Χρειάζεσαι χρόνο μέχρι να αφομοιώσεις τι έχεις δει σε αυτό το σύντομο ταξίδι της μιας ώρας, που σου έχει δώσει τόσο πολλά: διασχίζει χωριά, διατρέχει κοιλάδα, φαράγγι, κάμπο, σκαρφαλώνει πλαγιές, ισορροπεί πάνω σε γεφύρια, συναντά καταρράκτες, σπηλιές και τούνελ σκαλισμένα στους βράχους, κυλάει δίπλα στο ολοζώντανο ποτάμι, που θεριεύει κατεβαίνοντας ορμητικό από τα αχαϊκά υψίπεδα έως ότου καταλήξει στη θάλασσα.
Παγώνα Λαψάτη
Αλλά το κυριότερο, δείχνει τι κατάφεραν τα χέρια ανθρώπων με μεγάλη θέληση σε αυτό το άγριο τοπίο, που ήταν κάποτε αδιαπέραστο.
© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Επιβίβαση στον Οδοντωτό από τον σιδηροδρομικό σταθμό των Καλαβρύτων.
Είναι 11 το πρωί και βρισκόμαστε στον σιδηροδρομικό σταθμό των Καλαβρύτων, για να πάρουμε τον Οδοντωτό με προορισμό το Διακοπτό. Το τρένο αποτελείται από τρία μικρά, αλλά άνετα βαγόνια, είναι καινούργιο και κινείται με χαμηλή ταχύτητα (περίπου με 30 χλμ. την ώρα, ενώ στο οδοντωτό κομμάτι με μόλις 10 χλμ. την ώρα), επιτρέποντάς μας να απολαύσουμε τη διαδρομή. Για τα πρώτα είκοσι λεπτά κινούμαστε σχεδόν σε ευθεία, διασχίζοντας την κοιλάδα του Βουραϊκού, με το ποτάμι στα αριστερά μας. Φέτος, λόγω της παρατεταμένης καλοκαιρίας, τα δάση πρίνου, οι βελανιδιές και η χαμηλή βλάστηση διατηρούν ακόμα τα φθινοπωρινά τους χρώματα. Μόνο το ελαφρύ χιόνι πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή και τα γυμνά κλαδιά των τεράστιων πλατανόδεντρων στις κοίτες του ποταμού μάς θυμίζουν ότι βρισκόμαστε για τα καλά στον χειμώνα.
© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ο συρμός φτάνει στο πιο στενό πέρασμα της διαδρομής, τις Πόρτες.
Μετά την Κερπινή, όπου γίνεται και η πρώτη στάση, ολόκληρο το τοπίο αρχίζει να αλλάζει σιγά σιγά: περνάμε το πρώτο γεφύρι, πλησιάζουμε τους γκρίζους, εντυπωσιακούς βραχώδεις όγκους του φαραγγιού και η ανάβαση γίνεται πλέον αισθητή. Προσεγγίζοντας τη Ζαχλωρού, ο μηχανοδηγός προσέχει πολύ, γιατί συχνά, όπως λέει, άνθρωποι στέκονται ή περπατούν πάνω στις γραμμές παρά τις ηχητικές προειδοποιήσεις. Αρκετοί είναι οι πεζοπόροι που φτάνουν έως εδώ με τα πόδια από τα Καλάβρυτα και επιβιβάζονται στο τρένο από αυτόν τον σταθμό, ενώ άλλοι αποβιβάζονται για να πάρουν το μονοπάτι που οδηγεί στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Μετά την ολιγόλεπτη στάση ξεκινάμε ξανά. Βλέπουμε τα γρανάζια στη μέση της σιδηροδρομικής γραμμής και καταλαβαίνουμε ότι ο Οδοντωτός ανηφορίζει πια γαντζωμένος στα «δόντια» του και κατηφορίζει αμέσως μετά, φρενάροντας πάνω τους με ασφάλεια τους 60 τόνους (!) του συρμού. Καθώς είναι μόλις 76 εκατοστά το πλάτος της γραμμής, νιώθουμε πως αιωρούμαστε πάνω από το ποτάμι. Οι εναλλαγές είναι πλέον πιο γρήγορες. Μπροστά μας φαίνονται οι διάσημες Πόρτες, το πιο στενό πέρασμα της διαδρομής, που οφείλει το όνομά του στις τεράστιες μεταλλικές θύρες που είχαν τοποθετηθεί στην αρχή και στο τέλος της σήραγγας και έκλειναν τη νύχτα, ώστε να μην μπαίνουν στη γραμμή ούτε ζώα ούτε άνθρωποι. Μαθαίνουμε επίσης ότι για τη διάνοιξη των τούνελ μέσα στα βράχια χρησιμοποιήθηκαν απλά καλέμια (!). Με έτος εγκαινίων το 1896, ο Οδοντωτός εξυπηρετούσε τη μεταφορά των σιτηρών από τα Καλάβρυτα στην Αθήνα. Την ιδέα συνέλαβε ο Χαρίλαος Τρικούπης και θεωρείται έως σήμερα μέγα επίτευγμα για την εποχή του, δεδομένου ότι όλες οι κατασκευές έγιναν με το χέρι, χωρίς μηχανικά και τεχνολογικά μέσα.
