Toυ Σταμου Zουλα /
stamoszoulas@gmail. com
Διερωτώμαι τι ακριβώς αντιλαμβάνονται εκατομμύρια συνελλήνων απ’ αυτή τη συζήτηση που διεξάγεται τις τελευταίες ημέρες σε «ανώτατο» πολιτικό επίπεδο. Τι σημαίνει «επιλεκτική χρεοκοπία» • πώς μπορεί μια «στάση πληρωμών» να είναι ελεγχόμενη, στιγμιαία (όπως το πραξικόπημα των συνταγματαρχών) και εν πάση περιπτώσει παροδική..
Πρέπει να εφησυχάζουμε για τα ενδεχόμενα αυτά, όπως μας προτρέπει ο κ. Βενιζέλος; Να συμμεριστούμε την αγωνία και την αγανάκτηση του κ. Σαμαρά; Ή να βγούμε στους δρόμους, όπως μας παρακινούν η κ. Παπαρήγα και ο κ. Τσίπρας; (Οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί ευτυχώς δεν μας προβληματίζουν. Οι «τοποθετήσεις» τους στα ερωτήματα αυτά προφανώς αυτοϊκανοποιούν τους ίδιους, αλλά είναι παντελώς ακατανόητες από τους «παραλήπτες».) Και επιπλέον. Μέχρι τώρα ξέραμε πως το ρήμα επιλέγω σημαίνει διαλέγω ανάμεσα σε πολλά πράγματα. Δηλαδή, έχω την ευχέρεια να αποφασίσω για ό, τι κατά τη γνώμη μου είναι το καλύτερο. Με τη λογική αυτή «απαντήσαμε» δύο (έως τώρα) φορές στο δίλημμα που μας έθεσε ο κ. Παπανδρέου «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Πώς και γιατί αυτή η επάρατη προοπτική έγινε τώρα «επιλεκτική». Εμείς την επιλέγουμε ή άλλοι διαλέγουν «πριν από μας για μας»;
Τα ίδια ερωτήματα προκύπτουν για μια «ελεγχόμενη και παροδική στάση πληρωμών». Ποιος μπορεί να ελέγξει τον πανικό που συνεπάγεται και είναι βέβαιον πως θα επακολουθήσει μετά μια τέτοια αναγγελία; Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει πως οι επιπτώσεις θα είναι «στιγμιαίες και παροδικές»; Οταν ο πρωθυπουργός κλήθηκε στην πρόσφατη συνέντευξή του να μιλήσει για το θέμα αυτό, προκάλεσε διεθνώς τέτοια σύγχυση, ώστε απαιτήθηκαν αλλεπάλληλες διορθωτικές και εξίσου δυσνόητες «μεταφράσεις», για να εξηγήσει... τι δεν ήθελε να πει. Με δεδομένο δε ότι τα αγγλικά του κ. Παπανδρέου είναι καλύτερα από τα ελληνικά, γιατί να είναι περισσότερο κατανοητός και πειστικός όταν απευθύνεται στους συμπατριώτες του; Αλλά και ο κ. Βενιζέλος ουδόλως μας καθησύχασε για το θέμα αυτό. Είπε επί λέξει: «Πρέπει το τρένο τώρα του ελληνικού δημόσιου χρέους από τις ράγες της μεγάλης και δυσβάσταχτης επιβάρυνσης να αλλάξει ράγες και να πάει σε μια ελάφρυνση. Πρέπει να περάσει από τη διασταύρωση, που ο κλειδούχος κρατάει το κλειδί. Αυτό κρατάει μια στιγμή. Και αυτό πρέπει να γίνει. Και γίνεται χωρίς κινδύνους, χωρίς κανένα πραγματικό πρόβλημα». Πώς να μας εφησυχάσει ο κ. Βενιζέλος όταν εναποθέτει την τύχη μας στην εύρυθμη λειτουργία και την υπευθυνότητα του ΟΣΕ; Ολοι έχουμε τον φόβο πως το πιθανότερο είναι ότι την κρίσιμη στιγμή ο «υπεύθυνος κλειδούχος» θα προκαλέσει είτε εκτροχιασμό είτε μετωπική σύγκρουση. Επιπλέον, η ατυχέστατη παραβολή του υπουργού Οικονομικών μας παραπέμπει στην εξίσου διλημματική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου «όποιος διαφωνεί να κατέβει από το τρένο». Διότι το τρένο βρίσκεται εν κινήσει, πλησιάζοντας –και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα– στην κρίσιμη «διασταύρωση», η οποία «ελέγχεται» από τον κλειδούχο του ΟΣΕ.
Κατά τ’ άλλα υποτίθεται ότι διανύουμε περίοδο διακοπών, ξεκούρασης, κάποιας αμεριμνησίας και θερινής ραστώνης. Κάπως έτσι και το σημερινό γραπτό μου προσπάθησε να προσαρμοστεί στα συμβαίνοντα. Να συμβάλει κατά το δυνατόν, ώστε η αγωνία μας για το αύριο να είναι «ελεγχόμενη» • ο φόβος που μας διακατέχει να είναι «στιγμιαίος και παροδικός»...
