Σαν μια παγωμένη εικόνα στο χρόνο του… ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν οι περισσότερες μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις του ελληνικού προγράμματος. Από το Ελληνικό, μέχρι τα περιφερειακά αεροδρόμια, και από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ έως τον ΔΕΣΦΑ και την πολυκαιρισμένη επένδυση στην Αφάντου της Ρόδου, όλα θυμίζουν τανία σε slow motion.
Τίποτα δεν λέει να ολοκληρωθεί, τίποτα δεν λέει να παραδοθεί στον επενδυτή, παντού νέα μικρά προσκόμματα κάνουν την εμφάνισή τους, και μικρές "πονηρές" τρικλοποδιές από το πουθενά ενισχύουν την άποψη ότι οι εμπλεκόμενοι υπουργοί έχουν επίτηδες κατεβάσει τα μολύβια.
Δεν εξηγείται αλλιώς ότι η κυβέρνηση είναι χαμένη μήνες τώρα στα "δάση" του Ελληνικού προσπαθώντας να πείσει έναν δασάρχη να βάλει την υπογραφή του, ούτε γιατί ένα ολόκληρο υπουργείο Υγείας ψάχνει αλλά δεν βρίσκει ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για τα ιατρεία των 14 αεροδρομίων.
Αλλού είναι κάποια "μικρά τεχνικά" θέματα που περιέργως αποδεικνύονται "μεγαλύτερα", όπως ακριβώς τα παραπάνω. Αλλού πάλι όπως με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι το γνώριμο υποδόριο παιχνίδι που στοχεύει στο εσωτερικό κομματικό ακροατήριο και ενδεχομένως τους συνδικαλιστές, δίχως πραγματική ουσία. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την πρόθεση του υπ. Υποδομών Χρ. Σπίρτζη μετά την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, να δημιουργήσει μια νέα… δημόσια ΤΡΑΙΝΟΣΕ;
Και φυσικά δεν λείπουν οι περιπτώσεις, όπως στο ΔΕΣΦΑ, όπου αφού το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας περιπλανήθηκε για δύο μήνες σε ανεφάρμοστες λύσεις, όπως η συνέχιση του υφιστάμενου διαγωνισμού και η διατήρηση του 51% στο Δημόσιο, τελικά κατέληξε εκεί από όπου ξεκίνησε. Δηλαδή στην προκήρυξη νέου διαγωνισμού για την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ.
Συμπέρασμα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων στο ΤΑΙΠΕΔ, τα πάντα θυμίζουν ημέρες συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η όποια δυναμική των προηγούμενων μηνών, έδωσε ξαφνικά την θέση της στην στασιμότητα. Ο Φεβρουάριος του 2017 μοιάζει πολύ με τον Οκτώβριο του 2016, αφού αντί να κουβεντιάζουμε για το πως θα ξεμπλοκάρουμε κλεισμένες επενδύσεις για να πάρει μπροστά η οικονομία, και να μείνουμε κοντά στην πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης, η συζήτηση περιστρέφεται μονίμως στη φάκα της διαγραφής του χρέους μας.
