Σχετικά με την γραμμή αυτή ο συγγραφέα της έκδοσης με τίτλο «Η
Ξυλόπολης ανά τους αιώνες» κ. Σταμάτης
Δ. Μπεκιάρης γράφει:
«Σ' όλη την Ευρώπη στρώθηκαν σιδηροδρομικά δίκτυα γραμμών με μεγάλη ταχύτητα, γιατί οι σιδηροτροχιές με τους στρωτήρες ήταν προκατασκευασμένες, είχαν μειωμένο όγκο και υψηλή μεταφορική ικανότητα. Οι γραμμές αυτές ήταν ιδέα του Γάλλου Paul Decauville (1846-1922) που προχώρησε στη αξιοποίησή τους με τη δημιουργία εργοστασίου παραγωγής τροχαίου υλικού στο Corbeil-Essonnes της Γαλλίας. (Ateliers des Etablissement Decauville a Corbeil-Essonnes).
To 1916-1918 στρώθηκαν στη Μακεδονία από τους συμμάχους σιδηροδρομικά δίκτυα πλάτους 0,60 μ. για τις ανάγκες μετακίνησης και εφοδιασμού των στρατευμάτων τους. Οι γραμμές αυτές χρησίμευσαν για τη γρηγορότερη και ασφαλέστερη μεταφορά των τραυματιών στα διάφορα νοσοκομεία.
Στα τέσσερα κυριότερα θέατρα επιχειρήσεων επί ελληνικού εδάφους κατασκευάστηκαν τέτοιες γραμμές μια απ’ αυτές ήταν και η γραμμή από το Μύροβο στη Λιγκοβάνη (Ξυλόπολη)
Οι Λιγκοβανιώτες έδωσαν το όνομά του Γάλλου μηχανικού -Paul Decauville - στο κομμάτι της γραμμής που περνούσε έξω από το χωριό και η ονομασία αυτή παραμένει έως σήμερα.
Επειδή η Λιγκοβάνη διέθετε λατομείο η γραμμή αυτή κυρίως έγινε για τη μεταφορά της πέτρας προς τα διάφορα έργα των συμμάχων. Η σιδηροδρομική αυτή γραμμή περνούσε σε απόσταση δύο περίπου χιλιομέτρων έξω από τη Λιγκοβάνη. Με ζώα μετέφεραν τις πέτρες από το σημείο εξόρυξης μέχρι το σταθμό αυτό.
Στο 25ο χιλ. της σημερινής εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Σερρών, οι δυνάμεις της Entente διατηρούσαν φρουρά και μια μικρή αποθήκη ανεφοδιασμού. Οι Βρετανοί μίσθωσαν πολλούς χωρικούς από τη Λιγκοβάνη για να σπάζουν και να μεταφέρουν πέτρες από το λατομείο, αλλά και για τις άλλες εργασίες, της κατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής και της γέφυρας της Λιγκοβάνης.»
Χρήστος Γιαννακίδης