Έχουν περάσει πλέον τριάντα λεπτά διαδρομής και κινούμαστε με τους ασβεστολιθικούς βράχους να υψώνονται κάθετοι δεξιά και αριστερά μας και το ποτάμι ορμητικό. Ο εκκωφαντικός ήχος του νερού μάς ειδοποιεί ότι φτάνουμε στο Σιφώνι, τον εντυπωσιακό καταρράκτη που δημιουργήθηκε καθώς το νερό «έτρωγε» την πέτρα χρόνο με τον χρόνο.
© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Στην έξοδο ενός από τα τούνελ που διασχίζει ο Οδοντωτός.
Σύντομα οδεύουμε προς την έξοδο της χαράδρας και το τοπίο μοιάζει πλέον πιο φωτεινό. Μάρτυράς μας το Δικαστήριο, το εντυπωσιακό κοίλωμα που σε προκαλεί να αφήσεις ελεύθερη τη φαντασία σου. Οι ντόπιοι ονόμασαν έτσι τη θέση αυτή διότι, όπως λένε, «βλέπουν» στο βάθος της σπηλιάς την έδρα του δικαστή και απέναντι όρθιους τον ενάγοντα με τον εναγόμενο.
Σε λίγο το ποτάμι βρίσκεται και πάλι στα αριστερά μας. Το τρένο διασχίζει πλέον τον αχαϊκό κάμπο, που είναι γεμάτος ελιές και πορτοκαλιές. Μια τελευταία στάση στα Νιάματα και το βλέμμα καρφώνεται στον ορίζοντα, εκεί που το γαλάζιο γίνεται πιο βαθύ. Ο Κορινθιακός Κόλπος μάς καλωσορίζει, το ίδιο και τα σπίτια στα περίχωρα του Διακοπτού.
© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ
INFO Διάρκεια ταξιδιού με τον Οδοντωτό 60 λεπτά. Εισιτήρια: 9,50 ευρώ (απλή μετάβαση), odontotos.com
– Την πρώτη Κυριακή του Μαΐου, ο Σύλλογος Ορειβασίας – Χιονοδρομίας – Αναρρίχησης – Προστασίας Περιβάλλοντος Καλαβρύτων πραγματοποιεί το ετήσιο Πανελλήνιο Πέρασμα στο Φαράγγι του Βουραϊκού. Eίναι μια εκδήλωση που οι Καλαβρυτινοί αγαπούν ιδιαίτερα, αλλά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει συρρικνωθεί, όπως μας είπε ο πρόεδρος του συλλόγου, Χαρίλαος Ερμείδης.© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Αριστερά: Ο πεζόδρομος της 25ης Μαρτίου. Δεξιά: Ο ιερός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει δύο ρολόγια: ένα σταματημένο στις 14.34, ώρα της εκτέλεσης του 1943, και ένα που δείχνει την κανονική ώρα.
Καλάβρυτα δεν είναι μόνο ο Οδοντωτός
Γύρω από τον πεζόδρομο της 25ης Μαρτίου κινείται η ζωή στην πόλη. Εδώ είναι συγκεντρωμένα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, καφέ, παντοπωλεία με τοπικά προϊόντα και μικρά μαγαζιά με ενθύμια. Οι τουριστικές υποδομές –κυρίως στην εστίαση– έχουν προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό στους επισκέπτες του Σαββατοκύριακου και του χιονοδρομικού – π.χ., αρκετοί χώροι είναι κλειστοί μεσοβδόμαδα. Η γαστρονομία της περιοχής εστιάζεται στα ντόπια κρέατα, τα οποία συνοδεύονται με χειροποίητα ζυμαρικά, αγαπά τα όσπρια από το γειτονικό οροπέδιο του Φενεού και τιμά με κάθε τρόπο το προϊόν-σήμα κατατεθέν, τη διάσημη φέτα ΠΟΠ Καλαβρύτων.
Είτε είστε φίλοι της δράσης και της περιπέτειας είτε αναζητάτε άλλου τύπου ταξιδιωτικές συγκινήσεις, η περιοχή πέριξ των Καλαβρύτων προσφέρει πληθώρα επιλογών για ένα «γεμάτο» Σαββατοκύριακο.
Περισσότερα πατήστε τον σύνδεσμο
sidirodromikanea.blogspot.com