ΚΑΘΩΣ περνάει ο καιρός, πιστοποιείται αυτό που η «Π» είχε επισημάνει από την πρώτη στιγμή:
Η ολοκλήρωση της επέκτασης του σιδηροδρόμου στην Πάτρα έχει θεωρητική κάλυψη και δεν είναι τεχνοκρατικά τροχοδρομημένη.
ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ουσιαστικά στο πεδίο ευθύνης της επόμενης κυβέρνησης ή... κάποιας από τις επόμενες, δεδομένου ότι ο ορίζοντας της επέκτασης πιθανότατα υπερβαίνει την τετραετία. Ηδη μας φεύγει το πρώτο εξάμηνο του 2019 και προηγείται η υπογειοποίηση στη ζώνη Ρίο- Αγιος Διονύσιος.
Η ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗ κυβέρνηση έχει μιλήσει, βέβαια, για ενδεχόμενη παράλληλη ανάπτυξη του νέου δικτύου μέχρι Αγιο Διονύσιο, αλλά απέχουμε αρκετά (ίσως και πολύ) από την ωρίμαση ενός τέτοιου έργου.
ΕΧΕΙ ενδιαφέρον ότι οι τοπικές πολιτικές αρχές, με πρώτον τον Δήμο, επιδεικνύουν μια απόμακρη στάση έναντι του ζητήματος. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για επιφυλακτικότητα ή για αμεριμνησία, αλλά καθένας μπορεί να καταλάβει ότι το ζήτημα έχει κολοσσιαία σημασία, αφενός για την αναπτυξιακή υπόθεση του νέου λιμανιού, αφετέρου για τη προοπτική της αξιοποίησης του θαλασσίου μετώπου.
ΟΥΤΩΣ ή άλλως, και ανεξάρτητα της ποιότητας και της στερεότητας των χειρισμών που έχει κάνει η απερχόμενη ηγεσία του νέου υπουργείου, το ζήτημα περνάει σε δύο εβδομάδες στο χαρτοφυλάκιο νέας κυβέρνησης και νέων υπουργών. Οι οποίοι καλούνται να το διευθετήσουν σε ορατό χρονικό ορίζοντα, ανεξαρτήτως του ύψους της δυσκολίας και των οικονομικών απαιτήσεων, εφόσον η ανάπτυξη του νέου σιδηροδρόμου άπτεται της ίδιας της εθνικής οικονομίας γιατί συνδέεται με την αναβάθμιση της χώρας ως διευρωπαϊκό μεταφορικό άξονα.
ΣΤΗΝ κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να πιέσουν οι τοπικές πολιτικές αρχές, βουλευτές και αυτοδιοίκηση. Αλλά για να γίνει αυτό, καλό θα ήταν το θέμα να παρακολουθείται στενότερα.
ΜΗΝ ξεχνάμε ότι αρχηγοί κομμάτων αυτοδιατέθηκαν ως υποψήφιοι βουλευτές της Αχαϊας. Αρα οφείλουν να ενδιαφερθούν αποτελεσματικά για τα μέτωπά της και να εγγυηθούν για αίσια έκβαση.
pelop.gr
