Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Όσο κι αν υποστηρίζω την κυβέρνηση στην επιλογή που έχει κάνει να φέρεται ανθρώπινα στους πρόσφυγες, όσο κι αν συμφωνώ με την πολιτική της πειθούς έναντι της προτεινόμενης -από κάποιους- βίας, μου είναι αδύνατο να κατανοήσω την απόλυτη ανυπαρξία ορίων που έχει επιβληθεί. Η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει την Ελλάδα με την Ευρώπη είναι ήδη κλειστή για δεκαεπτά ημέρες, από λίγους πρόσφυγες που έχουν επίτηδες κατασκηνώσει πάνω της. Το ζήτημα αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
Ήδη, εταιρείες που στέλνουν εμπορεύματα έκαναν αγωγές στο ελληνικό Δημόσιο. Το λιμάνι του Πειραιά κινδυνεύει να χάσει την ανταγωνιστικότητα και την αξία του ως κόμβος μεταφόρτωσης εμπορευμάτων. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ που πάει για ιδιωτικοποίηση χάνει κι αυτή την αξία της. Πού θα πάει αυτό; Υπάρχει κράτος; Όχι για να δείρει ή να πετάξει δακρυγόνα υποχρεωτικά, αλλά για να λειτουργήσει αποτελεσματικά υπερασπιζόμενο τα συμφέροντά του. Δεν είναι δυνατόν λίγοι δήθεν «αλληλέγγυοι» να μετατρέπουν τους πρόσφυγες σε πηγή ακόμα μεγαλύτερων εθνικών προβλημάτων. Θα κυβερνήσουν επιτέλους, ανοίγοντας έστω μια ρημάδα σιδηροδρομική γραμμή;
Πηγή: ethnos.gr
