Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Σκέψεις και προτάσεις για να μπει το τρένο στις ράγες της συνεννόησης.


Ως πρόεδρος του Συνδέσμου Τουριστικών Γραφείων Δυτικής Ελλάδος και του Συλλόγου Ναυτικών Πρακτόρων Λιμένος Πατρών συμμετείχα στη σύσκεψη φορέων που συγκάλεσε πρόσφατα ο Δήμος Πατρέων για τη χάραξη της νέας σιδηροδρομικής γραμμής, στο πλαίσιο του σχετικού δημοσίου διαλόγου που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ήταν μια εποικοδομητική και γόνιμη συνάντηση, που ελπίζουμε ότι θα έχει και συνέχεια με την ανάληψη παρόμοιων πρωτοβουλιών στο μέλλον εκ μέρους της δημοτικής Αρχής.

Άλλωστε, άποψη μας είναι ότι ήλθε (και) για το συγκεκριμένο ζήτημα η ώρα της συνεννόησης. Επιβάλλεται να συζητήσουμε ως τοπική κοινωνία και να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για να διαμορφώσουμε μια ενιαία γραμμή, όχι για το τρένο που θα θέλαμε να έχουμε αλλά για το τρένο που θα μπορούσαμε να έχουμε.

Καθιστώντας παράλληλα σαφές ότι δεν πρέπει να αποδεχθούμε καμία λύση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πόλης, υποστηρίζουμε ότι πρέπει να καταλήξουμε σε μια ενιαία θέση που θα επικεντρώνεται σε μια εφικτή αντιπρόταση στην κεντρική εξουσία και ειδικότερα στην ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

Και με το σκεπτικό ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να κυνηγάμε μια ανέφικτη διεκδίκηση, αλλά επιβάλλεται να στραφούμε στην αναζήτηση εναλλακτικών ρεαλιστικών λύσεων, προκειμένου να μην χάσουμε κι άλλο πολύτιμο χρόνο.

Διότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, όσο αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις βάζοντας τον πήχη τόσο ψηλά που να μην μπορούμε να τον περάσουμε, τόσο καθυστερούμε. Και όσο καθυστερούμε βγαίνουμε χαμένοι, εφόσον υπολειπόμαστε σε ένα σημαντικό έργο υποδομής, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν και με άλλα αναπτυξιακά έργα.

Στο πλαίσιο αυτό, διερμηνεύοντας τις θέσεις των φορέων που εκπροσωπώ, πρότεινα και προτείνω τα ακόλουθα ως τα ελάχιστα που πρέπει να διεκδικήσουμε:

*Βύθιση της σιδηροδρομικής γραμμής, κατά τη διέλευση της από το πολεοδομικό συγκρότημα της Πάτρας, τουλάχιστον από την περιοχή του Αγίου Διονυσίου έως αυτήν του Αγίου Ανδρέα (στο ύψος περίπου της Παπαφλέσσα).

*Σύνδεση της με το λιμάνι μια επιπρόσθετη κάθετη γραμμή στο ύψος της Πειραϊκής Πατραϊκής, ιδιοκτησίας ΟΛΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι η κατασκευή της συνδετήριας γραμμής δεν απαιτεί σχετικές απαλλοτριώσεις γης.

*Σύνδεση της νέας σιδηροδρομικής γραμμής με τη Βιομηχανική Περιοχή, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι εφικτή η υλοποίηση των αναγκαίων απαλλοτριώσεων γης.

*Σύνδεση της με το αεροδρόμιο της πόλης, αυτό του Αράξου. Διότι εάν είναι αυτονόητο να συνδεθεί σιδηροδρομικώς η πόλη με το λιμάνι της, εξίσου αυτονόητο είναι να συνδεθεί σιδηροδρομικώς και με το αεροδρόμιο της. Ιδίως μάλιστα καθώς διαθέτουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα το λιμάνι μας και το αεροδρόμιο μας να απέχουν ελάχιστα χιλιόμετρα το ένα από το άλλο.

*Επέκταση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου ανατολικά έως και τον Ψαθόπυργο και δυτικά έως και την Κάτω Αχαϊα, στα όρια δηλαδή που καθορίζουν ως Μητροπολιτικό το Δήμο της Πάτρας.

*Επιπλέον, είναι απαραίτητη η συνέχιση της λειτουργίας του Προαστιακού Σιδηροδρόμου κατά τη διάρκεια των έργων της βύθισης, με μία προσωρινή γραμμή μέσα στο λιμάνι , παράλληλα με την ήδη υπάρχουσα , ώστε να μην στερηθεί η Πάτρα τις υπηρεσίες ενός μέσου που έχει ήδη ευεργετικά αποτελέσματα στη λειτουργικότητα του ευρύτερου αστικού πολεοδομικού συγκροτήματος της.

Επομένως, πάνω σ’ αυτά τα κύρια σημεία, ενδεχομένως και σε κάποια άλλα που ενδέχεται επίσης να κατατεθούν και θα πρέπει να αποτελέσουν στο σύνολο τους τη βάση μιας κοινής αφετηρίας, ας επιδιώξουμε τη διαμόρφωση μιας ενιαίας θέσης, ορθώνοντας το ανάστημα μας με την κατάθεση μιας εφικτής λύσης, μακριά από μη τεκμηριωμένες θέσεις.

Διότι, κοντολογίς, ως πόλη καλούμαστε με πραγματικούς όρους να επιλέξουμε τη λύση εκείνη που ταιριάζει μεν στην επιθυμία μας, αλλά συνδυάζει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα με το εφικτό.

Ως εκ τούτου, καλούμαστε να βάλουμε το τρένο στις ράγες της συνεννόησης, επιδιώκοντας αρχικά το ελάχιστο δυνατό αποτέλεσμα, ώστε να μην το χάσουμε.

Πηγή: thebest.gr