Μέσα από την ιστοσελίδα της η ΤΡΑΙΝΟΣΕ προαναγγέλλει την αύξηση των εισιτηρίων των επιβατών σε επίπεδα ίδια και μεγαλύτερα του ΚΤΕΛ (ορισμένα δρομολόγια IC). Σε καιρούς λιτότητας, όπου ο κόσμος μειώνει τις μετακινήσεις του στις τελείως απαραίτητες, όταν μία μεταφορική εταιρεία όπως είναι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μειώνει τα δρομολόγια και αυξάνει τις τιμές, χωρίς παράλληλα να έχει φροντίσει για την θεαματική βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών, τότε το πιθανότερο είναι να έχει μείωση πωλήσεων και κερδών αντί για αύξηση.Μήπως με αυτή την πολιτική η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θέλει να "παραδοθεί" στους ανταγωνιστές της; Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα που πρέπει παράλληλα με όλα τα υπόλοιπα να απασχολήσει τόσο την Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών, όσο και όλους τους σιδηροδρομικούς. Είναι ένα θέμα που αν αναδειχθεί ιδιαίτερα, μπορεί να δημιουργήσει συμμαχία μεταξύ εργαζομένων στον σιδηρόδρομο και στην Ελληνική κοινωνία. Πρέπει να πιεσθούν οι σύγχρονοι managers του υπουργείου μεταφορών και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με παρεμβάσεις στον τύπο, στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο, με ενημερωτικά φυλλάδια κ.τ.λ, να απαντήσουν με ποια κριτήρια αποφασίσθηκε αυτή η νέα τιμολογιακή πολιτική. Αποφασίσθηκε επειδή έγινε κάποια έρευνα αγοράς και εάν ναι ποια είναι αυτή; Μήπως αποφασίσθηκε όπως λένε και στα χωριά μας "κουτουρού", δηλαδή στην τύχη; Μήπως αποφασίσθηκε επειδή λυπηθήκαμε το ΚΤΕΛ που χάνει έσοδα; Μήπως αποφασίσθηκε για να κλείσει σιγά -σιγά το "μαγαζί"; Όπως ανακοινώθηκε: “Σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ η εταιρεία θα αποκτήσει μεικτά κέρδη από το 2011 ύψους 26 εκατ. ευρώ τα οποία έως το τέλος του 2013 θα διαμορφωθούν στα 33,7 εκατομμύρια”. Το ίδιο λέγαν, όταν αύξησαν αρχές του 2010 τις τιμές στα ποτά και στα τσιγάρα και στο τέλος, λόγω μείωσης της κατανάλωσης δεν βγήκε ο λογαριασμός.Μια ιδέα που προτείνω που εάν είναι ουτοπική, ας αντιπροτείνουν κάποιοι άλλοι καλύτερες, είναι στα ενδιάμεσα των κλασσικών απεργιών, να απεργούμε αλλά να εργαζόμαστε. Να βγουν ανακοινώσεις σε όλους τους Σταθμούς και εκδοτήρια εισιτηρίων ότι οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο απεργούν εργαζόμενοι, αντιδρώντας στην περικοπή των δρομολογίων και στις υπερβολικές αυξήσεις των εισιτηρίων, στην περικοπή των μαθητικών, φοιτητικών, αναπηρικών κ.τ.λ εισιτηρίων; Να αναλάβει το κράτος να επιδοτήσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τα διαφυγόντα κέρδη , όπως οφείλει και όπως γίνεται σε όλους τους Ευρωπαϊκούς σιδηροδρόμους (Υποχρέωση Δημόσιας Υπηρεσίας), αλλά με πραγματική επιδότηση και όχι μόνο με 50 εκατομμύρια ευρώ, όπως ανακοινώθηκε, που δεν φτάνουν ούτε για τον Προαστιακό της Αθήνας, πόσο μάλλον για την υπόλοιπη Ελλάδα. Παράλληλα να τονίσουμε ότι δεν είμαστε τελείως αντίθετοι σε έναν εξορθολογισμό και μία λογική αύξηση των τιμών που θα αυξάνει όμως σταδιακά, παίρνοντας υπ όψιν τον πληθωρισμό και άλλους παράγοντες κόστους, που θα μελετηθούν και μετά από μία σοβαρή έρευνα αγοράς, αλλά μία αύξηση που μπορούν να πληρώσουν οι επιβάτες του σιδηροδρόμου και δεν θα τους χάσουμε. Μία ενέργεια σαν την παραπάνω πρόταση ή ανάλογη, έχει ισχυρές πιθανότητες να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω μας και να δείξει στην ελληνική κοινωνία, ότι οι σιδηροδρομικοί δεν είναι συντεχνία που παλεύουν μόνο για το μισθολόγιο και τα εργασιακά τους θέματα, αλλά μάχονται και για τα συμφέροντα του λαού και προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό τον ελληνικό σιδηρόδρομο, το μόνο ασφαλές, οικολογικό μέσο μεταφοράς.
Ο σιδηρόδρομος όλα τα χρόνια δούλευε χάρις στην φιλοτιμία των σιδηροδρομικών.
Αν τον αφήσουμε μόνο στα χέρια των συμβούλων και των managers υπάρχει κίνδυνος για το “μαγαζί”.
Ένας Σιδηροδρομικός
