Συνάδελφοι
Στην πιο μεγάλη και πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας για την οποία ο μόνος που δεν ευθύνεται είναι ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, η Π.Ο.Σ. κλήθηκε να διαπραγματευτεί τη Σ.Σ.Ε., τους Κανονισμούς Εργασίας που να κατοχυρώνουν το επάγγελμα του σιδηροδρομικού και να βάλει τέλος στις περικοπές των μισθών μας. Στο μνημόνιο No 1 το καλοκαίρι του 2010, που υπέγραψε η ελληνική Κυβέρνηση, ο σιδηρόδρομος ήταν η μόνη ΔΕΚΟ που κλήθηκε να πληρώσει την πολιτική ανεπάρκεια των Κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Μετηνψήφισητουν.3891 καταργήθηκαν τα 2/3 του σιδηροδρομικού δικτύου (Πελοπόννησος, Δυτική Μακεδονία. Θράκη), μειώθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας με εθελοντικές και υποχρεωτικές μετατάξεις, καταργήθηκαν οι Σ.Σ.Ε. και οι Κανονισμοί Εργασίας (ΓΕΚΑΠ-ΚΟΕΑΠ- ΚΔΑ). Οι σιδηροδρομικοί ΕΝΩΜΕΝΟΙ με αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις και άλλες μορφές πάλης, έδωσαν άνισο αγώνα για να μην ψηφιστεί ο νόμος. Δεν τα καταφέραμε. Οι κατευθυνόμενες αθλιότητες, τα ψεύδη και οι συκοφαντίες σε βάρος μας. επικράτησαν. Σ' αυτό το περιβάλλον έτυχε στο σημερινό Δ.Σ. της Π.Ο.Σ. και στα Σωματεία να διαχειριστούν αυτή την πολύπλευρη κρίση με ευθύνη, προτάσσοντας αυτά που μας ενώνουν.
Σε εφαρμογή του νόμου το ΥΜΕ και οι διοικήσεις των εταιρειών, το Δεκέμβριο κατήγγειλαν τους Κανονισμούς και τις Σ.Σ.Ε. και πρότειναν νέο κανονισμό και μισθολόγιο με παραπέρα μειώσεις αποδοχών από 25% έως 45%. ΟΜΟΦΟΝΑ η Π.Ο.Σ. τα απόρριψε και αποφασίσαμε κατά πλειοψηφία (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ) τη συμμετοχή μας στο διάλογο με δικές μας προτάσεις. Στόχος μας η ΜΗ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ των προτάσεων αυτών που στην ουσία θα οδηγούσαν στο ΚΛΕΙΣΙΜΟ του Σιδηροδρόμου με καταστρεπτικές συνέπειες.
Θέσεις μας ήταν:
• Η επαναφορά της Συλλογικής διαπραγμάτευσης.
• Να μην υπάρξει καμία υποχρεωτική μετάταξη.
• Επαναλειτουργία του κλειστού δικτύου.
• Να μην εκχωρηθούν δραστηριότητες από τις Εταιρείες.
• Η διατήρηση των τακτικών - συντάξιμων αποδοχών μας και του Εφάπαξ βοηθήματος στα σημερινά επίπεδα.
• Να παραμείνουν τα επιδόματα Ανθυγιεινής και Επικίνδυνης εργασίας ως αυτοτελή επιδόματα.
• Η αναγνώριση της εμπειρίας για την κατάταξη στο μισθολογικό Κλάδο Μ.Ε. των συναδέλφων που δεν διαθέτουν τα τυπικά προσόντα, όπως ίσχυε και πριν.
• Κανονισμούς που θα κατοχυρώνουν την εξέλιξη και τα δικαιώματα των Σιδηροδρομικών.
Στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν και ενώ κάποιοι επέλεξαν να μη συμμετέχουν (ΔΕΣΚ-ΣΕΚ) καταθέσαμε τεκμηριωμένες προτάσεις για τα οικονομικά και τους Κανονισμούς. Το χαρακτηριστικό αυτής της διαπραγμάτευσης ήταν ότι πίσω από τις Διοικήσεις υπήρχε το Υπουργείο
και οι «αόρατοι» διαχειριστές του μνημονίου. Συμφωνήσαμε για τους Κανονισμούς τη σύσταση κοινής επιτροπής. Μέχρι την κατάληξη συμφωνίας ή διαφωνίας θα ισχύουν οι παλιοί.
