Βαγόνια γεμάτα νεαρά αγόρια και κορίτσια, κοστούμια από πολυεστέρα, διάθεση για πάρτι και ερωτισμό, μουσική, πολλά χαμόγελα γεμάτα υπονοούμενα και καζανόβια διάθεση. Καλώς ήρθατε στο τρένο της αγάπης.
Το τρένο της αγάπης έχει οκτώ βαγόνια γεμάτα millenians που αναζητούν τον έρωτα, ταξιδεύοντας από όλη τη χώρα σε μια μικρή αγροτική πόλη με την ελπίδα να βρουν το άλλο τους μισό. Ο προορισμός είναι το μακρινό Middlemarch και η χοροεσπερίδα που οργανώνεται είναι εμπνευσμένη από τους χορούς της δεκαετία του 1950, ενώ το παράξενο ταξίδι διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια εδώ και μία δεκαετία.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει καταφέρει να γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές, κυρίως της καλής διάθεσης που επικρατεί, του ξέφρενου χορού, της μεγάλης κατανάλωσης αλκοόλ και τη δημιουργία ερωτικών δεσμών, όπως αναφέρει ο Guardian. Η Νέα Ζηλανδία είναι μια χώρα σχεδόν πέντε εκατομμυρίων, όμως φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη «έλλειψη» στους άνδρες και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η εκδήλωση έχει γίνει ιδιαίτερα ελκυστική για τις ανύπαντρες γυναίκες. Αυτό με τη σειρά του έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύει άντρες που μένουν σε αγροτικές περιοχές, βοσκούς και αγρότες, που είναι αποκομμένοι από τον πολιτισμό και νιώθουν μοναξιά, πράγμα λογικό αν λάβει κανείς υπόψη του ότι απέχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα από το πλησιέστερο μπαρ.
Έτσι, για πολλούς εργένηδες αυτό που συμβαίνει στο Middlemarch, που έχει κανονικό πληθυσμό 186 κατοίκους, είναι ένα σημαντικό ημερολογιακό γεγονός, μια πραγματική ευκαιρία να συναντήσουν έναν σύντροφο ή ένα σύζυγο γα να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Για να φτάσουν εκεί τα περίπου 300 άτομα που ξεκινούν από το Dunedin πρέπει να πάρουν το τρένο της αγάπης και να διασχίσουν 154 χιλιόμετρα. Μετά από περίπου δύο ώρες αποβιβάζονται στο Middlemarch, όπου τους περιμένουν άλλοι 300 singles που ψάχνουν για το άλλο τους μισό.
Καθώς πέφτει το βράδυ η μουσική δυναμώνει, το φθηνό κρασί αρχίζει να ρέει άφθονο κι ο ενθουσιασμός από τους παρευρισκόμενους φουντώνει. Η Latasha Logan είναι 30 ετών και εργάζεται σε τηλεφωνικό κέντρο. Χρειάζεται να ταξιδέψει από το Christchurch για να παρακολουθήσει την εκδήλωση, ένα ταξίδι περίπου 1.000 χιλιομέτρων. «Οι παππούδες μου συναντήθηκαν σε χορό και είναι ένας διαφορετικός τρόπος να γνωρίσεις ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το διαδίκτυο ή τη νυχτερινή ζωή», λέει η Logan, η οποία έχει πέσει θύμα ψεύτικων ραντεβού στο ίντερνετ στο παρελθόν.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της, η ζωή μιας εργένισσας είναι πολύ δύσκολη και μοναχική. «Υπάρχουν πολλές επιλογές εδώ απόψε... ο τύπος που μου αρέσει έχει μούσια κι ένα pick-up φορτηγό. Πολλοί τύποι είναι ντροπαλοί, αλλά εγώ όχι, οπότε δεν με πειράζει να κάνω την πρώτη κίνηση, ζητώντας από έναν άντρα να με χορέψει. Ζούμε σε έναν σύγχρονο κόσμο», τόνισε η Logan.
Στο άλλη άκρη του τρένου ένας οδηγός φορτηγού και κυνηγός άγιων ζώων, ο Ethan Hippolite βρίσκεται στην αναζήτηση μιας γυναίκας που μπορεί να του αρέσει. Είχε τα τυχερά του πριν δύο χρόνια στο χορό και φέτος επέστρεψε για να ενθαρρύνει τους φίλους τους να συμμετέχουν κι αυτοί, τονίζοντας τους ότι υπάρχει για όλους ένα ταίρι.
Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά, χρόνο με το χρόνο, όλο και περισσότερες γυναίκες σε σχέση με άνδρες επιβιβάζονται στο «Τρένο Αγάπης» με προορισμό το Middlemarch. «Εγώ είμαι εργένης. Νομίζω πως ψάχνω κυρίως για συντροφικότητα. Οι καλύτερες γυναίκες είναι αυτές που δεν μιλάνε πολύ κι αυτές που νιώθεις ότι σε καταλαβαίνουν. Χρειάζομαι την Ιουλιέτα μου για να ζήσω το παραμύθι», αναφέρει ο Hippolite.
Στη διάρκεια της διαδρομής για το Middlemarch οι αναστολές και οι ντροπές μειώνονται. Η μικρή πόλη είναι φωτισμένη και στη πίστα ξεκινάει ο χορός κάτω από τις μουσικές των τοπικών συγκροτημάτων που παίζουν ζωντανά ερωτικά τραγούδια και μη. Στην άλλη άκρη υπάρχει μια αυτοσχέδια κουζίνα που σερβίρει ζεστά κρέατα και βούτυρο με ψωμί, ενώ παραδίπλα υπάρχουν καναπέδες όπου μπορούν να ξαποστάσουν και να «γνωριστούν» τα νέα ζευγάρια.
«Εκεί δημιουργείται η πραγματική αγάπη. Τα ζευγάρια που πραγματικά αρέσει ο ένας στον άλλο κάθονται εκεί και μιλούν όλη τη νύχτα», αναφέρει μια γυναίκα που σερβίρει ψητό χοιρινό κρέας στην κουζίνα, δείχνοντας τους καναπέδες. Από την εκδήλωση δεν λείπουν βέβαια τα μικροατυχήματα και οι τραυματισμοί, καθώς μέσα στο χορό και στο μεθύσι όλο και κάποιος θα πέσει κάτω ή θα σπρώξει κάποιον άλλον.
«Είναι λίγο περίεργη η κατάσταση που συμβαίνουν τα πράγματα εδώ. Αρχικά ήμουν ενθουσιασμένη, αλλά τώρα νιώθω τρομοκρατημένη. Το θέμα είναι ότι είμαι τέσσερα χρόνια μόνη οπότε νομίζω ότι αξίζει να προσπαθώ να βρω νέους ανθρώπους. Η φίλη μου Latasha Logan, έχει πολύ αυτοπεποίθηση και με βοήθησε να έρθω εδώ. Αλλά είμαστε εντελώς αντίθετες. Αυτή μπορεί να μιλάει με διαφορετικούς άνδες όλο το βράδυ αλλά εγώ είμαι πιο συνεσταλμένη», αναφέρει η Alice Lowe που μέχρι στιγμής δεν έχει χορέψει με κανέναν στο πάρτι.
Λίγα μέτρα πιο πάνω από την πίστα, η Margaret O’Brien έχει ένα κατάστημα με τυρόπιτες και άλλα σφολιατοειδή. Θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τα μεσάνυχτα και αύριο το πρωί θα βοηθήσει στην καθαριότητα της πόλης που συνήθως είναι γεμάτη με ξεχασμένα παπούτσια, κινητά τηλέφωνα, φορέματα και άτομα που έχουν χάσει το τρένο για το Dunedin. «Ο χορός έχει πολλά θετικά για την μικρή μας πόλη. Χρειαζόμαστε λίγο νέο αίμα. Ξεκίνησε σαν ένα event που με τον καιρό έχει γίνει λίγο πιο άγριο. Αλλά μπορείτε ακόμα να δείτε πόσα άτομα προσπαθούν για αυτή τη μία νύχτα και για να είναι όλα τέλεια», τόνισε η O’Brien.
Καθώς πλησιάζουν τα μεσάνυχτα ο δυναμικός της νύχτας αρχίζει να ξεθωριάζει και το σκηνικό αλλάζει. Κατά την επιστροφή στο Dunedin, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Μέσα στο τρένο επικρατεί απόλυτη ησυχία, καθώς οι περισσότεροι κοιμούνται κι οι υπόλοιποι είναι εντελώς εξαντλημένοι για φασαρίες και κουβέντες.
Κάποιοι μπορεί να βρήκαν το άλλο τους μισό, κάποιοι άλλοι μπορεί να πέρασαν απλά μια ξέφρενη βραδιά. Ως συνήθως, περίπου 50 άτομα έχασαν το τρένο της επιστροφής, είτε επειδή ερωτεύτηκαν είτε επειδή ξεχάστηκαν. Ακόμα κι όσοι δεν βρήκαν το ταίρι τους πάντως έκαναν την δική τους προσπάθεια να έρθουν πιο κοντά σε κάποιον και να καταπολεμήσουν τη δική τους μοναξιά.
tvxs.gr
