Οι νέες διοικήσεις των δήμων θα κληθούν να ανταποκριθούν σε μια ανισορροπία που δημιουργείται με την επικείμενη λειτουργία του μετρό.
Ένα από τα ζητήματα που θα απασχολήσουν την επόμενη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης και των όμορων δήμων θα είναι αυτό της συνδεσιμότητας συγκεκριμένων περιοχών και της εξυπηρέτησης των κατοίκων τους, αλλά και των επισκεπτών για τις μετακινήσεις τους ανεξαρτήτως μέσου.
Οι νέες διοικήσεις θα κληθούν να ανταποκριθούν σε μια ανισορροπία που δημιουργείται με την επικείμενη λειτουργία του μετρό. Το πολεοδομικό συγκρότημα κινδυνεύει γι' ακόμη μια φορά να χωριστεί σε «πατρίκιους και πληβείους», καθώς θα υπάρχουν περιοχές που θα εξυπηρετούνται περισσότερο από ικανοποιητικά και περιοχές που όχι μόνο θα παραμείνουν με τις σημερινές ανεπαρκείς συνθήκες εξυπηρέτησης, αλλά είναι πιθανό από τη στασιμότητα να περάσουν στην επιδείνωση.
Τέτοιου είδους ζητήματα καθημερινότητας απειλούν την κοινωνική συνοχή και δημιουργούν προβλήματα ανισοτήτων, δικαιολογημένα ή μη. Κυρίως όμως ενισχύουν το διαχρονικό αίσθημα ότι ορισμένες περιοχές επιλέχτηκαν για να είναι υποβαθμισμένες (μαζί και οι κάτοικοί τους) και ορισμένες για να γνωρίζουν μόνο ανάπτυξη και ευημερία.
Πλέον όμως δε μιλάμε για θύλακες, αλλά για γενικευμένη κατάσταση μεγάλων τμημάτων του πολεοδομικού συγκροτήματος και προτού αυτού του είδους ζητήματα εγείρουν θέματα κοινωνικών διακρίσεων και οδηγήσουν σε εκρήξεις και έριδες, οφείλουν οι επόμενες διοικήσεις να σχεδιάσουν την αντίδρασή τους και να ιεραρχήσουν παρεμβάσεις ώστε όλα αυτά να μη συμβούν.
Θα δώσω μερικά παραδείγματα, στα οποία πιθανώς αυτή τη στιγμή να μην υπάρχουν επαρκείς απαντήσεις, όμως σε λίγους μήνες είναι αναγκαίο να υπάρξουν.
Το μετρό θα πάει δυτικά σε αρκετά χρόνια από σήμερα. Περιοχές όπως του Κορδελιού, του Ευόσμου, της Σταυρούπολης, της Πολίχνης, της Ευκαρπίας κτλ. θα συνεχίσουν να εξυπηρετούνται με τους σημερινούς οδικούς άξονες και πιθανώς με ενισχυμένη αστική συγκοινωνία, που όμως είναι αντιληπτό ότι δε φτάνει. Οι περιοχές αυτές εξυπηρετούνται σήμερα από την οδό Λαγκαδά και τη λεωφόρο Δενδροποτάμου. Οι συνθήκες σε συγκεκριμένα τμήματα των δρόμων αυτών είναι απαράδεκτες και δύσκολα μπορούν να σηκώσουν τον κυκλοφοριακό φόρτο. Σκεφτείτε τι γίνεται στη Λαγκαδά από το Βαρδάρι μέχρι το τέλος των Κοιμητηρίων. Μόνιμο μποτιλιάρισμα και προβληματική μετακίνηση. Τα ίδια και στη Δενδροποτάμου ή σωστότερα στη σύνδεσή της είτε με την περιοχή του Ευόσμου, είτε με τα ΚΤΕΛ και τη δυτική είσοδο.
Μπορούν να γίνουν εκεί κάποιες σοβαρές παρεμβάσεις; Νέοι δρόμοι πιθανώς όχι. Διαπλάτυνση των προβληματικών τμημάτων; Ανισόπεδοι κόμβοι με αερογέφυρες, που θα δίνουν αλλού διέξοδο στα οχήματα κι όχι στα «δύσκολα» σημερινά φανάρια;
Η Κουντουριώτη χρήζει επίσης παρέμβασης, όπως και η Δωδεκανήσου. Αντίστοιχα ζητήματα υπάρχουν και για τις οδικές αρτηρίες της Άνω Πόλης, των Συκεών, του Αγίου Παύλου.
