Απόσπασμα από μακροσκελές
το άρθρο του κ. Κακουλίδη στον «Ριζοσπάστη» που αναφέρεται στις μεταφορές
Τα ...πάντα όλα
Τα όσα γίνονται, από αυτή τη σκοπιά, με αφετηριακό σημείο το λιμάνι του
Πειραιά, είναι ενδεικτικά για τον πολυεπίπεδο και πολυκλαδικό χαρακτήρα της
οικονομικής δραστηριότητας του σύγχρονου πολυεθνικού κεφαλαίου, στοιχεία που
καθορίζουν και τον προσανατολισμό που τελικά αποκτά και η πορεία - πολιτική των
ιδιωτικοποιήσεων.
Κινέζικα κεφάλαια, που δραστηριοποιούνται στις ναυτιλιακές
μεταφορές και στη διάθεση - διαχείριση εμπορευματοκιβωτίων εξασφάλισαν την
εγκατάστασή της πολυεθνικής COSCO στον ΟΛΠ, έχοντας στόχο να μετατρέψουν τον
Πειραιά σε στρατηγική πύλη για την αύξηση των κινέζικων εξαγωγών σε ολόκληρη τη
Νότια και Κεντρική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και τη
Βόρεια Αφρική. Το σχέδιο είναι απλό: Στον Πειραιά θα καταπλέει ένα πολύ μεγάλο
κομμάτι κινέζικων εμπορευμάτων, τα οποία στη συνέχεια θα ακολουθούν επιμέρους
δρομολόγια για συγκεκριμένες αγορές. Η κινέζικη πλευρά, με το που πάτησε το
πόδι της στον Πειραιά, εκτίμησε ότι οι εκτάσεις του ΟΛΠ δεν επαρκούν για το
μανουβράρισμα των εμπορευματοκιβωτίων που επιδιώκει να διαχειριστεί. Γι' αυτό
ακριβώς και έσπευσαν να δηλώσουν ενδιαφέρον για την περιοχή του Θριασίου
Πεδίου, όπου υπάρχει έκταση μερικών εκατοντάδων στρεμμάτων, ιδιοκτησίας ΓΑΙΟΣΕ,
που είναι προς ιδιωτικοποίηση και όπου σχεδιάζονταν να κατασκευαστεί σταθμός
εμπορευματοκιβωτίων. Ο σταθμός διαχείρισης των κοντέινερ και οι αποθήκες στο
Θριάσιο, όμως, θα είχαν αξία για τους Κινέζους μόνο στην περίπτωση που υπήρχε
κάποια απευθείας σύνδεση με το Ικόνιο. Ε, λοιπόν εξασφαλίστηκε και αυτό με το
στρώσιμο και λειτουργία της σιδηροδρομικής εμπορευματικής γραμμής Ικόνιο -
Θριάσιο, που ήδη λειτουργεί από τον περασμένο Φλεβάρη. Με δεδομένα τα παραπάνω
βήματα και έχοντας πάντα ως στόχο τις αγορές των Βαλκανίων και της Δυτικής
Ευρώπης, οι Κινέζοι παράλληλα με τον πλήρη έλεγχο του ΟΛΠ και του Θριασίου
Πεδίου, έχουν δηλώσει «παρών» και για το κομμάτι που λέγεται «ιδιωτικοποίηση
του ΟΣΕ». Ο καθένας θα επιθυμούσε να ελέγχει από την αρχή μέχρι το τέλος,
πλήρως και αποκλειστικά, ολόκληρο το κύκλωμα της διακίνησης των εμπορευμάτων,
που παράγονται (όπως παράγονται) σε κάποιο εργοστάσιο της Κίνας, με στόχο να
καταναλωθεί σε κάποια επαρχία της Ευρώπης. Εχοντας ως δεδομένο το σχέδιο
μετατροπής του Πειραιά σε δικό τους διαμετακομιστικό κόμβο, εύκολα
αντιλαμβάνεται κάποιος και το ενδιαφέρον που έχει δείξει η κινέζικη πλευρά για
την απόκτηση και του αεροδρομίου της «Χόφτιφ», σε ό,τι αφορά το ποσοστό που
κατέχει το ελληνικό δημόσιο και οι κυβερνώντες έχουν βαλθεί να ξεπουλήσουν.
Στην περίπτωση με τους Κινέζους έχουμε μια διαδικασία απόλυτης συγκέντρωσης
κεφαλαίων και ένα σύνολο στοχευμένων εξαγορών από ένα ενιαίο κέντρο οικονομικής
-και οπωσδήποτε πολιτικής- εξουσίας, που στην περίπτωση που υλοποιηθούν τα
σχέδιά τους, θα βρεθούν, εξαιτίας των ιδιωτικοποιήσεων, να κουμαντάρουν τις
εξωτερικές, τουλάχιστον, μεταφορές στη χώρα. Κι όλα αυτά, με πολύ λιγότερο
προσωπικό, με πολύ μικρότερα μεροκάματα, με πολύ αθλιότερες συνθήκες εργασίας.
Κι αν κάποιος τολμάει και μιλάει για ανάπτυξη, ε να του πούμε ότι όλα αυτά που
κάνουν οι επιχειρήσεις της Κίνας, προβλέπουν ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της
ντόπιας παραγωγής.
