Του Φώτη Φωτεινού
Αυτό που καίει την κυβέρνηση είναι αν θα μπορέσει να
συνδυάσει την πώληση των λιμένων με την αποκρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Δηλαδή, αν θα μπορέσει να συνδυάσει λιμάνι – σιδηρόδρομο.
Για τον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ, η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ θεωρούν εξαιρετικά πιθανό
έως και σίγουρο ότι θα εκδηλωθεί σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον από ναυτιλιακές
εταιρείες (πχ Cosco).
Αυτό που επιζητούν είναι να συμβεί κάτι αντίστοιχο με την
ΤΡΑΙΝΟΣΕ, δηλαδή να παρουσιαστούν μεγάλες σιδηροδρομικές εταιρείες (πχ RZD), με
τη φιλοδοξία να συστήσουν κοινοπρακτικά σχήματα ή να συνάψουν εμπορικές
συμφωνίες με τους διαχειριστές των λιμένων.
Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι, εκεί παίζεται η επιτυχία του
εγχειρήματος. Δεν χρειάζεται να το υποθέσει κανείς, το λένε και οι ίδιοι:
-Ο Captain Γουέι Τζιαφού (φωτο) το είπε ξεκάθαρα,
στα εγκαίνια της προβλήτας ΙΙΙ, ότι ελληνική και κινεζική κυβέρνηση έχουν
συστήσει ομάδες εργασίας για να εξετάσουν ενδεχόμενη κινεζική επένδυση στους
ελληνικούς σιδηροδρόμους, αφού «η διακίνηση μέσω σιδηροδρόμου είναι ένα πολύ καλό
project».
-Ο διευθύνων σύμβουλος των Ρωσικών Σιδηροδρόμων (RZD) Β.
Γιακούνιν δήλωσε πρόσφατα, σε ρωσικά μέσα, ότι «διεξάγουμε συνομιλίες με
ελληνικές και δυτικές εταιρείες, θέλουμε να συγκροτήσουμε μια συμμαχία, έναν
όμιλο» για ΟΛΘ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Όπως και να έχει, ανεξαρτήτως της κατάληξης του εγχειρήματος
πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πρέπει να μεγιστοποιήσει το εμπορευματικό της
έργο, συνάπτοντας μεγάλες συμφωνίες.
Επίσης, η κυβέρνηση θα πρέπει να πιέσει εταιρείες, όπως η HP
και η Huawei να δημιουργήσουνκέντρα συναρμολόγησης, εάν γίνεται, εκτός
Cosco. Έτσι, η εγχώρια οικονομία θα έχει πολλαπλά οφέλη.
