Στο LIFO.gr μιλά ένας blogger που τα φωτογραφίζει καθημερινά.
«Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να επισκεφτείς μια γκαλερί και στον σταθμό του Namur» λέει στο LIFO.gr ο δημιουργός του graffiti art on trains.
Χωρίς να έχει σχέση με την κουλτούρα του γκράφιτι αγάπησε τις δημιουργίες των writers των τρένων καθώς τις παρατηρούσε τα πρωινά που πήγαινε στην δουλειά.
Στην βιβλιοθήκη του μικρού χωριού όπου προσφέρει εθελοντική εργασία οργάνωσε και μια έκθεση φωτογραφίας. Ας δούμε τι έχει να μας πει. Πες μας λίγα λόγια για εσένα. Ένας μεγάλος άνθρωπος ο οποίος πάντα ενδιαφερόταν για την τέχνη αλλά ποτέ δεν έπιασε σπρέι στα χέρια του. Γοητευμένος από αυτούς οι οποίο ρισκάρουν να πάνε φυλακή για τις δημιουργίες τους. Ο Hulk εξήγησε πολύ καλά γιατί σχεδίαζε σε τρένα όταν είπε: “Γνωρίζω ότι είμαι βλάκας όταν το κάνω αυτό. Παίρνω ένα ρίσκο. Είναι ένα εφηβικό και παράλογο πράγμα, όταν όμως έχεις αγάπη για αυτό που δημιουργείς, τότε είναι διαφορετικά». Από το 2008 παίρνω κάθε μέρα το τρένο για να πάω στην δουλειά μου. Δεν μου απομένει αρκετός χρόνος για να επισκεφτώ μουσεία και εκθέσεις. Τα graffiti των τρένων αναπλήρωσαν αυτό το κενό.
Πότε και πως αποφάσισες να φωτογραφίσεις τρένα; Από το 2008 παίρνω κάθε μέρα το τρένο για να πάω στην δουλειά μου. Δεν μου απομένει αρκετός χρόνος για να επισκεφτώ μουσεία και εκθέσεις. Τα graffiti των τρένων αναπλήρωσαν αυτό το κενό. Για εμένα δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να επισκεφτείς μια γκαλερί και στον σταθμό του Namur (Βέλγιο). Στην αρχή ο στόχος μου ήταν να παρουσιάσω καινούριους καλλιτέχνες και να ανακαλύψουν και άλλοι άνθρωποι την τέχνη του γκράφιτι. Είδα όμως ότι οι άνθρωποι εκεί έξω δεν έτοιμοι ακόμα για κάτι τέτοιο. Πες μας λεπτομέρειες για την πιο δύσκολη φωτογραφική λήψη.
Δεν υπάρχει κάποια δυσκολία, επειδή φωτογραφίζω μόνο τρένα στους σταθμούς. Είναι σημαντικό να βρω την σωστή γωνία, το φως και την σκιά. Ποιοι είναι οι πιο γνωστοί writers των τρένων του Βελγίου; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου; Αυτοί που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι οι Shock, Rush, Nawas, PSK, Noach και Animals, όμως σίγουρα κάποιους ξεχνώ. Το Βέλγιο είναι χώρα-«πέρασμα» και πολλοί ξένοι έρχονται στο Βέλγιο για να σχεδιάσουν. Οι αγαπημένοι μου: Zolk για την δημιουργική του έκρηξη, Amer για το χέρι του, Shock για την σαφήνεια του και Animals για τα χρώματα τους. Ποια είναι η αντίδραση της Βελγικής κοινωνίας για τους writers των τρένων;
Η συνηθισμένη αντίδραση είναι: «Αυτό είναι βανδαλισμός αλλά κάποια από αυτά είναι υπέροχα». Σχετικά με τον νόμο οι writers που θα πιαστούν τιμωρούνται πληρώνοντας κάποιο πρόστιμο ή μπορεί να χρειαστεί να εξαγοράσουν την ποινή τους κάνοντας κάποια εργασία. Το να πας φυλακή μπορεί να συμβεί αλλά είναι πολύ σπάνιο. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου streetartists; Δεν γνωρίζω αρκετούς. Ο Defo είναι αυτός που μου αρέσει αρκετά για την προσωπικότητα, για τον κλασικισμό που χαρακτηρίζει τις δημιουργίες του , και για την κατασκευή και αποδόμηση της υπογραφής του.
Ποια φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιείς; Χρησιμοποιώ Sony Cybershot DSC-H70 χωρίς φλας. Πες μας για την έκθεση φωτογραφίας και την συνεργασία του blog σου με την βιβλιοθήκη του Wellin Αρχικά αυτό που πρέπει να γνωρίζεται είναι ότι το Wellin είναι ένα μικρό χωριό στα νότια του Βελγίου. Ο βιβλιοθηκάριος μπορεί να οργανώσει τις εκθέσεις που θέλει. Δουλεύοντας ως εθελοντής στην βιβλιοθήκη ήταν λογικό να οργανώσω την έκθεση φωτογραφίας.
Φυσικά δεν είχε επιτυχία αλλά ο βασικός μας στόχος ήταν να το κάνουμε για καθαρά δική μας ευχαρίστηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Να το κρατήσω ζωντανό για δυο χρόνια και να βρω κάπου ένα γκράφιτι από τον Ozon ή ένα ολόκληρο αυτοκίνητο των Animals.
Χωρίς να έχει σχέση με την κουλτούρα του γκράφιτι αγάπησε τις δημιουργίες των writers των τρένων καθώς τις παρατηρούσε τα πρωινά που πήγαινε στην δουλειά.
Συντάκτης: Βαγγέλης Μακρής
Πηγή: www.lifo.gr