Στην τελευταία συνάντηση και ενώ είχαν γίνει βήματα προσέγγισης οι Διοικήσεις κατέθεσαν οικονομική πρόταση. Η διαπραγματευτική ομάδα συγκάλεσε για δεύτερη φορά το Δ.Σ., το Γενικό Συμβούλιο και τα Συμβούλια Διοικήσεων και κατά πλειοψηφία αποστείλαμε κείμενο υπογραφής Σ.Σ.Ε. με αλλαγές σε διατυπώσεις και άρθρα. Η Διοικήσεις απέρριψαν την πρόταση, και με εντολή του Υπουργείου συγκάλεσαν τα διοικητικά συμβούλια για απόφαση νομοθετικής ρύθμισης με περικοπές επιπλέον 20% και ανατροπή όλης της διαπραγμάτευσης. Η αντίδραση μας ήταν ΑΜΕΣΗ και με την στήριξη του προεδρείου της ΓΣΕΕ προς τον ΥΜΕ κ.Ρέππα αναβλήθηκαν οι συνεδριάσεις των συμβουλίων και επαναφέραμε τη διαπραγμάτευση στο σημείο που είχε διακοπεί, για τελική απάντηση υπογραφής ή νομοθέτησης.
Συνάδελφοι,
Τη Σ.Σ.Ε. που υπογράψαμε, όποιος τη συγκρίνει με προηγούμενες άλλων εποχών κρύβει σκοπιμότητες ή έχει άγνοια της πραγματικότητας. Στο δίλλημα νομοθετούμε ή υπογράφουμε, επιλέξαμε το δεύτερο που διατηρεί τις τακτικές συντάξιμες αποδοχές στα σημερινά επίπεδα χωρίς περεταίρω απώλειες. Η απόφαση όσο και αν κάποιοι βλέπουν θεωρίες συνομωσίας και σκοπιμότητες, δεν ήταν εύκολη. Όταν από την απόφαση κρίνονται οι τύχες χιλιάδων οικογενειών, κόποι πολλών ετών ακόμη και η ύπαρξη της ίδιας μας της εργασίας, δεν αποφασίζεις με υστερόβουλες προσωπικές ή μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τον «εύκολο» δρόμο της απόρριψης με αποτέλεσμα τη νομοθέτηση και την μετακύληση της ευθύνης στην Κυβέρνηση. Αυτή θα έπαιρνε το πολιτικό κόστος και οι σιδηροδρομικοί θα «πληρώναμε το λογαριασμό». Σημαντική παράμετρος της απόφασής μας για την υπογραφή της Σ.Σ.Ε. υπήρξε η δέσμευση του Αν. Υπουργού Εργασίας για τη νομοθετική επίλυση του ζητήματος του εφάπαξ ώστε να συνεχίσουν οι σιδηροδρομικοί να λαμβάνουν τα ίδια ποσά όπως και προηγουμένως χωρίς απώλειες. Επειδή πολύς λόγος γίνεται από ορισμένους ότι η προσωπική διαφορά είναι διάκριση μεταξύ παλιών και νέων εργαζόμενων αν και όταν προσληφθούν στο μέλλον, ας απαντήσουν έξω από σκοπιμότητες στους συναδέλφους που εδώ και τριάντα χρόνια καταβάλουν εισφορές στα ασφαλιστικά μας ταμεία, αν έπρεπε να χαθούν χρήματα από τη σύνταξή τους. Ας απαντήσουν αν η Κυβέρνηση νομοθετούσε σε ποια θέση θα είμαστε όλοι, υπηρετούντες και νεοπροσλαμβανόμενοι, θα ήταν ανέντιμο και διάκριση απέναντι στους νέους εργαζόμενους αν εμείς δεχόμασταν για τις ίδιες συνθήκες εργασίας ο συνάδελφος που υπηρετεί σήμερα να έπαιρνε επίδομα Ανθυγιεινής και Επικίνδυνης εργασίας στην προσωπική διαφορά και ο νεοπροσλαμβανόμενος όχι. Πετύχαμε και τα επιδόματα αυτά. να είναι αυτοτελή.
Στο χέρι μας είναι να βελτιώσουμε την Σ.Σ.Ε. 0 αγώνας του κόσμου της μισθωτής εργασίας είναι ένας μαραθώνιος. Οι σιδηροδρομικοί με τον καθημερινό μας αγώνα και κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες κρατάμε ανοιχτό το σιδηρόδρομο.
Οι προσπάθειές μας δεν ολοκληρώθηκαν με την υπογραφή της Σ.Σ.Ε.
Οι προσπάθειές μας δεν ολοκληρώθηκαν με την υπογραφή της Σ.Σ.Ε.
Η συνέχιση της λειτουργίας του σιδηρόδρομου που διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Π.Ο.Σ
