Παραδόθηκε η μελέτη αποκατάστασης από τη ΓΑΙΑΟΣΕ στον δήμο - Στα 295.000 ευρώ το κόστος αναπαλαίωσης - Σε Καμάρα και Αγίου Μηνά θα εκτεθούν
Σε αναζήτηση χορηγών για την αποκατάσταση των δύο συλλεκτικών ηλεκτροκίνητων βαγονιών ηλικίας 110 ετών -των μοναδικών που έχουν απομείνει να θυμίζουν το τραμ της πόλης και ρημάζουν σήμερα στο παλιό αμαξοστάσιο του δήμου- βρίσκεται η νέα δημοτική Αρχή, μετά την παράδοση της σχετικής μελέτης από τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο της ΓΑΙΑΟΣΕ, Περικλή Νικολάου, στον Κωνσταντίνο Ζέρβα, στο πλαίσιο της 84ης ΔΕΘ.
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η ΓΑΙΟΣΕ στον δήμο, για να ξαναγεννηθούν και να γίνουν λειτουργικά τα δύο βαγόνια, απαιτείται ένα κονδύλι ύψους περίπου 295.000 ευρώ. Όπως δήλωσε στο ethnos.gr ο αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Κινητικότητας Θεσσαλονίκης, Σωκράτης Δημητριάδης, «όραμα του νέου δημάρχου είναι να τοποθετηθεί ένα βαγόνι στις γραμμές του τραμ που αποκαλύφθηκαν στην Αγίου Μηνά κατά τη διάρκεια της ανάπλασης του μικρού δρόμου και το άλλο κάτω από την Αψίδα του Γαλερίου (Καμάρα), θυμίζοντας την εμβληματική φωτογραφία της παλαιάς Θεσσαλονίκης. Επιχειρούμε να ξαναζωντανέψουμε μνήμες και όψεις της παλιάς πόλης. Το κόστος είναι αρκετά υψηλό και αναζητούμε χορηγούς».
Η μελέτη διάσωσης των δύο βαγονιών παραδόθηκε ως χορηγία στον νέο δήμαρχο Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο περίπτερο της ΓΑΙΑΟΣΕ. «Βρίσκονται σε κακή κατάσταση και το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο, γιατί δεν είναι εύκολο να βρεθούν ανταλλακτικά. Γνωρίζουμε ότι τα βαγόνια κατασκευάστηκαν σε βελγικό εργοστάσιο από μια μικρή ταμπέλα που διασώθηκε και θα πρέπει να αναζητήσουν τροχούς και άλλα αναλώσιμα στο εξωτερικό για να αποκατασταθούν» δήλωσε στο ethnos.gr ο πολιτικός μηχανικός της ΓΑΙΑΟΣΕ και πρώην δημοτικός σύμβουλος Βασίλης Διαμαντάκης, ο οποίος «έτρεξε» από την πλευρά του δήμου το θέμα. «Η νέα Δημοτική Αρχή θα πρέπει να βρει τρόπους χρηματοδότησης και υλοποίησης του έργου που είναι συνυφασμένο με την ιστορία της Πόλης» πρόσθεσε ο κ. Διαμαντάκης.
Δύο σκουριασμένα σιδερένια κουβούκλια, παραβιασμένες πόρτες, σπασμένα φανάρια και φώτα χωρίς τροχούς, καρέκλες, διακριτικές ταμπέλες, αλλά και διαλυμένες ξύλινες σκεπές, συνθέτουν τη σημερινή εικόνα των δύο βαγονιών που κάποτε διέσχιζαν τη Θεσσαλονίκη, μεταφέροντας περίπου 35 άτομα το καθένα. 
Η ιστορία των βαγονιών
Ένα από αυτά χρησιμοποίησε αρχικά ως σκηνικό για την ταινία «Καραβάν Σαράι» ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαράς, ενώ αργότερα, το 2001, σκηνές γύρισε και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, στην ταινία του «Το λιβάδι που δακρύζει». Μετά το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου, κανείς δεν αναζήτησε το βαγόνι. Το 2011 εντοπίστηκε από τον καθηγητή του ΑΠΘ, Αλέξανδρο Νανόπουλο, και το 2014 ο Δήμος Θεσσαλονίκης με εντολή Μπουτάρη ξεκίνησε τις διαδικασίες για περάσει στην κυριότητά του.
Το δεύτερο εντοπίστηκε από τον πρώην ευρωβουλευτή Μιχάλη Τρεμόπουλο σε σπίτι ιδιώτη στο Ρετζίκι Θεσσαλονίκης. Από κει μεταφέρθηκε στο αμαξοστάσιο του Ντεπώ, απ’ όπου ξεκινούσαν τα δρομολόγια του τραμ. Τα δύο βαγόνια είναι τα μοναδικά που διασώθηκαν από τα 102 που κυκλοφορούσαν στη Θεσσαλονίκη όταν το τραμ ήταν το στο φόρτε του το 1934, είχε 25 χλμ γραμμές και αποτελούνταν από 51 βαγόνια και 51 ρυμουλκά. Το τραμ ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1893 και αποξηλώθηκε το 1957. Στην αρχή ήταν ιππήλατο, ενώ από το 1908 πέρασε την ηλεκτροκίνηση. Δύο ήταν οι κύριες γραμμές. Ξεκινούσαν και οι δύο από το Ντεπώ. Η πρώτη διέσχιζε την παραλία και κατέληγε στην Πλατεία Ελευθερίας, και η άλλη περνούσε από την Εγνατία και κατέληγε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό.
Τίμος Φακαλής
ethnos.gr
