Ίπτανται αθόρυβα πάνω από τους δρόμους και μεταφέρουν χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό που σε πολλές ορειβατικές περιοχές ή θέρετρα για σκι είναι κομμάτι της καθημερινότητας, για τις πόλεις ήταν μέχρι τώρα απλά μια ιδέα.
Καυσαέρια, θόρυβος, μποτιλιάρισμα: όλα αυτά θα μπορούσαν να ανήκουν στο παρελθόν με ένα παλιό μέσο μαζικής μεταφοράς. Τα τελεφερίκ θα μπορούσαν να είναι κομμάτι των αστικών συγκοινωνιών των γερμανικών πόλεων και ένα σημαντικό όπλο στη μάχη κατά των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα αλλά και του μποτιλιαρίσματος. Ωστόσο δεν είναι ή τουλάχιστον δεν είναι ακόμη.
Στη Βαυαρία γίνεται τώρα μια προσπάθεια. Πουθενά στη Γερμανία δεν υπάρχουν τόσα τελεφερίκ ή σχοινοκίνητοι σιδηρόδρομοι όπως ονομάζονται στα ελληνικά, όσο σε αυτό το γερμανικό κρατίδιο. Ωστόσο αυτά κινούνται μόνο στις ορεινές περιοχές. Τώρα όμως η υπουργός Συγκοινωνιών της Βαυαρίας Ίλσε Άιγκνερ θέλει να ενσωματώσει τα τελεφερίκ στις αστικές συγκοινωνίες. Υπάρχει ένα πρώτο σχέδιο για την βαυαρική πρωτεύουσα που προβλέπει ένα τελεφερίκ 4,5 χιλιομέτρων το οποίο θα συνδέει τρεις στάσεις του μετρό. Οσονούπω ο δήμος Μονάχου θα αναθέσει σχετική έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσο είναι εφικτό ένα τέτοιο έργο.
Η αντίσταση των γερμανών πολιτών
Συνολικά στη Γερμανία υπάρχουν 210 τελεφερίκ, τα οποία ως επί το πλείστον χρησιμοποιούνται για τουριστικούς σκοπούς, όπως στο Κόμπλεντς ή το Βερολίνο. Ο καθηγητής από το πανεπιστήμιο του Τριρ Χάινερ Μόνχαϊμ, θεωρείται ειδικός όσον αφορά τα τελεφερίκ σε αστικές περιοχές και υπογραμμίζει ότι υπάρχουν πολλές αντιστάσεις στα σχέδια για τελεφερίκ σε πόλεις. «Δεν είναι εύκολο με το δικό μας σύστημα συμμετοχικών διαδικασιών. Πάντα υπάρχουν αντιδράσεις όταν σχεδιάζεται να περνούν 'γόνδολες' πάνω από σπίτια» υπογραμμίζει.
Στη Βόννη ενώ έχει γίνει ήδη σχετική μελέτη, το εγχείρημα παραμένει στα συρτάρια γιατί υπάρχουν αντιδράσεις. Στο Αμβούργο το «Όχι» των πολιτών εμπόδισε να δημιουργηθεί τελεφερίκ στην πόλη. Ο Χάινερ Μόνχαϊμ δυσκολεύεται να καταλάβει τις ανησυχίες των πολιτών. Τα τελεφερίκ στήνονται αλλά και ξεστήνονται γρήγορα, όπως επισημαίνει, είναι φιλικά προς το περιβάλλον, έχουν μικρό λειτουργικό κόστος, είναι σχεδόν αθόρυβα και οι επιβάτες γλιτώνουν πολύ χρόνο στις μεταφορές τους. Διότι τα τελεφερίκ λειτουργούν εκεί όπου δεν φτάνει το δίκτυο των τραμ και μετρό.
Τα τελεφερίκ ως συνέχεια του ήδη υπάρχοντος δικτύου
Σύμφωνα με μελέτες που έχει κάνει ο καθηγητής Μόνχαϊμ οι γερμανικές πόλεις θα μπορούσαν να σηκώσουν 400 με 500 τελεφερίκ. Κυρίως σε περιοχές όπου υπάρχουν νοσοκομεία και κλινικές, επιστημονικά πάρκα, πάρκα αναψυχής, γήπεδα αλλά και βιομηχανικές περιοχές. Μέρη δηλαδή τα οποία δεν εξυπηρετούνται από τις παραδοσιακές συγκοινωνίες και στα οποία οι πολίτες συνήθως πηγαίνουν με αυτοκίνητο. «Βάσει αυτού το Μόναχο θα μπορούσε να έχει και 30 τελεφερίκ» επισημαίνει ο καθηγητής.
Ωστόσο ο Χάινερ Μόνχαϊμ επισημαίνει ότι τα τελεφερίκ δεν είναι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα των αστικών συγκοινωνιών. Προβληματική για παράδειγμα είναι η ενσωμάτωσή τους στο αστικό τοπίο, όπως επίσης και ο αριθμός των στάσεων, ο οποίος δεν μπορεί να απεριόριστος.
Πηγή: Deutsche Welle, newpost.gr
