Καταργείται από την 1η Νοεμβρίου 2012, με νομοθετική ρύθμιση που προωθεί ο
υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γιάννης Βρούτσης, η
καταβολή της ειδικής επικουρικής σύνταξης, που λάμβαναν όσοι είχαν διατελέσει
συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι.
Η ειδική σύνταξη, θεσμοθετήθηκε το 1937 από το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά,
(με τον αναγκαστικό νόμο 971/1937) και αφορά τους πρόεδρους και γενικούς
γραμματείς πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων συνδικαλιστών οργανώσεων καθώς και τα
μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ με 12ετή θητεία οι οποίοι είχαν αποκτήσει μία από
τις παραπάνω ιδιότητες μέχρι και το 1999.
Το δικαίωμα της ειδικής σύνταξης είχαν αποκτήσει και συνδικαλιστές, που
είχαν εκλεγεί ως το 1998 και συμπλήρωσαν τη 12ετία στη συνέχεια. Σύμφωνα με
πηγές του υπουργείου Εργασίας, πρόκειται για «μερικές εκατοντάδες συντάξεις»,
που κυμαίνονται από τα 200 έως τα 600 ευρώ. Οι συντάξεις αυτές χορηγούνται από
το επικουρικό ταμείο του ΙΚΑ, και χρηματοδοτούνται με ποσοστό επί των
ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλονται στο ΙΚΑ.
Σε ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας επισημαίνεται ότι, «η παραπάνω
απόφαση, επιβεβλημένη στο πλαίσιο του αναγκαίου εξορθολογισμού του συστήματος
κοινωνικής ασφάλισης, θα επιφέρει αφενός εξοικονόμηση πόρων, αλλά κυρίως
συνιστά μια απόφαση δικαιοσύνης και ισότητας που συνεισφέρει στην ενδυνάμωση
του κύρους και της αξιοπιστίας του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας».
ΓΣΕΕ: «Ανθρακες ο θησαυρός»
Για «επικοινωνιακές τυμπανοκρουσίες για ανύπαρκτα θέματα» κάνει λόγο η ΓΣΕΕ
σχολιάζοντας την ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας για την κατάργηση της
ειδικής σύνταξης σε συνδικαλιστικούς εκπροσώπους.
Όπως τονίζει, η απόφαση του κ. Βρούτση, δεν αφορά τους εν ενεργεία
συνδικαλιστές, αλλά «μερικές δεκάδες» παλιούς συνδικαλιστικούς εκπροσώπους. «Θα
ήταν καλύτερα (σ.σ. ο κ. Βρούτσης) αντί φανφαρόνικων ενεργειών για θέματα
ανύπαρκτα, για θέματα που δεν αφορούν τους εν ενεργεία συνδικαλιστές (αλλά μόνο
μερικές δεκάδες παλαιούς πριν το 1999 και με τη θέση των συνδικάτων να είναι
απόλυτη και ξεκάθαρη από το Συνέδριο της ΓΣΕΕ το 1982 για κατάργηση αυτής της
απαράδεκτης ρύθμισης) να επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο και ευαισθησία
υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των συνταξιούχων και όχι να
προσχωρεί σε όλα όσα απαιτεί η τρόικα για την Εθνική Σύμβαση, τον κατώτερο
μισθό, τις ασφαλιστικές και εργασιακές ανατροπές», επισημαίνει.
Διαμηνύει επίσης ότι οι απεργίες και οι αγώνες των συνδικάτων δεν πρόκειται
να υποσταλούν «από τέτοιου είδους στοχοποιήσεις και συκοφαντικές επιθέσεις» και
καταλήγει: «Ανθρακες ο θησαυρός του κ. υπουργού».
