Κρίσιμος για την τύχη του διαγωνισμού για τη γραμμή 4 του μετρό της Αθήνας είναι ο Σεπτέμβριος.
Στα τέλη του μήνα θα εκδικαστούν από το ΣτΕ οι προσφυγές των δύο κοινοπραξιών που διεκδικούν το έργο και η απόφαση ουσιαστικά θα κρίνει αν ο διαγωνισμός θα συνεχιστεί ή θα πρέπει να ακυρωθεί. Εάν τελικά ο κυρίως διαγωνισμός συνεχιστεί, το υπουργείο Υποδομών είναι έτοιμο να υπογράψει την έτερη σύμβαση, για τις πρόδρομες εργασίες: αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι η διαδρομή του μετρό μπορεί να γεμίσει εργοτάξια στις θέσεις των σταθμών και των φρεατίων εξαερισμού στις αρχές του νέου έτους.
Ο «αιώνιος διαγωνισμός» ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια και κάθε στάδιό του διαρκεί… όσο περισσότερο γίνεται, λόγω των διαδοχικών προσφυγών των κοινοπραξιών που το διεκδικούν. Προφανώς το 1,8 δισ. ευρώ του προϋπολογισμού του έργου είναι η αιτία, ωστόσο η τακτική των συνεχών προσφυγών ενέχει ένα σοβαρό κίνδυνο: να «αλληλοσκοτωθούν» οι υποψήφιοι ανάδοχοι του έργου. Κάτι τέτοιο έχει τελικά συμβεί και στη γραμμή 4: όπως αποκάλυψε η «Κ», το ΣτΕ κατέληξε τον Απρίλιο ότι είναι βάσιμες και οι δύο προσφυγές που έκαναν οι δύο κοινοπραξίες (ΑΚΤΩΡ-Ansaldo- Hitachi και J&P ΑΒΑΞ-Ghella-Alstom Transport) κατά της «Αττικό Μετρό», ζητώντας η μία τον αποκλεισμό της άλλης από τον διαγωνισμό. Και «πάγωσε» τον διαγωνισμό μέχρι την εκδίκαση των κύριων προσφυγών, στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Ολο αυτό το διάστημα, οι δύο κοινοπραξίες αποδύθηκαν σε… πόλεμο γοητείας, προσπαθώντας να πείσουν το υπουργείο Υποδομών ότι ο διαγωνισμός δεν χρειάζεται να ακυρωθεί (ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τις δύο αποφάσεις του ΣτΕ). Αυτό για το οποίο δεν πείσθηκε το υπουργείο είναι ότι η τακτική των προσφυγών… μέχρι τελικής πτώσης δεν θα συνεχιστεί και μετά το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών του έργου. Μία από τις σκέψεις που υπάρχουν στο υπουργείο αυτή την περίοδο είναι να ξεκινήσει σαν «αντίδοτο» ένας νέος διαγωνισμός για τις δύο «ουρές» της γραμμής 4: το τμήμα Αλσος Βεΐκου – Περισσού, που θα συνδέσει τη νέα γραμμή με τη γραμμή του ηλεκτρικού, και το τμήμα Γουδί – Κατεχάκη, που θα συνδέσει τη νέα γραμμή με τη γραμμή 3.
Η «μικρή» σύμβαση
Εφόσον τα μηνύματα από το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι θετικά για τη συνέχιση του διαγωνισμού και το υπουργείο Υποδομών λάβει από τους διεκδικητές του επαρκείς διαβεβαιώσεις για τη λήξη του πολέμου των προσφυγών, θα ανοίξει ο δρόμος για την υπογραφή της «μικρής» σύμβασης, για τις πρόδρομες εργασίες. Η σύμβαση (με προσωρινό ανάδοχο την ΕΡΕΤΒΟ, μετά τον δικαστικό αποκλεισμό της ΤΕΡΝΑ τον Μάιο) έχει ως αντικείμενο την προετοιμασία του εδάφους, ώστε να «τρέξει» απρόσκοπτα το κυρίως έργο. Ως κύριο πεδίο δράσης θα έχει τις θέσεις των 15 σταθμών της γραμμής και τα 9 φρέατα (ενδιάμεσα ή τερματικά).
Το έργο ξεκινάει με την καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης στις θέσεις αυτές, τη λήψη των απαραίτητων αδειών, την περίφραξη των εργοταξιακών χώρων, την αποξήλωση και απομάκρυνση όλων των «κινητών» (στύλοι, στάσεις λεωφορείων και εκδοτήρια εισιτηρίων, περίπτερα, προτομές, αγάλματα, σιντριβάνια, παγκάκια, πυροσβεστικοί κρουνοί κ.λπ.). Στη συνέχεια, ακολουθούν οι δοκιμαστικές τομές στα σημεία που θα υποδειχθούν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, οι αρχαιολογικές ανασκαφές (αν χρειαστεί η απόσπαση των αρχαιοτήτων που θα βρεθούν) και τέλος η μετακίνηση των δικτύων κοινής ωφελείας. Η διάρκεια των εργασιών είναι 30 μήνες, ενώ, ακολούθως, της κατασκευής του κυρίως έργου, 8 έτη. Πάντως, γενικά το σύστημα του διαχωρισμού των εργασιών σε πρόδρομες και κύριες (ν. 4412/16), όσο σωστό κι αν ήταν στην πρόθεσή του, αποδεικνύεται ότι δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη.
Γιώργος Λιάλιος
kathimerini.gr
