Ένα μικρό κορίτσι στέκονταν δίπλα στο παράθυρο της επιχείρησης της οικογένειάς της κάθε πρωί, για να βλέπει τα τρένα να περνούν και να χαιρετά τους οδηγούς. Αφού άρχισε το σχολείο, οι οδηγοί διαπίστωσαν ότι δεν ήταν πια εκεί.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια, άφησε τη μητέρα του κοριτσιού με δάκρυα.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια, άφησε τη μητέρα του κοριτσιού με δάκρυα.
Η Briana Hefley Shepard έγραψε ένα ποστ που ανάρτησε στη σελίδα Love What Matters στο Facebook. Εξήγησε την παράδοση της κόρης της να χαιρετά τα τρένα καθώς περνούσαν, κάθε πρωί.
Οι οδηγοί έβλεπαν το κοριτσάκι και χαιρετούσαν πίσω, κατεβάζοντας τα παράθυρά τους και κορνάροντας μόνο και μόνο για να την κάνουν να χαμογελάσει. Μετά από αρκετά χρόνια, η κόρη της Shepard έπρεπε να αρχίσει το σχολείο. Οι οδηγοί παρατήρησαν ότι η μικρή τους φίλη δεν ήταν πλέον στο παράθυρο.
Ο Shepard εξήγησε τι συνέβη στην ανάρτησή της στο Facebook:
«Το πιο εκπληκτικό και ενθουσιώδες πράγμα συνέβη σήμερα το πρωί. Η επιχείρηση της οικογενείας, έχει μεταφερθεί στη νέα της θέση εδώ και τρία χρόνια. Βρίσκεται ακριβώς κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, πράγμα που σημαίνει ότι βλέπουμε τις διαδρομές των τρένων. Η κόρη μου, ζει γι’ αυτό. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τους οδηγούς να παρατηρήσουν ότι τους χαιρετά και να χαιρετήσουν και αυτοί πίσω. Καθώς ο χρόνος περνούσε, έγινε το τελετουργικό τους. Πατούσαν κόρνα, έτρεχαν στο παράθυρο, άνοιγαν τα παράθυρά τους και όλοι χαιρετούσαν και της χαμογελούσαν. Δάκρυζα σχεδόν κάθε φορά».
«Στη συνέχεια, πριν από λίγες εβδομάδες, η κόρη μου άρχισε το σχολείο.
Η μετάβασή της στο καθημερινό σχολείο μου στοίχισε παραπάνω από ό, τι περίμενα, αλλά περισσότερο την πρώτη μέρα που έφτασε η αμαξοστοιχία και εκείνη δεν ήταν εκεί. Κόρναραν, άνοιξαν τα παράθυρά τους, αλλά ήμουν η μόνη που στεκόταν εκεί, κλαίγοντας και χαιρετώντας δειλά. Την επόμενη μέρα έγραψα ένα σημείωμα. Απλώς έγραψα: Άρχισε το σχολείο.
Άκουσα την κόρνα, έτρεξα στο παράθυρο και σήκωσα το σημείωμά μου. Αυτό ήταν πριν από τρεις εβδομάδες.
Σήμερα το πρωί… κάποιος μου χτύπησε την πόρτα. Ήταν ένας άντρας με ένα φωτεινό κίτρινο πουκάμισο. Υπέθεσα ότι ήταν εργάτης οικοδομών και είχε έρθει για να μου μιλήσει για την κατασκευή που κάνουμε εδώ. Έκανα λάθος. Ήταν εκεί για να ρωτήσει για το κοριτσάκι με τα ξανθά μαλλιά που χαιρετούσε τα τρένα. Ήταν ένας από τους οδηγούς και όλοι περίμεναν να μάθουν τι είχε συμβεί σε αυτήν. Σήμερα είχαν ένα μικρό τρένο, έτσι σταμάτησαν, ήρθαν στο κτίριο μας και χτύπησαν την πόρτα μας. Είχαν δει το σημείωμά μου, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι έγραφε. Είχαν υποθέσει ότι είχε αρχίσει το σχολείο, αλλά έπρεπε να σιγουρευτούν. Είπε ότι οι χαιρετισμοί της, έφτιαχναν τις μέρες τους. Επί τρία χρόνια μοιράζονταν αυτές τις στιγμές.
Ήθελαν να κάνουν κάτι γι’ αυτήν. Τους είχε λείψει. Ρώτησε αν θα μπορούσαν να της στείλουν κάτι και φυσικά είπα ναι! Πρόκειται να της στείλουν ένα δώρο γενεθλίων σε λίγες εβδομάδες».
«Η ασυνήθιστη φιλία τους τα τελευταία χρόνια, ήταν κάτι μαγικό. Το να γνωρίζω ότι τους επηρέασε ακριβώς όπως μας επηρέασε, με γεμίζει με αγάπη και ελπίδα. Η επίσκεψη σήμερα και η συνεχιζόμενη καλοσύνη προς την κόρη μου, επιβεβαίωσαν την πίστη μου στην καλοσύνη και την ανθρωπιά. Αυτές είναι στιγμές που θα θυμόμαστε για πάντα».
Οι αναγνώστες μοιράστηκαν τις σκέψεις τους σχετικά με την συγκινητική ιστορία στα σχόλια της ανάρτησης.
«Μόλις έκλαψα», σχολίασε ένας αναγνώστης. «Ξέρω ότι είναι ανόητο. Αυτή η ιστορία δείχνει το πόσο πολύ οι ζωές είναι πραγματικά συνυφασμένες και πώς οι ενέργειές μας επηρεάζουν τους άλλους».
«Πόσο γλυκό!», έγραψε ένας άλλος χρήστης. «Ο γιος μου είχε μια παρόμοια φιλία με τους άνδρες που οδηγούν το φορτηγό σκουπιδιών στη γειτονιά μας. Κάθε Τρίτη, όταν τους άκουγε να κατεβαίνουν στο δρόμο, έτρεχε στην μπροστινή πόρτα για να τους χαιρετήσει. Πάντα τον κοίταζαν και τον χαιρετούσαν και εκείνοι με χαμόγελο. Τους αποκαλεί «φίλους των φορτηγών σκουπιδιών». Όταν ξεκίνησε το νηπιαγωγείο, ήταν τόσο περίεργη η πρώτη φορά που ήρθε το φορτηγό σκουπιδιών και δεν ήταν εκεί να τους χαιρετήσει. Τώρα, η μικρή του αδελφή χαιρετά για αυτόν».
Πηγή: mojo.gr, AmericaNow
