Μετά το Μόναχο και η Κολωνία άρχισε τη διαδικασία υποδοχής προσφύγων. Οι πρώτοι ήρθαν αυτές τις μέρες. Είναι ανακουφισμένοι μετά από ένα δύσκολο ταξίδι και προετοιμάζονται για τη νέα τους ζωή.
Το τραίνο φτάνει με μεγάλη καθυστέρηση στον σιδηροδρομικό σταθμό του αεροδρομίου της Κολωνίας, αλλά δεν έχει καμιά σημασία για τους επιβάτες, τους αρκεί που μετά από μήνες περιπετειών βρίσκονται ασφαλείς εδώ στη Γερμανία. Πάνω από 500 πρόσφυγες ήρθαν σιδηροδρομικώς από το Σάλτσμπουργκ στην Κολωνία. Η πρώτη υποδοχή για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες γίνεται σε μια σκηνή κοντά στο αεροδρόμιο.
Ο Σουλτάν χαίρεται στη νέα του πατρίδα
Εδώ βρίσκεται και ο Σουλτάν, 16 χρόνων. Τρεις εβδομάδες χρειάστηκε για να έρθει από το Κουντούζ του Αφγανιστάν. Κόκκινο σακάκι, φθαρμένα αθλητικά παπούτσια. Θα έδινε την εντύπωση ενός κανονικού νέου, εάν δεν άκουγε κανείς τις διηγήσεις του. «Στη Βουλγαρία και στην Ουγγαρία μας χτύπησε η αστυνομία. Δεν είχαμε φαγητό. Μας κλείδωσαν στη φυλακή, ήταν τρομερό». Και αυτός ακολούθησε τη λεγόμενη βαλκανική διαδρομή για να έρθει στη Γερμανία. Πρώτα το Ιράν, μετά η Τουρκία και τέλος η Ευρώπη. Από την υποδοχή στην Κολωνία είναι κατενθουσιασμένος. Ευχαριστεί πολλές φορές τους πάντες: τις υπηρεσίες, τους συνεργάτες οργανώσεων. Κάνει μεγάλα σχέδια, να σπουδάσει στη Γερμανία. Και χαμογελά.
Αυτό το χαμόγελο συναντά κανείς σε όλους τους πρόσφυγες, παρά το μακρύ ταξίδι και το στραπάτσο. Μπορεί κανείς να νοιώσει παντού πόσο ανακουφισμένοι αισθάνονται. Αυτή η ατμόσφαιρα συνεπαίρνει και τον εκπρόσωπο τύπου της πόλης της Κολωνίας, Γκέοργκ Τίμερ. Είχε την καλή ιδέα να δημιουργήσει χώρο με ελεύθερα προσβάσιμο WIFI. «Το δέχθηκαν πολύ θετικά», λέει, «οι πρόσφυγες έχουν τεράστια ανάγκη επικοινωνίας, ανοιχτό για όλους WIFI είναι απαραίτητο. Οι πρόσφυγες θέλουν να μιλήσουν με συγγενείς, με τις οικογένειές τους, ανεξάρτητα εάν είναι στην Ευρώπη ή στις πατρίδες τους. Τα σημεία φόρτισης κινητών έχουν πολιορκηθεί. Εκτός από τα συνηθισμένα σημεία γεμάτος είναι και ο χώρος προσευχής».
Δεν είναι όλα ρόδινα στη Γερμανία
Καταλύματα για την πρώτη νύχτα στην Κολωνία
Αλλά και το φαγητό προσαρμόζεται στις μουσουλμανικές παραδόσεις. Οι οδηγίες γράφονται στα Αγγλικά, στα Αραβικά και στα Παστού. Κάθε πρόσφυγας παίρνει φαγητό και νερό, υπάρχει επίσης και χώρος με ρούχα για όσους δεν έχουν τίποτα περισσότερο από αυτά που φορούν. Η σκηνή αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό. Από εδώ οι πρόσφυγες μεταφέρονται με πούλμαν σε 47 καταλύματα πρώτης υποδοχής.
Το χαμόγελο είναι συνεχώς και στα χείλη της 24χρονης Σερίφα. Ήρθε από το κεντρικό Αφγανιστάν. Είναι κουρασμένη, ντροπαλή αλλά ευτυχισμένη. Στο Αφγανιστάν δεν άντεχε να μείνει -ειδικά ως γυναίκα. Για τους στόχους της δεν ξέρει ακριβώς τι να πει, σε κάθε περίπτωση κάτι το θετικό. Το ίδιο σκέπτονται και πολλοί άλλοι ανεξαρτήτως από ποια χώρα έρχονται. Το πιο σημαντικό καταρχήν είναι ότι έφυγαν και δεν κάνουν άλλες σκέψεις. Οι συνεργάτες οργανώσεων προσπαθούν να τους βοηθήσουν για τη νέα τους ζωή στη Γερμανία, που δεν είναι χωρίς δυσκολίες. Πολλοί τα βλέπουν όλα ρόδινα, θεωρούν ότι «βρέχει» χρήματα. Αλλά δεν είναι έτσι.
Συντάκτες: Ντάνιελ Χάινριχ - Ειρήνη Αναστασοπούλου
Πηγή: dw.com
