ΕΜΠΟΔΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ
Π. Τόμπσεν, Σ. Ντερού και Κλ. Μαζούχ τον Φερβουάριο του 2011 στο Ζάππειο, όταν ανακοίνωσαν το πρόγραμμα αποκρατικποιήσεων ύψους 50 δισ. έως το 2015
Σε «Τιτανικό» εξελίσσεται το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα. Όλα ξεκίνησαν ένα μεσημέρι τον Φεβρουάριο του 2011, όταν ο Σερβάς Ντερούζ, εκπρόσωπος της Κομισιόν τότε στην τρόικα, έριξε τη «βόμβα» για αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ έως το 2015. Όσοι ήταν στη συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο έμειναν κυριολεκτικά με ανοικτό το στόμα και εξέφραζαν την εύλογη απορία «πώς θα βρούμε αυτά τα χρήματα; Θα πουλήσουμε μήπως την Ακρόπολη;».
Ο καιρός πέρασε και τελικά αποδείχθηκε ότι η τότε ανακοίνωση και μάλιστα μετά επαίνων από την τότε κυβέρνηση, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα, που δεν μπορούσε να υλοποιηθεί. Στην πορεία του χρόνου ιδρύθηκε το ΤΑΙΠΕΔ, άλλαξαν αρκετοί πρόεδροι, υπήρξαν μεγαλεπήβολα σχέδια, ωστόσο οι στόχοι των εσόδων άλλαζαν σε κάθε επίσκεψη της τρόικας στην Αθήνα, αφού η πραγματικότητα τους προσγείωσε και διαπίστωσαν και οι ίδιοι ότι η Ελλάδα δεν μετατράπηκε ξαφνικά σε ένα Ελντοράντο, όπου οι απανταχού ξένοι επενδυτές θα έβρισκαν στην Ελλάδα τον «θησαυρό» που οι Ελληνες δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν.
Το επενδυτικό ενδιαφέρον ήταν από μικρό μέχρι ανύπαρκτο. Κάποιοι διαγωνισμοί που ξεκίνησαν «ξεφούσκωσαν» στην πορεία ελλείψει ενδιαφερομένων, ενώ κάποιοι άλλοι, ενώ ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς και με πλήθος από επενδυτές που βροντοφώναζαν «παρών», όταν έφτασε η ώρα να βάλουν το χέρι στην τσέπη επέλεξαν την πρακτική του «στρίβει διά του αρραβώνος». Δυστυχώς, τα ελληνικά assets, που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δεν βρίσκονται στην κορυφή των επιλογών των ξένων επενδυτών. Ενα κορυφαίο στέλεχος του ΤΑΙΠΕΔ πριν από λίγο καιρό, μιλώντας σε συνέδριο, είπε σε ελεύθερη μετάφραση «μην παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας, οι επενδυτές δεν κάνουν και ουρά για να αγοράσουν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία». Ομως, αιτία της αποτυχίας, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, δεν είναι μόνο οι ατυχείς στόχοι που τέθηκαν εξαρχής, αλλά και η στάση των πιστωτών και εταίρων της χώρας, που σε μία σειρά από projects έβαλαν τρικλοποδιές. Προσπάθησαν να εφαρμόσουν στην πράξη την παροιμία του ελληνικού λαού «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος».
Ενώ έβαλαν ψηλά τον πήχυ, την ίδια ώρα έθεταν και σειρά από απαιτήσεις για το ποιος θα πάρει την τάδε επιχείρηση, με ποιους όρους θα ασκήσει διοίκηση στη δείνα. Το χαμηλό ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με τα προσκόμματα που έθετε η Ε.Ε. και σε κάποιες περιπτώσεις και οι ΗΠΑ, είχε ως αποτέλεσμα κάποιοι διαγωνισμοί να ναυαγήσουν και μάλιστα με ηχηρό τρόπο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη ΔΕΠΑ. Κάτι ανάλογο τείνει να συμβεί με τον ΔΕΣΦΑ, που έχει ήδη βρει αγοραστή και θεωρητικά τουλάχιστον απομένουν οι τυπικές λεπτομέρειες προκειμένου να πληρωθεί το τίμημα που έχει συμφωνηθεί. Ο στόχος που έχει τεθεί για το επόμενο έτος, με τα σημερινά δεδομένα, είναι μάλλον υπερ-φιλόδοξος και είναι πιθανό να αναθεωρηθεί για ακόμη μία φορά. Τα «δυνατά» περιουσιακά στοιχεία που είναι υπό πώληση και μπορεί να φέρουν κάποια άξια λόγου έσοδα είναι: Ελληνικό, ΕΥΑΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΔΕΠΑ, Αεροδρόμιο, Ελληνικά Πετρέλαια και κάποια ακίνητα «φιλέτα». Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, για τα περισσότερα από αυτά το βασικό ενδιαφέρον προέρχεται από εταιρείες χωρών εκτός Ε.Ε. και είναι πολύ πιθανό να υπάρξει και πάλι η απαίτηση της Κομισιόν για διατήρηση εντός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης της... ιδιοκτησίας.
Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ελληνική πολιτεία έχει δεύτερη φύση τις καθυστερήσεις, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πολύ δύσκολα θα υλοποιηθεί το πρόγραμμα. Αν σε αυτά προστεθούν και οι απανταχού «υπερασπιστές» του δημοσίου συμφέροντος, που με αλλεπάλληλες προσφυγές καθυστερούν την όποια αναπτυξιακή προσπάθεια, οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη μέσα από τις αποκρατικοποιήσεις πολύ δύσκολα θα κατορθώσει να στηριχθεί εν τοις πράγμασι.
"Ημερησία"
