Σχεδόν όλοι οι νεκροί είχαν ζήσει για ένα διάστημα στην Ελλάδα και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα παρατύπως, ελλείψει νόμιμης και ασφαλούς οδού.
Ο Mahdi Mohebbi, 17 χρονών, από το Αφγανιστάν, που έχασε μπροστά στα μάτια του τον αδερφό του, βρίσκεται σήμερα σε κέντρο φιλοξενίας στη Θεσσαλονίκη. Μιλώντας στον Mohammad Mirzay, μέλος της αφγανικής κοινότητας και της ΜΚΟ ACT UP, περιγράφει την προσπάθειά τους να διαφύγουν από τη χώρα, καθώς και τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες οι 14 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Τα δυο αδέρφια που ξεκίνησαν μαζί με ακόμη έξι συμπατριώτες τους από τη Θεσσαλονίκη, είχαν αντιμετωπίσει και άλλες δυσκολίες στο δρόμο τους. Στην πρώτη τους προσπάθεια να διασχίσουν την ΠΓΔ της Μακεδονίας, και ενώ είχαν περπατήσει μία μέρα από τα σύνορα, χτυπήθηκαν άγρια από ομάδα ένστολων, οι οποίοι τους έκλεψαν χρήματα και κινητά τηλέφωνα. Εκτιμώντας πως δεν επρόκειτο για αστυνομικούς και χωρίς τίποτα πια στην κατοχή τους, οι νεαροί αποφασίζουν τότε να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Λίγο πριν επιχειρήσουν, ωστόσο, να περάσουν τα σύνορα, βρίσκουν μια ομάδα 17 συμπατριωτών τους, που επρόκειτο να ακολουθήσουν την ίδια διαδρομή προς τον Bορρά. Κλείνουν συμφωνία με τον διακινητή που τους συνόδευε, και αποφασίζουν να αλλάξουν ξανά κατεύθυνση, νιώθοντας, προφανώς, πιο ασφαλείς σε μια ομάδα 25 ατόμων.
Περιγράφοντας τη σκηνή του δυστυχήματος, ο Mahdi μιλά για μια γέφυρα (αποκλειστικά για τραίνα, ύψους τουλάχιστον 10 μέτρων) την οποία κλήθηκαν να διασχίσουν οι πρόσφυγες, μετά από δύο μέρες περπάτημα από τα σύνορα Ελλάδας - ΠΓΔΜ.
Σύμφωνα με τα όσα μεταφέρει, καθώς διέσχιζαν τη γέφυρα, και λίγα μέτρα πριν περάσουν σε ασφαλές σημείο, οι νέοι ήρθαν αντιμέτωποι με ομάδα, άγνωστου αριθμού, Σομαλών. Εκεί, για λόγους που δεν γνωρίζει, μέλη των δύο ομάδων ενεπλάκησαν σε καβγά. Λόγω της κακής ορατότητας, οι πρόσφυγες δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα το τρένο που πλησίαζε, παρά μόνο από τον ήχο του, όταν πια αυτό απείχε μόλις κάποια μέτρα. Αφγανοί και Σομαλοί έτρεξαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, την ώρα που κάποιοι, τρομαγμένοι, πηδούσαν κάτω για να σωθούν. Δεκατέσσερις παρασύρθηκαν από το τρένο.
Μέχρι σήμερα, παραμένει άγνωστο αν έχουν ταυτοποιηθεί όλα τα θύματα. Γνωρίζουμε, από τον ίδιο τον Mahdi, τα ονόματα των συμπατριωτών του, που ταξίδευαν μαζί από τη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τους: Ali Reza Mohebbi (14 χρονών), Nabi Brahimi (29), Hamid Mahdavi (22), Mohammad Hassani(22), Ali Nawrozi (21), Morteza Hossaini (15)και Mostafa.
Στις 26 Απριλίου, τρεις μόλις μέρες μετά το δυστύχημα, αποφασίστηκε η ταφή των 14 προσφύγων σε ομαδικό τάφο στο χωριό Ρασχτάνι. Η νεκροψία κρίθηκε περιττή, όπως βέβαια και η άδεια των συγγενών… Στην πραγματικότητα, οικογένειες --διασκορπισμένες σε Ιράν, Τουρκία και Ελλάδα-- επιθυμούσαν να ταφούν οι νεκροί στον τόπο τους.
Από την ομάδα των οχτώ Αφγανών, που ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη, ο Mahdi είναι ο μόνος που διασώθηκε και «επαναπροωθήθηκε» στην Ελλάδα. Οι έντεκα διασωθέντες συμπατριώτες του, μέλη της δεύτερης ομάδας, συνεχίζουν σήμερα το επικίνδυνο ταξίδι τους προς την Αυστρία, αν δεν κρατούνται εκ νέου σε κέντρα της γειτονικής χώρας.
Το δυστύχημα της 23ης Απριλίου --που εν πολλοίς έμεινε στο σκοτάδι, με ελάχιστες αναφορές στον ελληνικό Τύπο-- κρύβει πίσω του δεκάδες προσωπικές ιστορίες, που μαρτυρούν τους τρομακτικούς κινδύνους, στους οποίους εκθέτει η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική χιλιάδες πρόσφυγες.
Μια από αυτές τις ιστορίες είναι και εκείνη του δεκαπεντάχρονου Μοrteza Hossaini, που έχασε τη ζωή του στην ΠΓΔΜ. Μας τη μεταφέρει, όπως άλλωστε και τη μαρτυρία του Mahdi, ο Mohammad Mirzay, με τον οποίο επικοινωνούσαν τακτικά, μέχρι την αναχώρησή του.
Ο Morteza, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν, παρά το γεγονός ότι ήταν ανήλικος, συνελήφθη στην Αθήνα και κρατήθηκε στην Αμυγδαλέζα. Εκεί, εμφάνισε ένα πρόβλημα υγείας, που απαιτούσε επέμβαση και ιατρική φροντίδα. Σε απάντηση του αιτήματός του για νοσηλεία, ο δεκαπεντάχρονος μεταφέρθηκε στο κέντρο κράτησης της Δράμας, αφού πρώτα η αντίστοιχη δομή της Κορίνθου είχε αρνηθεί να αναλάβει τη φύλαξή του.
Ο Morteza έμεινε στη Δράμα για περίπου 3 μήνες, οπότε και αφέθηκε ελεύθερος με τη ρύθμιση της νέας κυβέρνησης. Φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα στο κέντρο της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στη Θεσσαλονίκη και αποφάσισε, αντί να καταθέσει αίτημα ασύλου, να προσπαθήσει να διαφύγει από τη χώρα. Πίστευε, και δικαιολογημένα, πως δεν θα κατόρθωνε να αποκτήσει άμεσα πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Συντάκτης: Μυρτώ Αρετάκη-Δημοσιογράφος
Φωτογραφία: Ζοπίδης Λευτέρης
Φωτογραφία: Ζοπίδης Λευτέρης
Πηγή: avgi.gr
