Τη χειρότερη τραγωδία στη μεταπολεμική της ιστορία έζησε η
Αυστρία το Νοέμβριο 2000. Το πρωί του Σαββάτου 11Νοεμβρίου, περίπου 170
άνθρωποι επιβιβάζονται σε αμαξοστοιχία του οδοντωτού σιδηρόδρομου που από το
1974 συνδέει το χιονοδρομικό κέντρο του Καπρούν με
την κορυφή του όρους κίτσταϊνχορν.
Λίγα λεπτά μετά την αναχώρηση, το τρένο εισέρχεται σε σήραγγα
μήκους τριών χιλιομέτρων. Έχοντας διανύσει περίπου 600 μέτρα μέσα στο τούνελ, η
αμαξοστοιχία τυλίγεται στις φλόγες και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου η σήραγγα
μετατρέπεται σε εκατόμβη. Η Αυστρία παγώνει στο άκουσμα της είδησης. Αμέσως
μεταβαίνουν στον τόπο του δυστυχήματος σωστικά συνεργεία, τα οποία όμως
δυσκολεύονται να ανασύρουν τα πτώματα, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών που
επικρατούν και του κινδύνου να αποκολληθεί το τρένο από τη σήραγγα και να
παρασύρει και τους ίδιους στην αλπική άβυσσο.
Η επιχείρηση ολοκληρώνεται σε πέντε ημέρες, κατά τη διάρκεια
των οποίων κανείς δεν είναι σε θέση να πει με σιγουριά πόσα άτομα έχασαν τη ζωή
τους και τι προκάλεσε την τραγωδία. Τελικός
απολογισμός : 155 νεκροί -92
Αυστριακοί, 37 Γερμανοί, δέκα Ιάπωνες, οκτώ Αμερικανοί, τέσσερις Σλοβένοι, δύο
Ολλανδοί, ένας Βρετανός και ένας Τσέχος- η ταυτότητα των οποίων εξακριβώνεται
με τη μέθοδο του DNA, αφού τα περισσότερα πτώματα είναι πλήρως απανθρακωμένα.
Κατά τη διάρκεια ερευνών σε ολόκληρο το σιδηροδρομικό δίκτυο,
οι εμπειρογνώμονες ανακαλύπτουν στις ράγες λιπαντικό που κατά πάσα πιθανότητα
διέρρευσε από κατεστραμμένη ανάρτηση του συρμού και ανεφλέγη εξαιτίας της
μεγάλης τριβής.
Τα τέσσερα εκατομμύρια σελίνια (98 εκατ. δρχ.) που υπόσχεται
σε καθεμία από τις οικογένειες των θυμάτων ο όμιλος στον οποίο είναι
ασφαλισμένη η σιδηροδρομική εταιρεία, και
τα λόγια παρηγοριάς από την πολιτική ηγεσία της Αυστρίας,
που παρίσταται σύσσωμη στην επιμνημόσυνη δέηση, δεν αρκούν για να απαλύνουν τον
πόνο εκείνων που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους στην πύρινη κόλαση των
παγωμένων Άλπεων.
Χ.Φ
In.gr
