Αν και έχουν γίνει πολλές διαμαρτυρίες αλλά και κάποιες μικρές κινητοποιήσεις από τους κατοίκους της περιοχής των Σεπολίων και πέριξ, ο ΟΣΕ και ο Δήμος Αθηναίων εξακολουθούν να αδιαφορούν σχετικά με τις διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών στην περιοχή.
Να θυμίσουμε ότι στην περιοχή υπάρχουν αρκετές ισόπεδες διαβάσεις εκ των οποίων δύο είναι φυλασσόμενες και οι υπόλοιπες αφύλακτες. Οχήματα διέρχονται εκτός από τις δύο φυλασσόμενες και από την αφύλακτη διάβαση της Σιώκου. Το πρόβλημα της έλλειψης ασφάλειας στις διαβάσεις έχει επιδεινωθεί τελευταία από την ηλεκτροκίνηση του Προαστιακού που έχει επεκταθεί και μέχρι τον κεντρικό σταθμό Αθηνών (Λαρίσης). Τα τρένα τρέχουν σαφώς με μεγαλύτερη ταχύτητα αλλά και πιό «αθόρυβα».
Να ξεκαθαρίσουμε κατ' αρχήν ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ενάντια στην τεχνολογική πρόοδο, όταν αυτή λειτουργεί σε όφελος του πολίτη, όπως η ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου. Όταν όμως κάτι μεταβάλλεται σε ένα μέσο μεταφοράς που κινείται μέσα στην πόλη και διέρχεται με μεγάλη ταχύτητα από σημεία που διέρχονται άνθρωποι και τροχοφόρα, τότε το λογικό είναι να επανεξετάζονται και τα αντίστοιχα μέτρα ασφάλειας. Εδώ συμβαίνει να έχουμε το παράδοξο, οι αμαξοστοιχίες να είναι σύγχρονες, ταχείς και αθόρυβες και τα μέτρα ασφάλειας να είναι των πολύ περασμένων δεκαετιών. Γελάμε με τα χάλια μας, αντί να κλαίμε κάποιες φορές, παρακολουθώντας τους υπαλλήλους της εταιρίας security που επανδρώνει τις φυλασσόμενες διαβάσεις, να τρέχουν με την σφυρίχτρα στο στόμα για να κατεβάσουν με τα χέρια τις μπάρες στο Οκτώ και στην Αγίου Μελετίου και περιμένουμε με αγωνία να μάθουμε τι θα συμβεί, αν κάποια φορά για υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς λόγους δεν τα καταφέρουν με επιτυχία...
Στις αφύλακτες όμως διαβάσεις, έχουμε μάθει τι συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις. Δύο γυναίκες έχασαν την ζωή τους μέσα στο 2017 στην διάβαση της Δαμβέργη.
Υπάρχουν πάντα οι ανόητοι, που είναι έτοιμοι να ρίξουν την ευθύνη στον κάθε άνθρωπο - θύμα ατομικά. «Δεν πρόσεχε» λένε και ξεμπερδεύουν. Προφανώς δεν γνωρίζουν, στην καλύτερη περίπτωση, τι σημαίνει «μέτρα ασφάλειας». Τα μέτρα ασφάλειας κατά κανόνα δεν λαμβάνονται για τους προσεκτικούς και επιμελείς, αλλά ιδιαίτερα για τους αφηρημένους, τους μη προσεκτικούς, τους βιαστικούς και αυτούς που λόγω προβλημάτων υγείας μειονεκτούν. Ο προσεκτικός και υγιής μπορεί να περάσει με ασφάλεια ακόμα και από την πιο ανασφαλή σιδηροδρομική διάβαση. Τι γίνεται όμως με αυτόν που μόλις έχασε την δουλειά του και το μυαλό του βρίσκεται αποκλειστικά στις δύσκολες μέρες που έρχονται; Τι γίνεται με τον ηλικιωμένο που πιθανόν έχει προβλήματα κινητικά ή όρασης ή ακοής; Τι γίνεται με τα παιδιά που με την παιδική τους ελαφρομυαλιά νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει; Τι γίνεται με αυτόν που περνάει τέσσερις τουλάχιστον φορές την ημέρα από μια αφύλακτη διάβαση και στατιστικά έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να γίνει θύμα ατυχήματος, εφ' όσον πάντα η ρουτίνα μειώνει την προσοχή, σε σχέση με τον περιστασιακά διερχόμενο;
