Παραθέτουμε αυτούσια την επιστολή του κ. Χρίστογλου:
«ΣΤΑΘΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κύριε Γιαννακίδη Χρόνια Πολλά και
συγχαρητήρια για τον ιστότοπό σας.
Την 7η Μαΐου 2013 βρέθηκα στον σταθμό της
Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς η εικόνα που παρουσιάζει είναι επιεικώς τριτοκοσμική.
Έχουμε φαίνεται εθισθεί με αυτήν την κατάσταση και δεν ενοχλείται πλέον κανείς,
αλλά η Θεσσαλονίκη δικαιούται ένα σταθμό ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Έστω ο κύριος Χ που πρόκειται να
ταξιδέψει με τρένο από τη Θεσσαλονίκη. Εισερχόμενος στον σταθμό αντικρίζει τον
ηλεκτρονικό πίνακα αναχωρήσεων-αφίξεων που... έχουμε ξεχάσει από πότε δεν
λειτουργεί!
Τότε ψάχνει για πίνακες δρομολογίων οπότε
ανακαλύπτει στο περίπτερο πληροφοριών και σε κάποιο πίνακα ανακοινώσεων δεξιά, κάτι
φωτοτυπίες άλλες ασπρόμαυρες άλλες έγχρωμες με μικρά γράμματα που δεν
διαβάζονται. Λεπτομέρειες δεν αναγράφονται οπότε για οτιδήποτε, ακόμη και για
τη γραμμή αναχωρήσεως της αμαξοστοιχίας πρέπει να στηθεί στην ουρά για να
ρωτήσει την κατά τα άλλα ευγενική κυρία. Παλιά θυμάμαι ότι υπήρχαν αναρτημένοι
πίνακες δρομολογίων χρονικοί, με τις αναχωρήσεις-αφίξεις στον
σταθμό όπως υπάρχουν σε κάθε μεγάλο σταθμό στην Ευρώπη. Έτσι πχ το
διάστημα 07.00-08.00 βλέπεις ποιά τρένα αναχωρούν, ποιά φθάνουν, τη διαδρομή
τους, ανταποκρίσεις, υπηρεσίες κλπ. Είναι τόσο δύσκολο να τον κάνουν;
Έστω ότι αφού ρώτησε 2-3 φορές οδεύει
προς την αποβάθρα. Εκεί αντικρίζει τους μη λειτουργούντες ηλεκτρονικούς πίνακες
δρομολογίων πολλοί από τους οποίους είναι κατεστραμμένοι από...προσκρούσεις
οχημάτων! Διότι όπως όλοι ξέρουμε ο σταθμός τις Θεσσαλονίκης πιθανόν να είναι ο
μοναδικός στον κόσμο που στις αποβάθρες κυκλοφορούν πάσης φύσεως οχήματα
τροφοδοσίας, ΙΧ, στρατιωτικά κλπ εν μέσω του κόσμου. Αν τραυματισθεί κάποιο
παιδί ποίος θα ευθύνεται;
Λοιπόν πρέπει να βεβαιωθεί ότι βρίσκεται
στην σωστή γραμμή, πάλι ρωτώντας κάποιον πρόθυμο υπάλληλο ή επιβάτη ή τον
...καφετζή. Κάποτε έρχεται το τρένο. Εναγωνίως ψάχνει να δει τις ενδεικτικές
πινακίδες στο πλάι των βαγονιών με τον αριθμό και την διαδρομή της
αμαξοστοιχίας που υπάρχουν σε όλα τα τρένα του κόσμου αλλά μάταια διότι
και αυτό έχουμε ξεχάσει από πότε
και γιατί δεν τοποθετούνται. Ίσως είναι βαρειές. Άρα πάλι εναγωνίως ρωτάει που πάει το τρένο.
Τέλος ψάχνει τον αριθμό οχήματος που ευτυχώς υπάρχουν αλλά είναι ρυπαροί
και δεν διακρίνονται εύκολα. Φυσικά λοιπές λεπτομέρειες στα βαγόνια (αρίθμηση
θέσεων, κλπ)δεν διακρίνονται από το γκράφιτι που επιτείνει την όλη
καταθλιπτική εικόνα.
Και κάτι που λειτουργεί: οι κυλιόμενες
σκάλες και οι ανελκυστήρες!
Η παραπάνω κατάσταση υποτιμά τους
επιβάτες αλλά αδικεί και τους φιλότιμα εργαζόμενους. Αδικεί και την πόλη της
Θεσσαλονίκης, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας που αφού αποκόπηκε
σιδηροδρομικά από τις όμορες πρωτεύουσες (Σκόπια, Βελιγράδι. Σόφια, Κων/πολη, Φιλιππούπολη),υφίσταται
την υποβάθμιση του Σιδηροδρομικού σταθμού.
Πρέπει να γίνει ότι χρειάζεται για να
αλλάξει αυτή η εικόνα».
Γεώργιος Χρίστογλου
