«Έξυπνοι» αυτοκινητόδρομοι αντί σιδηρόδρομο.
Το πλάνο κατασκευής μιας υπερσύγχρονης γραμμής τραίνου απορρίφθηκε από την πολιτεία της Καλιφόρνια, αφού ένας «έξυπνος» αυτοκινητόδρομος είναι πιο οικονομικός και αποδοτικός.
Ο παράγοντας του κόστους είναι ένας από τους βασικότερους για να ξεκινήσει ένα έργο, ακόμη και για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από αυτό δεν εξαιρείται η σύγχρονη μορφή μετακίνησης η οποία έχει ήδη αρχίσει να γίνεται όλο και πιο επίκαιρη. Συγκεκριμένα, υπήρχε ένα πλάνο κατασκευής ενός σιδηρόδρομου ο οποίος θα ήταν εξοπλισμένος με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, όμως ο προϋπολογισμός έφτασε τα 64,2 δις Ευρώ, έναντι των 1,89 δις που έφτασε αυτός του αυτοκινητόδρομου.
Οι σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας θα ήταν σίγουρα μια πολύ καλή λύση, αν υπήρχε μια επίπεδη χωρίς βουνά, κοιλάδες, κλίσεις και εμπόδια διαδρομή, από το Λος Άντζελες στο Σαν Φρανσίσκο. Προφανώς αυτό δεν είναι εφικτό και ακόμα και αν μπορούσε υπό προϋποθέσεις να γίνει, θα εμφανιζόταν το πρόβλημα του «τελευταίου χιλιόμετρου» που θα τα κατέστρεφε όλα. Το σχέδιο του αυτοκινητόδρομου βασίζεται στα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, τα οποία θα έρθουν όπως όλα δείχνουν πριν ολοκληρωθεί το έργο. Στην θεωρία, το τρένο υπερτερεί των αυτοκινήτων, καθώς μπορεί να αναπτύξει ταχύτητες έως και 350 χλμ./ώρα και μάλιστα με περισσότερη ασφάλεια. Στην συγκεκριμένη διαδρομή όμως (Σαν Φρανσίσκο-Σαν Χοσέ, Αναχάιμ-Λος Άντζελες) η μέση ωριαία του τρένου θα βρίσκεται κάπου στα 180 χλμ./ώρα. Τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι πλέον σε θέση να φτάσουν και να ξεπεράσουν αυτή την τιμή, όμως περιορίζονται από τα όρια που εφαρμόζονται. Η σύγχρονη μορφή του αυτοκινητόδρομου λύνει και αυτό το πρόβλημα, καθώς τα αυτόνομα οχήματα θα μπορούν να ταξιδεύουν συστηματικά σε αυτές τις ταχύτητες χωρίς να τίθεται θέμα ασφάλειας.
Ακόμη όμως και αν το τραίνο ήταν πιο γρήγορο, αντισταθμίζεται ο συνολικός χρόνος μετακίνησης από το γεγονός ότι με το αυτοκίνητο πας ακριβώς εκεί που θέλεις, χωρίς να είσαι αναγκασμένος να περπατήσεις ή να χρησιμοποιήσεις άλλο μέσο για να φτάσεις στον τελικό προορισμό σου. Με λίγα λόγια, δεν μπορεί να υπάρχει σταθμός κάθε λίγο σε μια σιδηροδρομική γραμμή, οπότε ο χρόνος που γλίτωσε κανείς από την ταχύτητα του τρένου πάει στράφι, αφού αναγκάζεται να καθυστερήσει για να τελειώσει και το τελευταίο μέρος της διαδρομής του. Στον αντίποδα, ένας αυτοκινητόδρομος με πολλές εισόδους και εξόδους είναι πιο εύχρηστος, γιατί το όχημα θα τον εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο για να φτάσει πιο κοντά στον τελικό του σημείο. Η χρήση του όμως δεν θα περιορίζεται από τα αυτόνομα αυτοκίνητα, καθώς θα προβλεφθεί ειδική λωρίδα για κίνηση συμβατικών οχημάτων, τα οποία όμως θα πρέπει να έχουν κάποια ελάχιστα βοηθήματα για τον οδηγό, όπως ενεργό Cruise Control και σύστημα αποφυγής παρέκκλισης από την λωρίδα κυκλοφορίας, όμως ακόμη δεν έχει οριστεί ακριβώς ποια θα είναι αυτά. Τα πλεονεκτήματα δεν θα σταματήσουν εδώ, αφού ανοίγει ο δρόμος για νέες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, μικρές εταιρείες ενοικιάσεων αυτόνομων αυτοκινήτων, λεωφορείων ή Limo μπορούν να δραστηριοποιηθούν γύρω από τον αυτοκινητόδρομο, για να μπορεί ο καθένας να τον χρησιμοποιήσει. Στην Ολλανδία έχει ήδη κατασκευαστεί μια ηλεκτροκίνητη λιμουζίνα, η οποία έχει 23 θέσεις και μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητες έως και 260 χλμ./ώρα. Όπως όλα πλέον δείχνουν, αυτή είναι η μετακίνηση του (κοντινού...) μέλλοντος και έως το 2028 περίπου, αν όλα πάνε καλά και ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου, θα μπορεί κάποιος να πηγαίνει χωρίς στάση από τo Λος Άντζελες έως το Σαν Φρανσίσκο.
Πηγή: gazzetta.gr
