Προ ημερών, παρατήρησα έναν κύριο να περνάει τις μπάρες του μετρό κολλητά σε προπορευόμενο χωρίς να ακυρώσει την κάρτα του, την οποία προφανώς δεν είχε καν. «Εξυπνο», του φώναξα ειρωνικά. Κοντοστάθηκε και μου είπε φιλικά: «Εσύ παίρνεις σύνταξη, ενώ εγώ όχι».
«Γιατί δεν παίρνεις;» τον ρώτησα. «Γιατί εμένα μου την έκοψε ο Χότζα». «Και δεν φοβάσαι μήπως σε πιάσουν;» «Μέχρι σήμερα δεν με έχουν πιάσει, αλλά και αν με πιάσουν, θα τους πληρώσω 30 φορές από 60 λεπτά, όλα κι όλα 18 ευρώ. Δεν χάθηκε ο κόσμος» (είναι πράγματι μόνο 30 φορές το πρόστιμο;).
«Γιατί δεν παίρνεις;» τον ρώτησα. «Γιατί εμένα μου την έκοψε ο Χότζα». «Και δεν φοβάσαι μήπως σε πιάσουν;» «Μέχρι σήμερα δεν με έχουν πιάσει, αλλά και αν με πιάσουν, θα τους πληρώσω 30 φορές από 60 λεπτά, όλα κι όλα 18 ευρώ. Δεν χάθηκε ο κόσμος» (είναι πράγματι μόνο 30 φορές το πρόστιμο;).
Πρίν από ένα μήνα, βρέθηκα στη Γερμανία. Χρησιμοποίησα μόνο τρεις φορές δημόσια μέσα μεταφοράς και συνέβη και τις τρεις φορές να περάσει ελεγκτής. Ρώτησα φίλο μου αν αυτό συμβαίνει πάντα έτσι. Οχι, μου απάντησε, αλλά ο ίδιος που χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ τις καθημερινές, δηλαδή σαράντα φορές τον μήνα, συναντά έλεγχο 4 με 5 φορές τον μήνα. Ο συνομιλητής μου στο μετρό ταξιδεύει ανενόχλητος επί χρόνια.
Η απώλεια εσόδων για τον ΟΑΣΑ είναι, βέβαια, ένα χειροπιαστό πρόβλημα. Νομίζω όμως πως η μεγάλη ζημία είναι είναι άλλη και είναι ανυπολόγιστη: Οταν ο συνεπής πολίτης βλέπει αυτή την κατάσταση καθημερινά να εκτυλίσσεται μπροστά του, θα σκεφθεί δύο πράγματα: Πρώτον και σημαντικότερο ότι ζει σε μια διαλυμένη χώρα και, δεύτερον, γιατί να μην το κάνει και ο ίδιος. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι αυτές οι επισημάνσεις θα πιάσουν τόπο, απλώς θέλησα να τις καταθέσω.
Δρ Δημητριος Γ. Καστρινακης, Βούλα
.kathimerini.gr