Απαντούν σε όλα τα παραπάνω, δηλαδή στις σύγχρονες απαιτήσεις για μέτρα ασφάλειας, οι διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών, που είναι μελέτης, σχεδίασης και κατασκευής του χίλια εννιακόσια τόσο;
Αλλά υπάρχουν και οι ηλίθιοι, που επικαλούνται το «ακλόνητο» επιχείρημα, ότι πρώτα υπήρχαν οι σιδηροδρομικές γραμμές στην περιοχή και μετά αυτή πυκνοκατοικήθηκε. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι ήρθαν κοντά στα τρένα και όχι τα τρένα κοντά στους ανθρώπους, λένε, άρα η ευθύνη είναι των ανθρώπων που κακώς πλησίασαν τις γραμμές! Φαίνεται εκπληκτικό, αλλά σας διαβεβαιώ ότι τόχω διαβάσει σαν επιχείρημα! Λες και τα τρένα πάνε άδεια και δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τον άνθρωπο. Ή ότι υπάρχει κάποια φανατική έχθρα μεταξύ ανθρώπων και τρένων. Άλλωστε δεν απέχει και πολύ από μια τέτοια άποψη η επιχειρηματολογία των αρμόδιων του ΟΣΕ όταν απαντούν εγγράφως σε διαμαρτυρίες των κατοίκων.
«Η κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκε σε φάση που η δόμηση της πόλης των Αθηνών, ήταν περιορισμένη συγκριτικά με τα σημερινά δεδομένα. Στιε επόμενες δεκαετίες η ανάπτυξη της δόμησης υπήρξε άναρχη και χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στον σχεδιασμό της χωροθέτησης το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο. Παράλληλα οι Τοπικές Αυτοδιοικήσεις ασκούν συνεχώς πιέσεις στον ΟΣΕ για την δημιουργία Ι.Δ. (σ.σ. Ισόπεδων Διαβάσεων) προκειμένου να διευκολύνεται η μετακίνηση των περιοίκων. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο ΟΣΕ επωμίζεται το βάρος της ασφαλούς λειτουργίας των Ι.Δ., πρόλο που αυτό ανήκει αποκλειστικά στα αρμόδια τμήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ΦΕΚ 868/7 9/74».
Τα παραπάνω «ωραία» συμπεριλαμβάνονται σε απάντηση του ΟΣΕ σε έγγραφο διαμαρτυρίας του εκπολιτιστικού εξωραϊστικού συλλόγου «Η Αναγέννηση». Έχει ημερομηνία 20.7.2017 και υπογραφή, όχι κάποιου τυχαίου, αλλά του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΣΕ κ. Πετράκη. Με άλλα λόγια, μας λέει ο κ.Πετράκης: -Εμείς (με τις γραμμές μας) είμαστε εδώ από τις αρχές του 1920. Εσείς ήρθατε μετά και ζητάγατε, μέσω της Τ.Α. και διαβάσεις οι αθεόφοβοι. Και μετά ζητάτε και ασφαλείς διαβάσεις ... ε.. φτάνει πια-... τον έπνιξε το δίκιο.
Αλλά για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις ευθύνες της, δεν έχει και πολύ άδικο. Η Δημοτική Αρχή της Αθήνας λίαν επικεικώς θα λέγαμε, ότι αδιαφορεί παντελώς για το θέμα. Σαν να μην αφορά την πόλη της, σαν να μην αφορά αυτούς που την εκλέγουν, αλλά κάποιους από άλλον πλανήτη. Άντε να πεζοδρομήσουμε κάποιον δρόμο ακόμα στο εμπορικό τρίγωνο (και να γίνουμε πρωτοσέλιδοι), άντε να κάνουμε κάνα χαζοχαρούμενο χάπενινγκ, άντε να διαμαρτυρηθούμε για την ασφάλεια στα Εξάρχεια (πιασάρικο θέμα), άντε να καταδικάσουμε την αδιαφορία της Περιφέρειας για τους ουσιοεξαρτημένους στο Πεδίο Άρεως (ακόμα πιό πιασάρικο) και άντε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε κάποια ομάδα, αλλά για αλληλεγγύη στον «δοκιμαζόμενο λαό» των Σεπολίων και των πέριξ υποβαθμισμένων περιοχών ούτε λόγος, κάνει τζίζ το θέμα. Άλλωστε είχαμε και τις εκλογές της Κεντροαριστεράς να ασχοληθούμε...
