Τη συμμετοχή των γαλλικών σιδηροδρόμων στη μεταφορά των γάλλων και άλλων εβραίων στα στρατόπεδα του θανάτου των ναζί, αναγνώρισε ο πρόεδρος της εταιρίας... Έστω κι αν ο στόχος του ήταν τα προσοδοφόρα συμβόλαια στις ΗΠΑ... Στις αρχές Νοεμβρίου η εταιρεία των σιδηροδρόμων στη Γαλλία ζήτησε επισήμως συγγνώμη για τη συμμετοχή της στην απέλαση χιλιάδων Εβραίων στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πρόεδρος της εταιρείας, Γκιγιόμ Πεπί, εξέφρασε επισήμως τη «βαθιά του λύπη» για ό,τι συνέβη στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Η επίσημη αυτή ανακοίνωση κινείτο στο πλαίσιο των όσων είχε πει ο πρώην πρόεδρος Ζακ Σιράκ, το 1995, όταν επισήμως είχε αναγνωρίσει τις ευθύνες του γαλλικού κράτους και των Γάλλων πολιτών στη συμμετοχή τους στην «εγκληματική τρέλα του κατακτητή». Έτσι, ως «μηχανισμός του γαλλικού κράτους», η εταιρεία των σιδηροδρόμων αναλαμβάνει ενώπιον των θυμάτων και των απογόνων τους, την ευθύνη σε ό,τι αφορά στην προώθηση περίπου 76.000 Γάλλων Εβραίων αλλά και άλλων εθνικοτήτων προς τα στρατόπεδα του θανάτου. Τι συνέβαινε μέχρι τώρα; Η εταιρεία επέμενε, όπως δήλωνε ο Πεπί τον Σεπτέμβριο στην εκδοχή ότι «οι σιδηροδρομικοί βρίσκονταν υπό τον ζυγό του ναζί κατακτητή, υπό την απειλή του θανάτου».Τι ήταν εκείνο που έκανε την εταιρεία να αλλάξει άρδην στάση; Κάποιου είδους ενδοσκόπηση; Κάθε άλλο. Σημαντικά, κερδοφόρα συμβόλαια στις ΗΠΑ, τα οποία διακαώς επιθυμούσε να αποσπάσει η γαλλική εταιρεία σιδηροδρόμων, όπως, λ.χ., δύο γραμμές μεγάλης ταχύτητας, μία στην Καλιφόρνια (μεταξύ Σακραμέντο και Λος Άντζελες) και μια άλλη στη Φλόριντα (μεταξύ Τάμπα και Ορλάντο). Κατά συνέπεια και παραδόξως λοιπόν η επίσημη αυτή αναγνώριση αποτελεί προϊόν της βούλησης της εταιρείας να επεκτείνει τις δραστηριότητές της παγκοσμίως, και ειδικότερα στις ΗΠΑ.Όταν έγιναν γνωστές αυτές οι προθέσεις της εταιρείας, πολλές οργανώσεις και προσωπικότητες κινητοποιήθηκαν στις ΗΠΑ για να πιέσουν τη γαλλική εταιρεία. Μεταξύ τους ενεργό ρόλο έπαιξε ο Μπομπ Μπλούμενφιλντ, βουλευτής των Δημοκρατικών στην Πολιτεία της Καλιφόρνια, που ήταν και ο εμπνευστής ενός νόμου που απαιτεί πλήρη διαφάνεια σχετικά με τον ρόλο που έπαιξε η SNCF κατά τις απελάσεις αλλά και στο θέμα των αποζημιώσεων των απογόνων των θυμάτων και των οικογενειών τους. Παρά το βέτο που έθεσε στον νόμο αυτό ο κυβερνήτης της Πολιτείας, Άρνονλντ Σβαρτσενέγκερ, ο πρόεδρος της γαλλικής εταιρείας εξέφρασε τη βούλησή του να συνεργαστεί με τις αρχές και δηλώνει έτοιμος να ανοίξει τα αρχεία της SNCF στους Αμερικανούς πολίτες, όπως ισχύει από το 1996 για τους Γάλλους...Πάντως, έστω κι αν η απόφαση των γαλλικών σιδηροδρόμων να αναγνωρίσει τις ευθύνες στον χαμό χιλιάδων Γάλλων και άλλων εθνικοτήτων Εβραίων, έχει ταπεινά κίνητρα, δεν παύει να συνιστά σημαντική στροφή - μπορεί κανείς να θυμηθεί τον θόρυβο που δημιουργήθηκε το 2001 όταν ο συγγραφέας Έντουϊν Μπλακ σε βιβλίο του έφερνε στη δημοσιότητα τη συνεργασία της IBM με το ναζιστικό καθεστώς για την καταγραφή των Εβραίων θυμάτων του Γ' Ράιχ... Έστω κι έτσι, πρόκειται για θετική είδηση...
Τσερεζόλε Ε.
«Αυγή»