Χαμένοι στα δάση του Ελληνικού
Έξι χρόνια έχουν περάσει από την προκήρυξη του διαγωνισμού για το Ελληνικό, και πέντε μήνες από την ψήφιση στη Βουλή της αναθεωρημένης σύμβασης με την κοινοπραξία. Παρ’ όλα αυτά η ελληνική πολιτεία δεν έχει ακόμη καταλήξει ποιό ακριβώς τμήμα των 6.200 στρεμμάτων είναι δασικό και ποιό όχι. Το θέμα απασχόλησε διυπουργική επιτροπή που έγινε την Τετάρτη, τόσο για τα δασικά, όσο και για τις πολλές άλλες εκκρεμότητες, από την διενέργεια διαγωνισμού για το καζίνο, έως την απομάκρυνση των δημοσίων υπηρεσιών, την μετεγκατάσταση των προσφύγων, κλπ. Ειδικά στο δασικό, το επίδικο είναι η διατήρηση ή όχι συστάδων δέντρων σε διάφορα τμήματα του οικοπέδου (περιμετρικά του παλαιού αεροδρομίου και στον Άγιο Κοσμά). Αυτός είναι και ο λόγος που το δασαρχείο Πειραιά αρνούνταν μέχρι πρότινος να εγκρίνει την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την επένδυση. Το αστείο βέβαια είναι ότι στα 50 χρόνια που η έκταση λειτουργούσε ως αεροδρόμιο, ποτέ δεν είχε τεθεί δασικό ζήτημα, θέμα που ουδείς μπορεί να εξηγήσει. Ουδείς επίσης γνωρίζει πότε θα τελειώσει το δασικό σίριαλ, όπως και πότε θα κλείσει η εκκρεμότητα με τα αρχαιολογικά και τα χαρακτηρισμένα ως νεότερα μνημεία που ξεπερνούν τα 35.000 τετραγωνικά μέτρα, και τα οποία έχουν συμπεριληφθεί από τον επενδυτή στο Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ). Το σχέδιο αποτελεί το "άλφα και το ωμέγα" στην υπόθεση Ελληνικό καθώς περιγράφει με απόλυτη λεπτομέρεια τι θα γίνει και που, αλλά για να τεθεί σε διαβούλευση με συμμετοχή 11 γενικών γραμματέων απ’ όλα τα εμπλεκόμενα με την επένδυση υπουργεία, πρέπει πρώτα να εγκριθεί η ΜΠΕ. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ξεκαθαρίσει το δασικό. Τα χρονοδιαγράμματα για την μεγαλύτερη επένδυση των επόμενων ετών στην Ελλάδα ύψους 8 δισ. ευρώ, διαδέχονται το ένα το άλλο. Υπό τις παρούσες συνθήκες, η πρόσφατη εκτίμηση του υφυπουργού Οικονομίας Στέργιου Πιτσιόρλα, ότι αν όλοι βάλουμε τα δυνατά μας, τότε μπορεί μέσα στο 2017, να δούμε μπουλντόζες στο Ελληνικό, φαντάζει αισιόδοξη. Το πιθανότερο είναι πως οι μπουλντόζες θα μπουν μέσα στην έκταση από το 2018 και μετά.
Ψάχνουν γιατρούς και ασθενοφόρα
Την εβδομάδα που πέρασε πέντε μεγάλες τράπεζες ήρθαν σε συμφωνία με την Fraport Greece για την χρηματοδότηση του έργου ανάπτυξης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. Την ίδια στιγμή όμως η ελληνική πλευρά αδυνατεί να ανταποκριθεί στη συμβατική της υποχρέωση για παροχή εικοσιτετράωρης κάλυψης των αεροδρομίων με διασώστες και οχήματα. Υπηρεσία που θα παρασχεθεί με το αζημίωτο, αφού ο επενδυτής οφείλει να καταβάλει αποζημίωση στο ΕΚΑΒ. Η υπόθεση έχει φυσικά και την αστεία της πλευρά. Έψαξαν λοιπόν οι Γερμανοί να διαβάσουν τι προβλέπει για το ιατρικό προσωπικό στους αερολιμένες η ελληνική νομοθεσία που ψηφίστηκε το 2001. Και έμαθαν ότι είναι από τις αυστηρότερες της Ευρώπης, καθώς απαιτεί ένα πολύ μεγάλο αριθμό γιατρών, νοσηλευτών και ασθενοφόρων ανά αεροδρόμιο. Έλα όμως που ουδέποτε μέχρι σήμερα ο νόμος εφαρμόστηκε, λόγω έλλειψης πόρων ! Τα ίδια τους είπε και ο υπ. Υγείας Π. Πολάκης περιγράφοντάς τους με τα μελανώτερα χρώματα την κατάσταση του ΕΣΥ σε γιατρούς και οχήματα, και κοστολογώντας τους την αποζημίωση που πρέπει να δώσουν στα ύψη. Είπαν λοιπόν οι Γερμανοί στο υπ. Υγείας "κοιτάξτε τόσα χρόνια τα αεροδρόμια ανήκαν στο Δημόσιο, εμείς όμως ως ιδιώτες δεν μπορούμε να παρανομήσουμε, βρείτε επομένως μια λύση". Αυτή ακόμη αναζητείται, και διάφορες ιδέες πέφτουν στο τραπέζι. Όπως για παράδειγμα να περάσει η κυβέρνηση μια νομοθετική ρύθμιση που να προσαρμόζει τις απαιτήσεις του προηγούμενου νόμου σε πιο βατά για τα ελληνικά δεδομένα επίπεδα. Σε κάποια μάλιστα στιγμή οι Γερμανοί έφτασαν να συζητήσουν το θέμα με τον υπ. Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη στο Μαξίμου. Και λέγεται ότι τους πρότεινε να ζητήσουν από τον Πολάκη να τους κάνει έκπτωση στην τιμή.
