Στον σταθμό της Νίκαιας οι εργάτες ξεπλένουν το σημείο που θα «πέσει» τσιμέντο.
Δίπλα τους, η δεύτερη σιδηροτροχιά δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί.
Οι λαμαρίνες ορίζουν το σχήμα της πλατείας, που μέχρι το 2012 βρισκόταν μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Ελεούσας, απέναντι από το δημαρχείο της Αγίας Βαρβάρας.
Πίσω τους βρίσκεται ένας άλλος κόσμος, γεμάτος βαριά μηχανήματα, σκόνη, λευκά κράνη και φωσφοριζέ γιλέκα, που φθάνει έως 25 μέτρα κάτω από τη γη. Μέχρι το τέλος του 2019, αυτό το μικρό εργοταξιακό σύμπαν θα αποτελέσει παρελθόν, καθώς οι πρώτοι τρεις σταθμοί της επέκτασης της Γραμμής 3 του μετρό προς Πειραιά θα παραδοθούν στους νέους ιδιοκτήτες τους, τους επιβάτες.
Κατεβαίνοντας τις σκάλες, ήδη επενδεδυμένες με τον γνωστό γκρι γρανίτη και καλυμμένες με χαρτόνια, συνειδητοποιείς πως ο σταθμός Αγίας Βαρβάρας έχει αρχίσει πλέον να παίρνει την τελική του μορφή. Ένα μεγάλο άνοιγμα, στο οποίο θα δημιουργηθεί ένας κήπος, εξασφαλίζει άπλετο φυσικό φως στο πρώτο επίπεδο του σταθμού, όπου οι μάστορες περνούν τις ψευδοροφές. «Στο τέλος του μήνα θα ξεκινήσει η ενεργοποίηση των συστημάτων του σταθμού: αερισμού, επικοινωνίας. Το καλοκαίρι πιστεύω ότι θα είμαστε εντελώς έτοιμοι», εξηγεί ο «ξεναγός» μας, Γιώργος Γιανναράς, επιβλέπων διάνοιξης της σήραγγας εκ μέρους της Αττικό Μετρό. Στο πρώτο επίπεδο, σε έναν μεγάλο, άδειο (σήμερα) τοίχο θα επανατοποθετηθεί ένας αρχαίος ρωμαϊκός αγωγός που βρέθηκε σε βάθος έξι μέτρων. «Έφερνε ακόμα νερό από το βουνό! Δεν τον αφαιρέσαμε απλώς, κατασκευάσαμε παράκαμψη για το νερό», λέει.
Στο εσωτερικό ο σταθμός της Αγίας Βαρβάρας έχει αρχίσει και παίρνει την τελική του μορφή.
Το καλοκαίρι ο σταθμός Αγίας Βαρβάρας θα είναι όλα έτοιμος.
Προσωρινή στάση για το Unimog, που κινείται σε ράγες της επέκτασης.
Με τη βοήθεια ενός Unimog, που έχει μετατραπεί ώστε να κινείται σε ράγες, κάνουμε υπογείως τη διαδρομή μέχρι τον επόμενο σταθμό, στο κέντρο του Κορυδαλλού. Εδώ οι εργασίες καθυστέρησαν, καθώς μέσω του σταθμού γινόταν μέχρι πριν από ένα έτος η απομάκρυνση των προϊόντων εκσκαφής από τη σήραγγα. Ο σταθμός απλώνεται σε δύο επίπεδα, καθώς... υπήρχε περισσότερος διαθέσιμος χώρος, η πλατεία Ελευθερίας. Δύο μεγάλες κυλινδρικές «καμινάδες», οι οποίες θα επενδυθούν με μέταλλο, κυριαρχούν στο κέντρο του σταθμού.
Επόμενη και τελευταία στάση ο σταθμός της Νίκαιας. Στα μισά της υπόγειας διαδρομής οι εργάτες τοποθετούν τις ράγες στην αντίθετη κατεύθυνση με τη βοήθεια ενός γερανού και της «κραμπονιέρας», ενός εργαλείου που σφίγγει ή λύνει τις τεράστιες βίδες. Εδώ ο διαθέσιμος χώρος ήταν λιγοστός και έτσι τμήμα του σταθμού κατασκευάστηκε σε ανοιχτό όρυγμα (δηλαδή σκάφτηκε από πάνω προς τα κάτω), ενώ οι αποβάθρες βγαίνουν από το «περίγραμμα» του σταθμού με υπόγεια εκσκαφή (κάτι ανάλογο είχε γίνει ελλείψει χώρου και στον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι). Οι μηχανικοί λένε ότι κάτω από ένα μεγάλο ορθογώνιο «άνοιγμα» θα τοποθετηθεί ένα έργο του χαράκτη Τάσσου με θέμα την Αντίσταση.
Η επέκταση προς τον Πειραιά έπρεπε να είχε παραδοθεί ολόκληρη στα μέσα του 2017, όμως δεν γλίτωσε από την «κατάρα» των καθυστερήσεων στα έργα του μετρό. Εκτός από τις –λίγο ή πολύ αναμενόμενες– τεχνικές δυσκολίες, η οικονομική κρίση «ζόρισε» την ανάδοχο J&P ΑΒΑΞ και έριξε τους ρυθμούς των εργασιών, ενώ τα capital controls «πάγωσαν» για έξι μήνες το έργο. Τώρα οι τρεις τελευταίοι σταθμοί (Μανιάτικα, Πειραιάς, Δημοτικό Θέατρο) τοποθετούνται στο τέλος του 2021. ■
Κυλινδρική «καμινάδα» στο κέντρο του σταθμού του Κορυδαλλού.
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ζαβός
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ
kathimerini.gr
Περιοδικό "Κ"
