Γράφει ο Σωτήρης Βενέτης
Ζούμε σε καιρούς χαλεπούς, αλλά είναι γνωστό ότι πάντοτε μια… «ανώμαλη» κατάσταση, η οποία φέρνει στον περισσότερο κόσμο ανησυχία, πόνο, θλίψη, αγωνία και αμφιβολία, εμφανίζεται, δυστυχώς, για κάποιους ελαχίστους η… ευκαιρία της ζωής τους! «Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος», λέει ο θυμόσοφος λαός, έστω κι αν ο λύκος φοράει… μασέλα, έχει απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος από το τρίχωμά του και σε όσο του έχει απομείνει, το τνώνει με… χρωμοσαμπουάν!
Να λοιπόν η ευκαιρία και εν μέσω της πανδημίας και των μέτρων προφύλαξης εξ αυτής, τινές υψηλόβαθμοι τοπικοί άρχοντες θραύουν τα μέτρα και ωσεί να μην υφίσταται ουδεμία πανδημία και νόσος, πραγματοποιούν δια ζώσης αλλεπάλληλες συσκέψεις με ανωτέρους και ανωτάτους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Υποδομών και τινών Ελληνικών Σιδηροδρομικών Εταιριών, κυρίως του ομίλου ΟΣΕ και της Γαιαοσέ. Τα ανακοινωθέντα των συναντήσεων αφορούν στην επαναλειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου στην Πελοπόννησο. Τι πιο ωραίο, τι πιο φυσικό ίσως σκεφτεί κάποιος διαβάζοντάς τα! Παλαιότερα «έπαιζε» πολύ ο καλούμενος «προαστιακός Καλαμάτας», δηλαδή δρομολόγηση συρμών κυρίως από Καλαμάτα προς Μεσσήνη και προς ΤΕΙ. Στην νέα επικαιροποιημένη «εντισιόν», το «ενδιαφέρον» αφορά στην επαναλειτουργία των σιδηροδρομικών συρμών από Κόρινθο προς Άργος και Ναύπλιο και προς Μύλους και Τρίπολη. Όμως ούτε στην παλαιά, ούτε στη νέα «εντισιόν» παρατηρούμε να δρομολογείται κάποιος συρμός, να εκκινούν εργασίες για την ανάταξη της σιδηροδρομικής επιδομής στην Πελοπόννησο ή να εισέρχεται κάποιος συρμός για επισκευή και επαναφορά του σε λειτουργική κατάσταση σε κάποιο από τα μηχανοστάσια της Αττικής ή της Πελοποννήσου! Αντίθετα, παρατηρούμε ότι στην ατζέντα των συζητήσεων, ω τι δαιμονική σύμπτωση, ως εσχάτη παράγραφος τίθεται πάντοτε η παραχώρηση ακίνητης σιδηροδρομικής περιουσίας από τους Οσέ και Γαιαοσέ στους διαφόρους βαθμούς αυτοδικοίκησης, αναλόγως βέβαια και ποιος εξ αυτών υπηρετείται!