Νέα… κρατική ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μετά την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ
Έκπληκτοι λέγεται ότι άκουσαν οι Ιταλοί της Ferrovie, που απέκτησαν πρόσφατα την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κορυφαίο παράγοντα του ΟΣΕ να ανακοινώνει την πρόθεση για δημιουργία μιας νέας κρατικής ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το σκεπτικό του ήταν ότι ναι μεν δεν πρόκειται να ανταγωνιστούμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά "για παν ενδεχόμενο", το Δημόσιο οφείλει να έχει στα χέρια του μια σιδηροδρομική άδεια. Τα επανέλαβε προ ημερών και ο ίδιος ο υπουργός Υποδομών Χρ. Σπίρτζης λέγοντας ότι υπό προϋποθέσεις, ο ΟΣΕ θα μπορούσε να λάβει μια άδεια επιβατικών σιδηροδρομικών μεταφορών. Εξήγησε μάλιστα ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί μόνον στην περίπτωση που οι Ιταλοί εγκαταλείψουν το έργο των επιβατικών μεταφορών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Έλα όμως που το επιβατικό κομμάτι είναι από τα βασικά ενδιαφέροντα της Ferrovie στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Όπως είχε δηλώσει πρόσφατα στα "ΝΕΑ" ο διευθύνων της σύμβουλος Ρ. Ματσοντσίνι, ο σχεδιασμός των ιταλικών σιδηροδρόμων είναι η γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη να αναπτυχθεί στα πρότυπα της γραμμής Ρώμης - Μιλάνου όπου μέσα σε δέκα χρόνια η επιβατική κίνηση διπλασιάστηκε. Έφτασαν λοιπόν οι Ιταλοί να ζητήσουν εξηγήσεις από τον κ. Σπίρτζη για τις δηλώσεις του καθώς και να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του. Δεν είναι γνωστό τι τους απάντησε, ωστόσο άνθρωποι της αγοράς χαρακτηρίζουν τα περί δημιουργίας νέας κρατικής εταιρείας ως "όνειρα θερινής νυκτός", ενώ άλλοι εκτιμούν ότι οι δηλώσεις Σπίρτζη απευθύνονταν στους συνδικαλιστές της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του ΟΣΕ. Εδώ και καιρό οι τελευταίοι καλλιεργούν έντονα το σενάριο ναυαγίου της ιδιωτικοποίησης, με συνεπακόλουθο κλείσιμο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ (εξαιτίας των κρατικών ενισχύσεων 750 εκατ. ευρώ που την βαραίνουν), και άρα μεταφορά του έργου της σε μια άλλη κρατική επιχείρηση, είτε εντός είτε και εκτός ομίλου ΟΣΕ. Εννοείται ότι μαζί με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα μεταφέρονταν και οι 670 εργαζόμενοι. Όπως και να έχει, η εταιρεία δεν πρόκειται να επιβιώσει δίχως γενναίες επενδύσεις που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να κάνει. Παρ’ όλα αυτά, και πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών με την Ferrovie, η κυβέρνηση δείχνει έτοιμη για νέες παλινωδίες, αυτή τη φορά στα σιδηροδρομικά. Οι Ιταλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοιου είδους πολιτική στάση, και εκεί που είχε κλείσει το ντιλ, τώρα νέα σύννεφα το σκιάζουν.