Είναι χαρακτηριστική η συζήτηση που έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 6 Ιουλίου του 2017, μετά από πίεση τοπικών συλλογικοτήτων και μάζεμα υπογραφών. Πλήρης αδιαφορία από αυτούς που έχουν τον πρώτο και δεύτερο λόγο στο Δημοτικό Συμβούλιο. Τοποθετήσεις για να βγούν από την υποχρέωση και ομόφωνη απόφαση η οποία ήταν «μεγαλειώδης» και ιστορική. Το Δημοτικό Συμβούλιο να πιέσει τον ΟΣΕ να πάρει μέτρα βελτίωσης της ασφάλειας των διαβάσεων! Η πίεση ήταν τόσο στενή που ο ΟΣΕ τα χρειάστηκε και δεν έκανε τίποτ' άλλο από το να επιστρέψει το μπαλάκι στον Δήμο...
Όμως δεν είναι μόνο η ασφάλεια των διαβάσεων που μας απασχολεί εδώ στα Σεπόλια, τον Κολωνό, τα Θυμαράκια, την πλατεία Αττικής και στα πέριξ.
Είναι και το που βρίσκονται αυτές οι διαβάσεις. Για να μπορούμε να περνάμε εύκολα για να πηγαίνουμε στην δουλειά μας ή όπου αλλού θέλουμε. Εντάξει, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν διαβάσεις κάθε 100 μέτρα, κατανοητό και δεκτό. Αλλά εκεί στον σταθμό Λαρίσης τι έγινε; Κατήργησαν την μιά πεζογέφυρα στον σταθμό, γκρέμισαν μια άλλη στην πλατεία Αττικής και έφτιαξαν μια καινούρια στην θέση της. Πολύ καλή πεζογέφυρα, αν και η περιοχή είχε μείνει αρκετούς μήνες αρκετούς μήνες χωρίς καθόλου διάβαση. Η γέφυρα όμως του σιδηροδρομικού σταθμού ουσιαστικά αντικαταστάθηκε από την υπόγεια διάβαση. Η οποία βέβαια κλείνει όταν είναι κλειστός και ο σταθμός. Από τις 00:30 έως και τις 04:30 καθημερινά αλλά και στις απεργίες των υπαλλήλων ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Πως απάντησε ο ΟΣΕ στην διαμαρτυρία που είχε υποβάλλει στις 14/9 προς την Γενική Γραμματεία Καταναλωτή η πρόεδρος της 4ης δημοτικής κοινότητας κα Μανωλιουδάκη για το ζήτημα αυτό;
Μας ενημερώνει λοιπόν ο ΟΣΕ γι αυτά που ήδη ξέραμε και επί της ουσίας του θέματος, τίποτα. Μόνο ότι η υπόγεια διάβαση είναι δική τους και ότι θέλουν την κάνουν! Οι κάτοικοι της περιοχής, ας πηγαίνουν 300 μέτρα πιό πέρα να περάσουν, καλό τους κάνει λίγο παραπάνω περπάτημα ή ας μην κυκλοφορούν αργά το βράδυ. «Ντροπή», όπως έγραψε κι η κα Μανωλιουδάκη στην σελίδα της στο Facebook.
Αλλά που να την βρουν την ντροπή, οι ανευθυνοϋπεύθυνοι του ΟΣΕ, που δεν μπορούν λένε να βάλουν ηχητικό σήμα στις διαβάσεις, για να ειδοποιούνται οι διερχόμενοι ότι πλησιάζει τρένο, γιατί είναι τεχνικά δύσκολο και κοστίζει!
Οι ανθρώπινες ζωές δεν κοστίζουν βέβαια. Τουλάχιστον στον ΟΣΕ δεν κοστίζουν τίποτα. Ούτε και στον Δήμο Αθήνας κοστίζουν. Μόνο μερικά κροκοδείλια δάκρυα παραπάνω.
Πηγή: sepolia.net
