Οι υπηρεσίες μεταφορικών υπηρεσιών με σιδηρόδρομο βρίσκονται στη φάση απελευθέρωσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό ήταν γνωστό πριν από πολλά χρόνια. Κι όμως, η εξέλιξη βρίσκει την Ελλάδα σε αδυναμία. Και με πολλαπλά δυστυχήματα!
Το πρώτο είναι ότι ο κρατικός οργανισμός του τομέα παρέμεινε για πολλά χρόνια από τους πλέον προβληματικούς και υποβαθμισμένους. Η ποιότητα των υπηρεσιών του δεν ήταν επαρκής για διάφορους λόγους. Επιπλέον έχει τεκμηριωθεί από τις κοινοτικές υπηρεσίες (χωρίς καμιά αμφιβολία) ένα κοινό μυστικό. Το ελληνικό Δημόσιο επιδοτούσε έμμεσα και άμεσα τον κρατικό οργανισμό με εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Γι’ αυτό και η σημερινή κυβέρνηση «αναγκάστηκε» (με μεγάλο πόνο…) να ιδιωτικοποιήσει το τμήμα των σιδηροδρόμων! Και έτυχε η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση να πωλήσει τους ελληνικούς σιδηροδρόμους στον αντίστοιχο ιταλικό οργανισμό, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι η μόνη αυτήν τη στιγμή χώρα χωρίς ανάλογο κρατικό οργανισμό. Η άλλη ιδιαιτερότητα είναι, βέβαια, ότι αγοραστής είναι ο κρατικός οργανισμός της Ιταλίας, μιας γειτονικής χώρας…
Η σειρά των «δυστυχημάτων» και του εκτροχιασμού δεν σταματάει εδώ. Η κυβέρνηση, αφού υλοποίησε τη μνημονιακή υποχρέωση που είχε αναλάβει, δηλαδή να ιδιωτικοποιήσει τους σιδηροδρόμους, ανακοίνωσε ότι μια καινούργια κρατική επιχείρηση πρόκειται να λάβει άδεια λειτουργίας σιδηροδρόμου. Κι όλα αυτά ενώ υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες για το τροχαίο υλικό που τα σημερινά τρένα ενοικιάζουν από άλλη κρατική εταιρεία ενώ οι Ιταλοί αγοραστές ανακοινώνουν επενδύσεις για νέο τροχαίο υλικό που δεν είναι γνωστό τι εννοούν. Αν, δηλαδή, θα σταματήσουν να ενοικιάζουν τα υπάρχοντα ή φροντίσουν να μην είναι κατάλληλα τα υπάρχοντα ή θα παραγγείλουν νέα από άγνωστους κατασκευαστές…
Αλλωστε, η σημερινή κυβέρνηση, επειδή δεν επιθυμούσε την ιδιωτικοποίηση, φρόντισε τα προηγούμενα χρόνια να τορπιλίσει κάθε ανάλογη κίνηση και τελικά αναγκάστηκε να συμφωνήσει σε ιδιωτικοποίηση με πολύ μικρότερο τίμημα από τις προηγούμενες προσπάθειες. Αυτό που πριν από λίγα χρόνια καταγγέλλονταν ως ξεπούλημα θεωρήθηκε σήμερα εύλογο τίμημα παρότι ήταν πολύ λιγότερα τα χρήματα!
Η εξέλιξη των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα είναι μία από τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες της χώρας. Σε όλες σχεδόν τις χώρες αποδείχθηκαν παράγοντας ανάπτυξης, επειδή αποτελούσαν σημαντικό μέρος των μεταφορικών υπηρεσιών. Συνέβαλαν επίσης καθοριστικά στην ανάπτυξης της εγχώριας παραγωγής, απασχόλησης και τεχνολογίας με την ανάπτυξη πολλών κλάδων που χρειάζονται για τον σιδηρόδρομο.
Το θλιβερό τέλος με την «αναγκαστική» ιδιωτικοποίηση κλείνει συμβολικά την περίοδο πολλών δεκαετιών κρατισμού, κομματικής ρουσφετολογίας και διαφθοράς. Δυστυχώς, ανοίγει νέος κύκλος κομματικών παρεμβάσεων, ο οποίος μάλιστα δεν θα επιβαρύνεται από αμαρτίες του παρελθόντος. Θα είναι ελεύθερος να δημιουργήσει τις δικές του…
Θεωρητικά η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα έκλεινε μια μακρά περίοδο κακής διαχείρισης και κρατικών επιδοτήσεων. Στην πράξη, φαίνεται ότι οδηγεί στη μεταβίβαση με χαμηλό τίμημα σε άλλο κράτος της δραστηριότητας αυτής, ενώ δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για νέα κομματικά ρουσφέτια από καινούργιους οργανισμούς που δεν έχουν βάρη.
Τελικά, η ιστορία των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι αντικείμενο πολιτικής διαχείρισης, χαμένων ευκαιριών και παρασκηνίου.
Συντάκτης: Σεραφείμ Κωνσταντινίδης
Πηγή: kathimerini.gr