Κι όλες αυτές οι περιοχές δε θα έχουν την εναλλακτική του μετρό ή άλλου μέσου σταθερής τροχιάς, ενώ και τα αστικά λεωφορεία δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν επαρκώς, διότι είναι δύσκολη η κίνησή τους σε δρόμους που κατασκευάστηκαν με απαρχαιωμένες πλέον προδιαγραφές, σε έναν πυκνοδομημένο αστικό ιστό, χωρίς διεξόδους, χωρίς προοπτική.
Σκεφτείτε τι θα γίνει με τους κατοίκους των Σαράντα Εκκλησιών και της Τούμπας. Και για εκεί δεν υπάρχει πρόβλεψη προς το παρόν για να γίνουν παρεμβάσεις με ορίζοντα πενταετίας έστω.
Οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα πρέπει να γνωρίζουν την κακή κατάσταση στην περιοχή Βούλγαρη και στην Κωνσταντίνου Καραμανλή, που μποτιλιάρεται στο άψε σβήσε, όχι μόνο λόγω της αυξημένης κίνησης, αλλά και για λόγους κατασκευαστικούς. Προσθέστε και το άλυτο ακόμη ζήτημα των Λαχανόκηπων και του Δενδροποτάμου κι έχετε ένα εξαιρετικά δυσεπίλυτο παζλ.
Στη Θεσσαλονίκη (προφανώς και σε άλλες ελληνικές πόλεις) ο σχεδιασμός ουδέποτε υπήρξε αναπτυξιακός ή συνολικός. Ήταν αποσπασματικός. Και οι συνέπειες του κακού σχεδιασμού είναι τραγικές σήμερα. Η πόλη στο σύνολό της είναι δυσλειτουργική. Και το χειρότερο είναι ότι σήμερα ελάχιστα μπορούν να γίνουν για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση.
Όταν χωροθετούσαμε εμπορικά κέντρα, χωρίς προσβάσεις, χωρίς τους απαιτούμενους χώρους στάθμευσης, χωρίς άλλες αναγκαίες εξυπηρετήσεις απλώς χαιρόμασταν για τις νέες επενδύσεις. Όλοι γνωρίζαμε τότε τι θα γινόταν σήμερα. Κι όμως, μπροστά στη ροή του χρήματος (άραγε για ποιους;) προτιμήσαμε να κάνουμε τους τυφλούς και να υποχωρήσουμε από τα αυτονόητα, με αποτέλεσμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Εκείνο το μέλλον είναι το σήμερα που ζούμε.
Κι αυτό ένα παράδειγμα είναι. Υπάρχουν χιλιάδες. Σκεφτείτε ότι οι χρήσεις γης ήταν στον... αέρα ή άλλαζαν αναλόγως συμφερόντων, διότι οι πολίτες δεν καταλάβαιναν τι σημαίνουν και πόσο σημαντικές είναι επί δεκαετίες. Όσα έγιναν τότε διαμόρφωσαν τη Θεσσαλονίκη του σήμερα. Θυμηθείτε προ κρίσεως το πάρτι των επεκτάσεων των σχεδίων πόλης, από το οποίο πάρα πολλοί κέρδισαν ποσά που ούτε στον ύπνο τους δεν τα είχαν δει, που δημιούργησαν νέους δυσλειτουργικούς πυρήνες, αυτό που ονομάσαμε κάποτε «νέα Θεσσαλονίκη». Κι όλο αυτό στο βωμό του κέρδους.
Το προηγούμενο καλοκαίρι ένα μέρος της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι αποδόθηκε ακριβώς σε αυτές τις υποχωρήσεις μας από το αυτονόητο, στις θυσίες της λογικής που έγιναν στο βωμό του κέρδους ορισμένων.
Ας βάλουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι κάτω το χάρτη της Θεσσαλονίκης κι ας προσπαθήσουν με τη βοήθεια ειδικών να βρουν λύσεις τώρα για να διορθώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν, για να μην αρχίσουν οι αναμενόμενες επιπτώσεις να σκάνε η μία μετά την άλλη και βρεθούν (βρεθούμε) αντιμέτωποι με ένα ντόμινο τρόμου για την καθημερινότητα, την εξέλιξη και την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης. Τώρα είναι η ώρα. Μετά θα είναι αργά...
Τάσος Τασιούλας
Πηγή:voria.gr
