Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

Και στο Μετρό σταυροπόδι.


Ποια είναι τα όρια του ακτιβισμού; Πότε αυτός γίνεται «αντικοινωνικός» και ενοχλεί; Νομίζω η απάντηση είναι «από την αρχή». Ο ακτιβισμός έχει σκοπό να ενοχλήσει, έχει σκοπό να ανατρέψει μια κατάσταση καλά εδραιωμένη και αυτό χωρίς να σπάσουν και μερικά αυγά δεν γίνεται.

Όλοι οι κατά καιρούς ακτιβισμοί δέχτηκαν την κριτική για υπερβολή και για ξεπέρασμα των ορίων. Λογικό. Πολιτισμικά διεκδικούσαν κάτι ξένο και ήταν και οι ίδιοι κάτι ξένο σε σχέση με αυτό που συνέβαινε. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι πιο ανοικτόμυαλοι εξ ημών νιώθουμε πολλές φορές ότι αυτή η διεκδίκηση- ή ο τρόπος της διεκδίκησης- παραπάει. Σκεφτόμουν για παράδειγμα τις φεμινίστριες στη δεκαετία του ’70 και τα αιτήματα που έθεταν για τα δικαιώματα της γυναίκας.

Στην Ελλάδα υπήρχε ακόμη πολύς δρόμος να διανυθεί τότε, και το καταλαβαίνουμε ευκολότερα σήμερα. Από την γνώση του σήμερα, οι γυναικείες διεκδικήσεις του τότε φαίνονται λογικές και ο ακτιβισμός «εύλογο» κομμάτι της ιστορίας. Παρομοίως με τους μαύρους στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου ή το κίνημα των γκέη στη δεκαετία του ’60.

Όλα αυτά τα λέω καθώς προσπαθώ να εκλογικεύσω την είδηση για την ρωσίδα που τριγυρνά στο ρώσικο μετρό και ρίχνει χλωρίνη στον καβάλο των ανδρών που κάνουν αυτό που ονομάζεται “manspreading”, το υπερβολικό άνοιγμα των ποδιών, στο οποιο επιδίδονται άνδρες σε δημόσια μέρη. Το overspreading ως συμπεριφορά κριτικάρεται από τους πολέμιους πάσης είδους σεξιστικής συμπεριφοράς ως υπερβολική επίδειξη ανδρισμού και απόπειρα έμφυλης κυριαρχίας στον χώρο.

Η πρωταγωνίστρια των επεισοδίων στο μετρό φαίνεται αποφασισμένη να δείξει ότι τέτοιες συμπεριφορές λειτουργούν καταπιεστικά για τμήματα του πληθυσμού και προάγουν τον «χαμηλής έντασης σεξισμό» που, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, βρίσκεται παντού και είναι ο πιο επικίνδυνος.

Δεν μπορώ να κρύψω ότι αδυνατώ να ταυτιστώ με αυτή τη συλλογιστική της υπεραντίδρασης και των ασύμμετρων αντιποίνων (χλωρίνη- τιμωρία για στάση του σώματος). Θεωρώ ότι παρακολουθώ τη δράση μιας άλλης γενιάς, την οποία δυσκολεύομαι να συλλάβω αβίαστα.

Λέω καλύτερα να τής αναγνωρίσω μια σοφία που μου διαφεύγει. Όσο να πεις, θα είμαι πιο ασφαλής έτσι. Και στο μετρό, σταυροπόδι.



ΙΟΒΟΛΟΣ

in2life.gr