Άσκοπη περιπλάνηση δύο μηνών για το ΔΕΣΦΑ
Έπειτα από δύο μήνες αμφιταλαντεύσεων σε ανέφικτες λύσεις, όπως να διατηρήσει το Δημόσιο το 51%, το υπουργείο Ενέργειας επέστρεψε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε. Στην διενέργεια νέου διαγωνισμού για την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ. Ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης αντιλήφθηκε ότι δεν έχει άλλη επιλογή, που βέβαια σημαίνει διάρκεια ολοκλήρωσης 16 με 18 μήνες, και φυσικά τρύπα 188 εκατ ευρώ στα φετινά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις, όσο είχε προϋπολογιστεί το τίμημα που θα εισέπρατε το Δημόσιο από τη Socar. Κι όμως μέχρι πριν από λίγες ημέρες το επιτελείο του "σπαζοκεφάλιαζε" πάνω στο σενάριο συνέχισης του ίδιου διαγωνισμού, παρ’ ότι εκείνος είχε ναυαγήσει από τον Δεκέμβριο. Το υπουργείο είχε "γαντζωθεί" σε μια νομική άποψη σύμφωνα με την οποία θα ήταν σύννομη η συνέχιση του ίδιου διαγωνισμού, ώστε να γλιτώσουμε τουλάχιστον πέντε μήνες (πρόσληψη συμβούλου, νέα προκήρυξη, κλπ). Άσκηση ωστόσο δίχως νόημα, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, καθώς ο διαγωνισμός έληξε και επίσημα στις 30 Νοεμβρίου όταν και οι Αζέροι, δεν ανανέωσαν την εγγυητική τους επιστολή. Εχει ενδιαφέρον ότι αυτός που εισηγούνταν επίμονα στο υπουργείο την συνέχιση του διαγωνισμού δεν ήταν άλλος παρά η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ. Αγνωστο γιατί, εμφανίζεται να θέλει πάση θυσία να αξιοποιήσει τις προχωρημένες επαφές με τη βελγική Fluxys, που έχει κατ’ επανάληψη εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για την εταιρεία, ως μέλος ευρύτερου κοινοπρακτικού σχήματος. Έτσι εξηγείται ότι σε όλες τις μέχρι πρότινος συσκέψεις η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ εμφανιζόταν ως ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της άποψης να συνεχιστεί ο διαγωνισμός. Και ας έλεγαν μια σειρά από γνωμοδοτήσεις νομικών γραφείων, πως δεν μπορεί να πάρει άλλη εταιρεία την θέση της Socar στον αρχικό διαγωνισμό.
Και τα "μαγειρέματα" για το υπερ-Ταμείο
Την ίδια στιγμή, ούτε λόγος δεν γίνεται για την προκήρυξη νέων διαγωνισμών αφού η κυβέρνηση επιμένει στην μεταφορά όλων των συμμετοχών του Δημοσίου από το ΤΑΙΠΕΔ στο νέο υπερ-Ταμείο, που και αυτό όμως καθυστερεί. Οι πληροφορίες λένε ότι τα "μαγειρέματα" δεν προχωρούν μάλλον λόγω ασυμφωνίας στο εσωτερικό του Εποπτικού του Συμβουλίου. Ηταν 20 Ιανουαρίου όταν ανακοίνωσε τον διορισμό των τριών βασικών μελών του διοικητικού του συμβουλίου (Αικατερινάρη, Διαμαντόπουλος, Γιουρέλης) προσθέτοντας ότι την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινωθούν και τα υπόλοιπα τέσσερα μη εκτελεστικά μέλη. Αυτό δεν έγινε, και πολλοί θυμούνται ότι το ίδιο ακριβώς σκηνικό είχε συμβεί και με την στελέχωση του Εποπτικού Συμβουλίου το περασμένο φθινόπωρο. Τότε οι δανειστές είχαν εκφράσει αντιρρήσεις ως προς τις επιλογές της ελληνικής πλευράς, που τελικώς κάμφθηκαν. Τώρα μένει να δούμε αν η κυβέρνηση θέλει πράγματι να κλείσει την αξιολόγηση, μέχρι το Eurogroup της 25ης Φεβρουαρίου θα πρέπει να δούμε βήματα προόδου.
Συντάκτης: Γιώργος Φιντικάκης
Πηγή: liberal.gr
Συντάκτης: Γιώργος Φιντικάκης
Πηγή: liberal.gr
