Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθηνών-Πελοποννήσου Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθηνών-Πελοποννήσου, ο οποίος ήταν απλά γνωστός με το όνομα «Σταθμός Πελοποννήσου», λόγω της περιοχής που εξυπηρετούσε σιδηροδρομικώς, ήταν ο δεύτερος κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Αθήνας μετά το σταθμό Αθηνών-Λαρίσης.
Ο Σταθμός Αθηνών Πελοποννήσου των πρώην ΣΠΑΠ βρισκόταν επί της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιά - Πάτρας. Εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1884 και έκλεισε στις 7 Αυγούστου 2005, μαζί με το τμήμα Πειραιά - Αγίων Αναργύρων της γραμμής. Οι δραστηριότητές του μεταφέρθηκαν από τότε στον παρακείμενο σταθμό Λαρίσης, ο οποίος φέρει πλέον μόνο το όνομα «Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθήνας».
Ο σταθμός Πελοποννήσου χτίστηκε σε σχέδια Γάλλων μηχανικών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Αλφρέντ Ροντέλ (Alfred Rondel) και αρχιμηχανικό τον Αντέλ Γκοτελάν (Abel Gotteland) και αργότερα μεταποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ τον 19ο αιώνα. Αποτελεί διατηρητέο κτίριο ιδιαίτερης αρχιτετονικής αξίας. Είναι μικρογραφία με μικρές διαφοροποιήσεις του Σιδηροδρομικού Σταθμού Σιρκετσί της Κωνσταντινούπολης στον οποίο κατέληγε το Όριεντ Εξπρές.
Από τον σταθμό Πελοποννήσου, μία γραμμή οδηγούσε προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αττικής των Σιδηροδρόμων Αττικής, περνώντας ανισόπεδα πάνω από τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών - Λάρισας. Η συνδετήρια αυτή γραμμή δε χρησιμοποιούταν από συρμούς που εκτελούσαν δρομολόγια, αλλά μόνο από κενούς ή υπηρεσιακούς και κυρίως για ανταλλαγές τροχαίου υλικού μεταξύ των δύο δικτύων (ΣΑ και ΣΠΑΠ), τα οποία διέθεταν το ίδιο εύρος γραμμής (1 μέτρο). Η γραμμή αυτή καταργήθηκε το 1931.
Πηγή: wikipedia.org, notospress.gr
sidirodromikanea
