Η Κυβέρνηση κλείνει την αξιολόγηση ανοίγοντας την πόρτα στο 4ο Μνημόνιο
Ακόμη μια διεθνής έρευνα, αυτή του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας, έρχεται να αποτυπώσει με σαφή τρόπο την έκταση και ένταση της κοινωνικής κρίσης που πλήττει την Ελλάδα.
Η αύξηση της φτώχειας κατά 40% την περίοδο 2008-2015 αλλά και οι επιμέρους εκρηξιγενείς της διαστάσεις –όπως, μεταξύ άλλων, η επισιτιστική ανασφάλεια, η ενεργειακή φτώχεια, η σοβαρή υλική αποστέρηση και η απόλυτη ένδεια– διαμορφώνουν συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης που παραπέμπουν σε “τριτοκοσμική χώρα”, και όχι σε κράτος-μέλος της Ε.Ε. που διέπεται, εδώ και 36 χρόνια, από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και Κεκτημένο.
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η, δίχως μεταπολεμικό ιστορικό προηγούμενο, κοινωνική καχεξία είναι απότοκο της παρατεταμένης ύφεσης και της δυσθεώρητης ανεργίας που επέφεραν οι πολιτικές ακραίας λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης στο πλαίσιο των Μνημονίων Δανεισμού. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά δυστυχούν από τις δυσβάσταχτες θυσίες που υποβάλλονται και οι αριθμοί “επιδεινώνονται” με το Δημόσιο Χρέος να εκτινάσσεται στο 176,9% του ΑΕΠ (από το πλαστό 126,7% το 2009) πιστοποιώντας την αποτυχία των Προγραμμάτων Δημοσιονομικής Προσαρμογής.
Οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για σύγκλιση της χώρας μας με το μέσο όρο της Ευρωζώνης σε περίπου μισό αιώνα και την επιστροφή της ανεργίας στο επίπεδο του 2009 μετά από 21 χρόνια συνιστούν μια ωμή ομολογία αστοχίας και αδιάσειστά τεκμήρια της απαιτούμενης ριζικής αλλαγής του ακολουθούμενου μείγματος πολιτικής για δημοσιονομική εξισορρόπηση με αναπτυξιακό και κοινωνικά πολλαπλασιαστικό πρόσημο.
Η σημερινή Κυβέρνηση του δήθεν “ανένδοτου” στο εσωτερικό και του πλήρους ενδοτισμού στο εξωτερικό, μετά την υπογραφή του 3ου σωρευτικά επαχθέστερου Μνημονίου προσυπογράφει το 4ο που θα απομακρύνει την Πατρίδα μας οριστικά από κάθε προοπτική επανόδου στην “κανονικότητα”, αυτοτελούς και επωφελούς εξόδου στις αγορές, υπέρβασης της εξάρτησης και επιτροπείας των Θεσμών.
Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, και με δεδομένο ότι για το κλείσιμο της αξιολόγησης αναλαμβάνονται καταστροφικές δεσμεύσεις που ξεπερνούν –ακόμη και– το συνταγματικό βίο της παρούσας Κυβέρνησης, το αίτημα για Εθνική Συνεννόηση –που η ΔΑΚΕ Ι.Τ. υποστηρίζει σε όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιπέτειας και ανεξαρτήτως κυβερνητικών εναλλαγών– είναι επιτακτικό.
Μια Εθνική Συνεννόηση που είχε προταθεί από την Κυβέρνηση Καραμανλή και τορπιλίστηκε από τον επαίσχυντο ψευτολαϊκισμό του “λεφτά υπάρχουν”.
Εθνική Συνεννόηση, όμως, δεν σημαίνει συνενοχή ή υπερψήφιση της ανάλγητης προνομοθέτησης μέτρων ούτε μπορεί να επιτευχθεί με διχαστικές ρητορικές και ψέματα.
Εθνική Συνεννόηση με άξονα ένα εναλλακτικό αφήγημα εξόδου από τη λιτότητα και την ύφεση, τις φοροεπιδρομές και την απαξίωση του κοινωνικού κράτους για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την κοινωνική αποκατάσταση, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης και την καταπολέμηση της ανεργίας, την παλινόρθωση της εργασιακής δικαιοσύνης και την προσέλκυση επενδύσεων.
Κοινωνία και Οικονομία, άλλωστε, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι “συγκοινωνούντα δοχεία”.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
