ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ∆ΑΜΙΑΝΙ∆Η
Κι όµως, µέσα στον κατήφορο που έχουν πάρει τα τρένα, µε τα φρένα λυµένα, να και κάτι που µπορεί να µας κάνει να αναθαρρήσουµε: κλέβουν από το δίκτυο καλώδια από χαλκό, ακριβώς όπως και στη Γαλλία! ∆εν ξέρω αν το καταλαβαίνετε, αλλά αυτό σηµαίνει µια αιφνίδια αναβάθµιση, µια απρόσµενη εκτίναξη προς τα µπρος. Τα γαλλικά τρένα είναι τα καλύτερα του κόσµου, ένας τοµέας όπου η σύνδεση του κράτους µε την τεχνολογία πέτυχε µε τρόπο µοναδικό και το αποτέλεσµα είναι να µπορείς να διασχίζεις τη Γαλλία από τη µια άκρη στην άλλη µέσα σε τέσσερις ώρες. Τα πιο αεροδυναµικά, τα πιο τολµηρά τρένα κυκλοφορούν στις ράγες του εξαγώνου, µε καταπληκτικό ντιζάιν, αεροδυναµικό, πάνε παντού και περνούν συχνότατα. Εχουν βέβαια ακριβό εισιτήριο, κανείς δεν είναι τέλειος. Κι ο ΟΣΕ ακριβό εισιτήριο έχει κατά βάθος, µην κοιτάτε που δεν το πληρώνουµε για να ταξιδέψουµε. Το πληρώνουµε αλλιώς και δεν ταξιδεύουµε κιόλας.
Αλλά στο κάτω κάτω, γιατί να ταξιδεύουµε µε τρένα αφού δεν µας αρέσουν; Φαγώθηκαν διάφοροι ροµαντικοί και νοσταλγοί των τρένων να περιγράφουν τις διαδροµές που έκαναν παιδιά, τις µυρωδιές του καπνού και των σταθµών που τρύπωσαν στον εγκέφαλό τους, τις θεωρίες για το περιβάλλον και τις δηµόσιες συγκοινωνίες που θα µαςαναβάθµιζαν. Και το αποτέλεσµα ήταν τελετέςεγκαινίων και κόντρα τελετές, και λεφτά σε απαλλοτριώσεις για γραµµές που τις καταπατούσαν λίγο αργότερα, και σε σιδηροτροχιές που τις έκλεβαν λίγο αργότερα, και φτου κιαπό την αρχή. Αντε τώρα να ονειρευτείς τρένο στο Αγρίνιο, ας πούµε, που ως όνειρο και ιδέα κατάπιε κάµποσα εκατοµµύρια, τις δυο και τρεις φορές που σχεδιάστηκε, πήρε µπρος και αποµύζησε χρήµα. Μιαδιαδροµή έκανε, κάθε τσαφκαι χιλιάρικο. Οχι µόνο απαγορεύεται η νοσταλγία, αλλά χρειάζεται και αυτοµαστίγωση για όλες τις εικόνες και τις προσδοκίες που εξέθρεψαν αυτό το αδηφάγο τέρας.
Θα φταίει η λογοτεχνία και το σινεµά που αγαπούν τα τρένα και µας τρελαίνουν, να πιανόµαστε οι αµετανόητοι από τα κλεµµένα χάλκινα καλώδια.