«Συναίνεσαν», λέει το ρεπορτάζ, «ΟΣΕ και ΓαιαΟΣΕ στην παραχώρηση προς την Περιφέρεια Πελοποννήσου, των πενήντα πέντε (55) χιλιομέτρων, ανενεργού σιδηροδρομικής γραμμής, από την Κόρινθο μέχρι το Δερβένι, μαζί με τα σιδηροδρομικά κτήρια!!! Και συνεχίζει, «Πρόκειται για μια γενναία απόφαση που θα οδηγήσει στην αναβάθμιση χώρων έκτασης εκατοντάδων στρεμμάτων – και μάλιστα στο παραλιακό μέτωπο της Κορινθίας – τις μελέτες για την οποία (δηλ. αναβάθμιση) θα αναλάβει η Περιφέρεια, σε συνεργασία με τους Δήμους», ο δε Περιφερειάρχης, «εξέφρασε ευχαριστίες, τόσο προς τα στελέχη του ΟΣΕ και της ΓαιαΟΣΕ, όσο και προς τον υπουργό Κώστα Καραμανλή»…
Ερωτώ λοιπόν ευθαρσώς τους επικεφαλείς του ΟΣΕ και της ΓαιαΟΣΕ: Με ποιο δικαίωμα επιτρέπεται η παραχώρηση εκτάσεων και ακινήτων της ιδιοκτησίας των Ελληνικών Σιδηροδρομικών Εταιριών, χωρίς να εξασφαλίζεται ούτε στο ελάχιστο η επαναλειτουργία – ούτε καν – ενός χιλιομέτρου σιδηροδρομικού δικτύου στην Πελοπόννησο; Μήπως όλες οι συμβάσεις παραχώρησης θα πρέπει να επαναξιολογηθούν, να ελεγχθεί αν πληρούν τους όρους της χρησιδάνεισης, αν είναι εξευτελιστικά υποκοστολογημένες, εάν επιτρέπουν υποεκμισθώσεις ακινήτων δια των οποίων κάποιοι να δύνανται να αισχροκερδούν εις βάρος των συμφερόντων του Δημοσίου, εάν προκύπτει άμεση ανάγκη κατάπτωσης των συμβάσεων παραχώρησης των ακινήτων ή των κτηρίων, ώστε τα ακίνητα να επιστρέψουν πίσω στην διαχειρίστρια και ιδιοκτήτρια Γαιαοσέ προς επαναπροκήρυξή τους σε πλειοδοτικούς διαγωνισμούς με συμφερότερους και βελτιωμένους όρους υπέρ της Γαιαοσέ και του Δημοσίου εν γένει;
Δεν οφείλουν άραγε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (Ανεξάρτητες Αρχές, Κυβέρνηση, Δικαιοσύνη και Ευρωπαϊκή Ένωση) να πράξουν ότι είναι δυνατόν ώστε να μην αιωρούνται στην ατμόσφαιρα ως «σταγονίδια επικίνδυνης λοιμικής νόσου» φήμες, ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες και προκειμένου να προμοτάρουν κάποιους «εκλεκτούς» των, στις διάφορες βαθμίδες της τοπικής αυτοδιοίκησης, να εμφανίζονται ότι εντέλλονται στους, διορισμένους από τους ιδίους, επικεφαλείς των εν Ελλάδι Σιδηροδρομικών Εταιριών, να παραχωρήσουν αμελλητί και άνευ όρων, εκτάσεις και κτήρια της ιδιοκτησίας της ΓαιαΟΣΕ; Πόσο άραγε τυχαίο μπορεί να είναι το γεγονός ότι συμπωματικά τυγχάνει κάποιοι εξ αυτών να προέρχονται από συγκεκριμένα γεωγραφικά διαμερίσματα, στα οποία μάλιστα ο σιδηρόδρομος δραστηριοποιείται ελάχιστα έως καθόλου; Δεν πρέπει να διασφαλίζεται, πριν την παραχώρηση, έστω και ενός τετραγωνικού εκατοστού σιδηροδρομικής γης, η (επανα)λειτουργία του σιδηροδρόμου πρώτα και η εκτέλεση σιδηροδρομικού έργου εκεί; Δεν πρέπει να ισχύει ως «απαράβατος όρος», «καμιά παραχώρηση πριν κυλίσουν τα τρένα στις ράγες»; Τότε, μάλιστα, θα δούμε αν το ενδιαφέρον των τοπικών ηγετών (ή ηγετίσκων) ήταν ειλικρινές ή τα χειμαρρώδη δάκρυα που έχυναν ήσαν τελικώς… κροκοδείλια;
Εύχομαι «Καλή Ανάσταση» σε όλους,
Με εκτίμηση
Σ. Βενέτης
