Το μακρινό ταξίδι των ονείρων!..

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης Σιδηροδρομικών, ο νους μας ανέτρεξε στο παρελθόν, τότε που το τρένο αποτελούσε πηγή έμπνευσης, αλλά και ανοίγματος των φτερών της φαντασίας, για ένα μέλλον πιο όμορφο, πιο τέλειο, πιο ιδανικό!..
Θυμάμαι νοσταλγικά την ώρα που ο οδοντωτός κατέβαινε αγκομαχώντας αργά, αλλά σταθερά, από τα Καλάβρυτα προς το Διακοφτό! Η μαγεία του τοπίου ήταν καταπληκτική, καθώς το τρενάκι το συνόδευε στο πολύστροφο ταξίδι του ο αφρισμένος Βουραϊκός ποταμός!.. Έξω ακριβώς οι μικρο-πωλητές πρόσφεραν στους επιβάτες διάφορα αναψυκτικά, εύγευστα χοιρινά σουβλάκια, που σου «έσπαζαν» τη μύτη, και κάποιοι άλλοι με άσπρες μπλούζες που φώναζαν εν ρυθμώ: «Λουκουμάκι και νερό ένα φράγκο και τα δυο»!..

ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ το έργο του ζωγράφου Χρυσανθακόπουλου Βασίλη (πάνω εικόνα), το οποίο πραγματικά μας φέρνει θύμησες από το πέρασμα του «καρβουνιάρη» από το Πύθιο με φόντο το κάστρο του, ο δικός μας νους ανέτρεξε στο παρελθόν. Τότε που ήμασταν παιδιά και το τρένο αποτελούσε για μας πηγή έμπνευσης, αλλά και ανοίγματος των φτερών της φαντασίας, για ένα μέλλον πιο όμορφο, πιο τέλειο, πιο ιδανικό!.

Τέλη της δεκαετίας του 1950 με αρχές τα δεκαετίας του 1960. Λόγω ενός σοβαρού κινητικού προβλήματος έκανα μερικές φορές το ταξίδι από το χωριό προς την Αθήνα. Μην το βλέπετε σήμερα που μέσα σε μία ημέρα μπορείς να το κάνεις τρεις ή και τέσσερις φορές! Τότε το ταξίδι αυτό ήταν μια σωστή τελετουργία και διαρκούσε σχεδόν όλη μέρα μέχρι αργά τη νύχτα! Έχουμε γράψει άλλωστε αρκετές φορές γι’ αυτό το ταξίδι (βλέπε κατηγορία «Αναμνήσεις» στην ιστοσελίδα μας).

Η γοητεία του τρένου ήταν φανταστική!.. Δεν ήταν μόνο το βαρύ «χτύπημα των σιδητοτροχών» που ένιωθες κάτω από τα πόδια σου καθώς αυτό προχωρούσε αναπτύσσοντας ταχύητητα, ούτε το σφύριγμα που έκανε το τρένο λίγο πριν φτάσει σε κάθε σταθμό! Ήταν και η περίεργη μαγεία που αισθανόσουν, αυτό το αρχέγονο μυστήριο, καθώς το τρένο έμπαινε στις μεγάλες γαλαρίες και το σκοτάδι εναλλασσόταν με το φως! Ήταν τα δέντρα που χάνονταν πίσω σου σαν να υποκλίνονταν κι αυτά στο μακρινό ταξίδι των ονείρων!

Θυμάμαι νοσταλγικά την ώρα που ο οδοντωτός κατέβαινε αγκομαχώντας αργά, αλλά σταθερά, από τα Καλάβρυτα προς το Διακοφτό! Η μαγεία του ήταν τοπίου καταπληκτική, καθώς το τρενάκι το συνόδευε στο πολύστροφο ταξίδι του ο αφρισμένος Βουραϊκός ποταμός!.. Έξω ακριβώς οι μικρο-πωλητές πρόσφεραν στους επιβάτες διάφορα αναψυκτικά, εύγευστα χοιρινά σουβλάκια, που σου «έσπαζαν» τη μύτη, και κάποιοι άλλοι με άσπρες μπλούζες που φώναζαν εν ρυθμώ: «Λουκουμάκι και νερό ένα φράγκο και τα δυο»!..

Η μεγαλύτερη μαγεία, όμως, ήταν η ώρα που το τρένο σφυρίζοντας πλησίαζε αργά το βράδυ προς τους Αγίους Αναργύρους Αττικής, όπου το πρώτο πράγμα που αντίκριζες ήταν οι κεραίες του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, οι οποίες αναβόσβηναν συνεχώς, ενώ τα ηλεκτρικά φώτα που έβλεπες γύρω σου, σου δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση ότι ζούσες ένα μαγευτικό χριστουγεννιάτικο όνειρο!

Σήμερα, βεβαίως, τα πράγματα άλλαξαν!.. Όπως διαβάζουμε τουλάχιστον, οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στον τομέα των σιδηροδρόμων σε όλο τον κόσμο είναι ραγδαίες τόσο στον κατασκευαστικό τομέα των υποδομών όσο και στο τροχαίο υλικό. Μπαίνουμε κυριολεκτικά στην εποχή των ιπτάμενων τρένων! Τρένα - σωστές βολίδες, που θα τρέχουν με 300 – 500 χλμ. την ώρα, εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις. Μια σύντομη περιήγηση στον κόσμο, μας δίνει την δυνατότητα να γνωρίσουμε τα επιτεύγματα της νέας τεχνολογίας στον τομέα των σιδηροδρομικών μεταφορών σε διάφορες περιοχές του κόσμου οι οποίες είναι πραγματικά εντυπωσιακές!

Αυτά που λέτε με το τραίνο (ή τρένο, όπως γράφουμε τη λέξη πιο απλοϊκά). Απλά, όσο αυτό θα υπάρχει, ακόμη κι αν δεν σφυρίζει, θα το βλέπουμε συνεχώς να «αγκομαχά» νοσταλγικά μέσα στις δικές μας καρδιές!.

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

Πηγή:sakketosaggelos.gr