Γράφει ο Σωτήρης Βενέτης
Αγαπητά Σιδηροδρομικά Νέα
Πριν από περίπου έναν μήνα πληροφορηθήκαμε από την εξαιρετική σιδηροδρομική ειδησεογραφική ιστοσελίδα σας, ότι επελέγησαν κάποιες ελληνικές πόλεις, με βάση τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στο ιστορικό γεγονός της Επανάστασης του 1821, προκειμένου να προβληθούν επιλεγμένες αντιπροσωπευτικές ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, με πρωτοβουλία και αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και με χορηγό δράσης την Ολυμπιακή Ζυθοποιία και αρωγούς τον Οσέ Α.Ε. και τη Γαιαοσέ Α.Ε..
Μέχρι εδώ νομίζω ότι ουδείς έχει να παρατηρήσει κάτι το μεμπτό. Όμως δεν επιλέγονται κάποιες κλειστές ή ανοικτές αίθουσες για την προβολή των ταινιών αυτών, αλλά όπως γράφει το ανακοινωθέν, «ένα παλιό μηχανοστάσιο» και τέσσερις «παλιοί» (επίθετο παλιός, -ά, -ό: που χρησιμοποιούνταν ή ίσχυε στο παρελθόν και τώρα έχει αντικατασταθεί ή χρησιμοποιείται παράλληλα με κάτι άλλο νεότερο προς το οποίο και αντιτίθεται, https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%82) σιδηροδρομικοί σταθμοί Καλαμάτας, Τρίπολης, Πάτρας και Μεσολογγίου, για μια βραδιά, μετατρέπονται σε θερινά σινεμά και προβάλλουν βραβευμένες σύγχρονες ελληνικές ταινίες (…) ενώ δίνεται η δυνατότητα, κυρίως, στο κοινό της περιφέρειας, να απολαύσει, καθώς επίσης να γνωρίσει και να συνομιλήσει με κάποιους από τους συντελεστές τους (https://sidirodromikanea.blogspot.com/2021/06/blog-post_2.html).
Δηλαδή, τι μας δηλώνουν εδώ από κοινού οι δύο κραταιές ελληνικές σιδηροδρομικές εταιρίες Οσέ Α.Ε. και Γαιαοσέ Α.Ε., με πλάγιο, πλην σαφή και κατηγορηματικό τρόπο; Ότι οι σιδηροδρομικοί σταθμοί Μεσολογγίου, Καλαμάτας, Τρίπολης και Πάτρας αναφέρονται «de facto» ως «παλαιοί», δηλαδή ως πάλαι ποτέ ευρισκομένους σε χρήση και εδώ και πολλά χρόνια σε αχρησία. Και καλά ο σιδ/κός σταθμός Μεσολογγίου ανήκει μεν στο ενεργό δίκτυο του Οσέ (!), αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι είναι εκτός λειτουργίας εδώ και πενήντα χρόνια. Ο σιδ/κός σταθμός Καλαμάτας είναι και αυτός εκτός λειτουργίας, σε επίσημα δηλωμένο «ενεργό σιδηροδρομικό δίκτυο», εδώ και δέκα χρόνια, αλλά πριν και από τρία – τέσσερα χρόνια υπήρξε αφετηρία σιδηροδρομικών δρομολογίων έστω και αν αυτά ήταν εκδρομικού ή τοπικού χαρακτήρα. Επίσης η Καλαμάτα συνεχίζει να είναι η έδρα του κεντρικού μηχανοστασίου του μετρικού ελληνικού σιδ/κού δικτύου, έστω και αν αυτό σήμερα βρίσκεται σε αναστολή λειτουργίας. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον σιδηροδρομικό σταθμό της Τρίπολης: ναι μεν είναι και αυτός σε αναστολή λειτουργίας εδώ και δέκα χρόνια, σε επίσημα δηλωμένο «ενεργό σιδηροδρομικό δίκτυο», αλλά επίκειται σε λίαν σύντομο χρόνο η επαναλειτουργία του (έτσι τουλάχιστον μας διαβεβαιώνει ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου αξιότιμος κύριος Παναγιώτης Νίκας, μέσω αλλεπάλληλων συνεντεύξεων προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – τελευταία συνέντευξη: Ιούνιος 2021). Τέλος, ο σιδηροδρομικός σταθμός της Πάτρας είναι αδιάλειπτα λειτουργικός, αφού είναι η αφετηρία του προαστιακού σιδηροδρόμου της Πάτρας, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, συνδέεται μέσω λεωφορειακής σύνδεσης με τον νέο σιδ/κό σταθμό του Αιγίου και εν συνεχεία σιδηροδρομικώς με το Κιάτο και την Αθήνα / τον Πειραιά!
Πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από το πρώτο… «πολιτισμικό» σοκ της από κοινού αρωγής των Οσέ Α.Ε. και Γαιαοσέ Α.Ε. στον χαρακτηρισμό ως «παλαιών σιδηροδρομικών σταθμών» των σιδηροδρομικών σταθμών Μεσολογγίου, Καλαμάτας, Τρίπολης και Πάτρας έρχεται και το δεύτερο «πολιτιστικό… χαστούκι»: η Εταιρεία Πολιτισμού «Δρεζίνα» και στο πλαίσιο της δράσης «Salonique a Monastir (219 χιλιόμετρα αφήγησης)», με αφορμή την συμπλήρωση 130 χρόνων από την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης - Μοναστηρίου και την ανακήρυξη του 2021 ως «Ευρωπαϊκού Έτους Σιδηροδρόμου», διοργανώνει διάφορες πολιτιστικές δράσεις σε εννέα πόλεις-σταθμούς της σιδηροδρομικής γραμμής, ενώ ενδεικτικά αναφέρονται οι σιδηροδρομικοί σταθμοί Αλεξάνδρειας, Βέροιας και Νάουσας! Τίτλος της αφίσας: «Έρημος Σταθμός»!!! (https://sidirodromikanea.blogspot.com/2021/06/blog-post_579.html)
Δεν αντιτίθεμαι, σε καμία των περιπτώσεων, στην πολιτιστική αξιοποίηση των ιστορικών και διατηρητέων σιδηροδρομικών κτηρίων και σιδηροδρομικών σταθμών, το αντίθετο μάλιστα! Άλλωστε, σχεδόν στο σύνολό τους οι σιδηροδρομικοί σταθμοί και τα περισσότερα σιδηροδρομικά κτήρια αποτελούν πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και de facto και σε κάποιες περιπτώσεις και de jure (με νόμο δηλαδή) αποτελούν διατηρητέα και προστατευόμενα μνημεία του νεότερου ελληνικού πολιτισμού και απαγορεύεται η καταστροφή ή η αλλοίωσή τους. Αλλά άλλο αυτό και άλλο να χαρακτηρίζονται ως «παλαιοί» σταθμοί ή «έρημοι» σταθμοί και μάλιστα από τους πλέον επίσημους ελληνικούς σιδηροδρομικούς φορείς, τον Οσέ Α.Ε. και τη Γαιαοσέ Α.Ε.!
Μένει τώρα να διαπιστώσουμε «εν τοις πράγμασι» αν οι πλάγιες άστοχες αναφορές στα εν λόγω σιδηροδρομικά κτήρια και σταθμούς ήταν μια όντως ατυχής στιγμή ή μια σαφής, πλάγια μεν, επίσημη διακήρυξη δε: ότι το ελληνικό περιφερειακό σιδηροδρομικό δίκτυο πέθανε ή οδεύει με σύντομα και σταθερά βήματα προς τα εκεί; Θα το αποδεχθείτε αγαπητοί φίλοι, υποστηρικτές και επιβάτες των ελληνικών σιδηροδρόμων;
Με εκτίμηση, Σ. Βενέτης
sidirodromikanea
