ΘΑ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στα μεγάλα τεχνικά έργα, η πολιτική βούληση -ακόμα και αν είναι ειλικρινής, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα με παράδοση στην ειλικρινή άσκηση της πολιτικής- πολλές φορές δεν έχει βαρύνουσα σημασία εάν δεν δικαιώνεται τεχνοικονομικά.
ΣΤΗΝ περίπτωση της Πάτρας και του αιτήματος της πόλης να μην διχοτομηθεί από τον νέο σιδηρόδρομο, έχουν διατυπωθεί δύο προσεγγίσεις.
Η ΜΙΑ λέει ότι η υπογειοποίηση είναι μια φαραωνική σύλληψη, τεχνικά επισφαλής μάλιστα λόγω υπογείων υδάτων, και ασύλληπτα ακριβή, υπερπολυτελής ακόμα και σε μη συνθήκες κρίσης.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ, πιο πρόσφατη, και με θιασώτες πολλούς εκπροσώπους του τεχνικού κόσμου, άρα καταρτισμένα στελέχη που δικαιούνται να ομιλούν, λέει ότι η πρώτη εκτίμηση είναι τεχνητά παραφουσκωμένη. Οτι το έργο ουδέποτε είχε μελετηθεί επιστημονικά, και άρα τα εικαζόμενα θηριώδη κόστη είναι αυθαίρετα. Η υπογειοποίηση είναι κατά πολύ φθηνότερη και τεχνικά εφικτή.
ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ τώρα μια νέα παράμετρος, που εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί: Πρέπει να αρχίσουμε να βιαζόμαστε, γιατί αν το τρένο δεν φτάσει έγκαιρα στο νέο λιμάνι, το έργο εκτροχιάζεται, θα καταλογιστεί στο κράτος, η δε πόλη χάνει την ευκαιρία για εμπορικό λιμάνι επ' αόριστον, ενώ την ίδια στιγμή θα χάνει και την επιβατική κίνηση λόγω Ιονίας και Ηγουμενίτσας.
ΕΙΝΑΙ πιθανό, δηλαδή, η πόλη να πιεστεί να ενδώσει και να υποστεί ανοιχτή εγκάρσια τομή, για να μην έχει περαιτέρω απώλειες η ίδια αλλά και για λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος.
ΕΜΕΙΣ, στο μεταξύ, καιρό τώρα δεχόμαστε ανοιχτές νύξεις από τα κορυφαία στελέχη του Οργανισμού με διάφορους τρόπους, ευθείς, πλαγίους, εμμέσους, από τις οποίες φαίνεται να μην εγκρίνεται η υπογειοποίηση.
ΑΝ ο υπουργός φαίνεται με τη σειρά του να «μην την απορρίπτει», εν γνώσει του ότι μπορεί να μην είναι υπουργός πολύ σύντομα, εγείρεται μια αντιφατική κατάσταση, που είτε υποδηλώνει διπλωματική συμπεριφορά είτε εμπαιγμό σε βάρος της πόλης.
ΤΟ θέμα πρέπει να ανοίξει στο φως και να τελειώνει γρήγορα.
Πηγή: pelop.gr
