Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ θα κατεβάσει τους διακόπτες. Πάλι! Αυτήν τη φορά, επειδή θα καταργηθεί η μονιμότητα σε όσους προσληφθούν στο εξής στη ΔΕΗ. Bonus λόγος απεργίας ότι θα καταργηθεί η έκπτωση 75% στο λογαριασμό ρεύματος που δικαιούται το προσωπικό, μέχρι και οι συνταξιούχοι. Όχι μόνο στην κατανάλωση αλλά και στις «ρυθμιζόμενες χρεώσεις». Δηλαδή, σε όσα πληρώνουν οι καταναλωτές για να καλυφθεί το κόστος του «κοινωνικού τιμολογίου», για το ειδικό τέλος αέριων ρύπων και για να μην είναι ακριβότερο το ρεύμα σε όσα νησιά δεν έχουν συνδεθεί με το εθνικό δίκτυο. Με άλλα λόγια, οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ θεωρούν λογικό να συνεισφέρουν στο κοινωνικό τιμολόγιο όλοι οι άλλοι, εκτός από τους ψηφοφόρους τους.
Γενικώς, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κάνει τον κλασικό συνδικαλισμό μίας ελληνικής ΔΕΚΟ. Αγωνίζεται να μην αλλάξει η χώρα αιώνα. Για παράδειγμα, πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις στην Πτολεμαΐδα με αίτημα να μην τελειώσει ποτέ η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από τον λιγνίτη. Στα μέρη εκείνα, τα οποία, σημειωτέον, το 2015 εξέλεξαν πρώτη βουλευτή τη Ραχήλ Μακρή, επειδή τη θεώρησαν πασιονάρια και γενικώς κατάλληλη για να μην αγγίξει καμία μεταρρύθμιση το τοπικό μαγαζί που λέγεται ΔΕΗ, επικρατεί ένα είδος διπολικής διαταραχής. Οι ίδιοι άνθρωποι που το πρωί παραπονούνται ότι εκεί θερίζουν οι νεοπλασματικές ασθένειες λόγω του λιγνίτη, το απόγευμα αγανακτούν επειδή η κυβέρνηση προωθεί τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Είναι όπως η ενεργειακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρωί οικολογία, ανησυχία για την υπερθέρμανση του πλανήτη, να καλέσουμε την Γκρέτα να μαλώσει τους κακούς και το απόγευμα όχι ΧΥΤΥ στην Κερατέα, όχι ανεμογεννήτριες στην Τήνο, λευτεριά στα περήφανα Άγραφα.
H ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ προφανώς γνωρίζει ότι δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ των λιγνιτικών μονάδων στη Δυτική Μακεδονία και στη Μεγαλόπολη ότι «είναι συνυφασμένες τόσο με την ιστορία και την ύπαρξη της ΔΕΗ όσο και με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας». Ο τηλέγραφος, τα ιστιοφόρα και η ατμομηχανή ήταν επίσης συνυφασμένες με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, αλλά τώρα βρίσκονται στο μουσείο. Και χωρίς να έχουν βλάψει την υγεία κανενός. Και επειδή δεν ενδιαφέρεται να πείσει, κατεβάζει το διακόπτη. Αντιστοίχως, όμως, καμία κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για το ενεργειακό μέλλον της χώρας δεν έχει υποχρέωση να ασχολείται με την ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Για την ακρίβεια, αυτό που η ιστορία έδειξε, είναι ότι το να ακολουθείς τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αποτελεί την ασφαλέστερη ένδειξη ότι κάτι κάνεις στραβά.
Ευτυχώς άλλαξαν και οι εποχές. Στη δεκαετία του ’80, για λόγους που ανάγονται σε ειδικές επιστήμες της ψυχής, όποια αξίωση διατύπωνε οποιαδήποτε συντεχνία του ευρύτερου δημόσιου τομέα είχε την αποδοχή της κοινωνίας. Τότε χτίστηκαν τα προνόμια των ΔΕΚΟ (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ με τους 18 μισθούς και το επίδομα αγάμου), σε αντίθεση με το στενό δημόσιο, που έμεινε ο φτωχός συγγενής. Μέχρι και ο Ανδρέας τρόμαξε και μίλησε για τα «ρετιρέ του δημοσίου». Εκείνο τον καιρό, όποιος τολμούσε να πει ότι οι αλλεπάλληλες απεργίες δεν είχαν τίποτε το ηρωικό, απλώς προσπαθούσαν να πάρουν χρήματα από τις τσέπες των φορολογουμένων και να τα δώσουν στους προνομιούχους, ήταν «αντιδραστικός». Αργότερα, όταν ξεθώριασε το φωτοστέφανο, ανέλαβε η Μιλίτσια της αριστερής διανόησης να πει στον κόσμο ότι οι αντιδράσεις λέγονται «κοινωνικός αυτοματισμός». Σήμερα, εκείνοι που ζήτησαν και πήραν από τον Λαφαζάνη «επίδομα σάντουιτς», ενώ η χώρα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού, απαιτούν 75% έκπτωση στο ρεύμα. Γελάνε και τα καφενεία, αλλά το ερώτημα είναι εάν η κυβέρνηση ακούει τα χάχανα ή φοβάται τα σκιάχτρα.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ", 1 Δεκεμβρίου 2019
makthes.gr
