Την ώρα που η ίδια η κα Βελκουλέσκου χαρακτηρίζει ως ταξικά ετεροβαρή τα Προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής που εφαρμόζονται στη χώρα μας αναγνωρίζοντας το δυσανάλογα μεγάλο πλήγμα που αυτά έχουν επιφέρει στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, το “κουαρτέτο” συνεχίζει, ή μάλλον κλιμακώνει, την αδιαλλαξία του απέναντι σε οποιοδήποτε μέτρο παλινόρθωσης του θεσμού των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων.
Ταυτόχρονα, οι εκπρόσωποι των Δανειστών επιμένουν να εθελοτυφλούν μπροστά στις δυσμενείς επιπτώσεις της βίαιης μείωσης των μισθών τόσο στην κοινωνία, όσο και στην πραγματική οικονομία αλλά και στην παραγωγική βάση της Πατρίδας που απαξιώνεται συνεχώς ως συνέπεια της κατακόρυφης πτώσης της Εγχώριας Ζήτησης και της Εσωτερικής Κατανάλωσης, καθώς και της υστέρησης σε ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις.
Είναι σαφές σε οποιαδήποτε αποτίμηση των ακολουθούμενων πολιτικών ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας δεν συνέβαλε ούτε κατ’ ελάχιστον στην αποκλιμάκωση της ανεργίας ή την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Στον αντίποδα, συνδέεται ευθέως με τη συρρίκνωση του ΑΕΠ και την ανακύκλωση της ύφεσης, την όξυνση των προβλημάτων βιωσιμότητας της Κοινωνικής Ασφάλισης, την ένταση των ανισοτήτων, τις χιλιάδες απολύσεις και λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την ποιοτική και ποσοτική εκτόξευση του φαινομένου της “διαρροής εγκεφάλων” που υπονομεύει βάναυσα την όποια προοπτική επανόδου της Ελλάδας σε μια διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη στηριγμένη στην έξυπνη εξειδίκευση και την καινοτομία.
Είναι επίσης πρόδηλο και ξεκάθαρο –το επισήμανε άλλωστε και η κα Βελκουλέσκου– ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης έχει αποτύχει πλήρως στο σκέλος της μείωσης των τιμών.
Μετά, λοιπόν, από αυτές τις ομολογίες λάθους και σε συνδυασμό με την προγενέστερη παραδοχή για τον εσφαλμένο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή θα περίμενε κανείς η Ελληνική Κυβέρνηση και τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου από κοινού να αντιμετωπίσουν την απόλυτη αδιαλλαξία του κουαρτέτου. Άλλωστε έπειτα από έξι χρόνια εφαρμογής μνημονίων και των τραγικών αποτελεσμάτων τους ΚΑΝΕΙΣ δεν δικαιούται να πει δεν ήξερα!!!
Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι κρίσιμη συνιστώσα για την υπέρβαση της κρίσης με όρους ανάπτυξης, παραγωγικής αναβάθμισης, κοινωνικής συνοχής και κοινής προκοπής. Για αυτό, εξάλλου, και αποτελούν αγωνιώδες αίτημα όλων των υγιών παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του Τόπου.
Αυτή την πραγματικότητα που βρίσκεται στον πυρήνα του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και ακολουθείται από τα κράτη-μέλη του στενού πυρήνα της Ε.Ε., το «κουαρτέτο» εμμένει να την αρνείται δογματικά χωρίς καμία πειστική εξήγηση.
