ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ SIEMENS
Αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές
Αναγκάζομαι και πάλι ν’ απευθυνθώ στην Επιτροπή σας, γιατί από τα Πρακτικά των δυο τελευταίων, πριν τις διακοπές, συνεδριάσεών σας διαπίστωσα αφενός, ότι συνεχίζεται η παραποίηση των καταθέσεών μου και μου αποδίδονται πράγματα που ουδέποτε είπα , και αφετέρου, ότι αναφέρθηκαν ανακρίβειες, που πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να επισημανθούν, προκειμένου να βοηθηθείτε στο έργο σας. Επίσης, θεωρώ σκόπιμο, να σας επισημάνω μερικά σημεία από την κατάθεση του κ. Βερελή, τα οποία πιστεύω, ότι είναι ιδιαιτέρως κρίσιμα και διαφωτιστικά για το θέμα του Προαστιακού. Και για να γίνω συγκεκριμένος:
1) Ο κ. Ρήγας, ρωτώντας τον κ. Βερελή, ανέφερε: « Και θα έλεγα ότι αυτό το ενδιαφέρον στηριζόταν στο γεγονός ότι ένας κυρίως μάρτυρας…..σας έβαλε στο κάδρο των άμεσα εμπλεκομένων πολιτικών προσώπων με την υπόθεση SIEMENS, διότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε διαφορετικά ή δεν μπορώ να δώσω άλλη ερμηνεία σε μια κατάθεση, η οποία λέει ότι πραγματικά ο Βερελής ήταν ένας απ’ αυτούς που έχουν εμπλοκή στα ζητήματα της υλοποίησης των προγραμματικών συμβάσεων. Και αυτός ήταν ο κ. Παναγιώτου.» Όμως, δεν μπορώ να καταλάβω, πως ο αξιότιμος κύριος Βουλευτής έφτασε σ’ αυτό το συμπέρασμα, αφού για το θέμα των προγραμματικών συμβάσεων σας δήλωσα, όσες φορές ρωτήθηκα , ότι «δεν γνωρίζω τίποτα». Επί πλέον δε, ουδέποτε κλήθηκα να καταθέσω στη Δικαιοσύνη σχετικά με αυτό το θέμα . Διερωτώμαι λοιπόν για πιο λόγο ο κ. Ρήγας έκανε αυτό το ερώτημα, το οποίο έδωσε το δικαίωμα στον κ. Βερελή ν’ απαντήσει «Α, εντάξει», με σαφή απαξιωτικό τρόπο για μένα.
2) Ο κ. Βερελής σας ανέφερε και σας κατέθεσε e - mail που, πράγματι, του έστειλα. Όμως, δεν σας ανέφερε, ότι μ’ αυτό απλά του κοινοποίησα την προηγούμενη επιστολή μου προς την Επιτροπή σας, «για να λάβει γνώση και να διαλυθεί η μεταξύ μας παρεξήγηση, που δημιουργήθηκε από την παραποίηση της κατάθεσής μου στην Εξεταστική στις 16/3/2010» . Επίσης, δεν σας ανέφερε, ότι, αναφερόμενος στη διαπίστωσή που σας εξέφρασα «ότι βλέπω να παραποιούνται προβοκατόρικα σε μερικά έντυπα όσα κατέθεσα, με στόχο να παρασύρουν κι άλλους σε πράξεις εναντίον μου», στο ίδιο e – mail του λέω: «Πιστεύω, κύριε Βερελή, ότι αυτό το καταλάβατε και σεις με την αδιαμφισβήτητη εμπειρία σας και γι αυτό, παρά τις αρχικές «απειλές» σας, δεν πέσατε και σεις στην παγίδα και δεν στραφήκατε εναντίον μου».Δηλαδή, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, από όλο το e – mail, απομόνωσε έντεχνα αυτό που σας ανέφερα κλείνοντας την προηγούμενη επιστολή μου, κι αυτό όχι ολοκληρωμένο, αφού ξέχασε το υπογραμμισμένο μέρος του, ότι. δηλαδή, «όσο αφορά τα πολιτικά πρόσωπα, στα οποία έχω αναφερθεί είτε στις καταθέσεις μου στη Δικαιοσύνη, είτε στις καταθέσεις μου στην Επιτροπή σας, δεν γνωρίζω τίποτα το μεμπτό και επιλήψιμο σε βάρος τους, πέραν των ευθυνών που τους καταλόγισα για συγκεκριμένες πράξεις ή παραλείψεις των φορέων των οποίων είχαν την ευθύνη, ως αρμόδιοι Υπουργοί». Ο στόχος του κ. Βερελή ήταν νομίζω προφανής. Επεδίωξε να με παρουσιάσει ως εντελώς αναξιόπιστο απέναντί σας. Το ίδιο επεδίωξε και με την αναφορά που έκανε στην κατάθεσή μου στον Ανακριτή κ Οικονόμου, λέγοντας ότι «και μετά υπογράφει την κατάθεσή του, χωρίς να επιμείνει και να πει «εδώ σου είπα αυτό, βάλτο»..». Όμως, δεν σας λέει, ενώ γνωρίζει, την εξήγηση που σας έδωσα γι αυτό το θέμα, ότι δηλαδή, όπως μου είχε πει ο κ. Οικονόμου, η συζήτηση αυτή ήταν “off the record” και εκτός κατάθεσης κι ότι την επόμενη φορά που κατέθεσα στον κ. Οικονόμου δεν έκρυψα τίποτα και είπα τα πάντα, πλην όμως ο Ανακριτής δεν έστειλε, ως όφειλε, το φάκελο «αμελλητί» στη Βουλή. Κάθε περαιτέρω σχόλιο νομίζω περιττεύει.
3) Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του ο κ. Βερελής ανέφερε: «Τον ρωτά ο κ. Ρήγας: Η ζημία που λέτε για το δημόσιο ήταν της τάξης των 80 εκατομμυρίων ευρώ και τη βγάλατε από το γεγονός ότι το έργο απεντάχθηκε, αυτός είναι ο ισχυρισμός σας ; Απαντά : Αυτός. Σας είπα συγκεκριμένα γι αυτό το θέμα και νομίζω ότι έχει γίνει απολύτως κατανοητό. Λέει ο κ. Ρήγας : Αν σε μια νομαρχία ένα λιμάνι δεν έχει ωριμότητα ένταξης, δεν το βάζεις. Προφανώς δεν το βάζεις. Δεν το βάζεις, αν λείπει κάτι και δεν είναι ώριμο να μπει». Συμφωνώ απολύτως, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, με τον κ. Βερελή και με τον κ. Ρήγα. Με την διαφορά, ότι το έργο αυτό ήταν, σύμφωνα με τον κ. Γιαννακό και όσους συμφώνησαν να δημοπρατηθεί, ώριμο, αφού, όπως σας κατέθεσαν, υπήρχαν πλήρεις μελέτες, ενώ θα υπήρχε γρήγορη απορρόφηση πιστώσεων, αφού η προθεσμία εκτέλεσης του έργου ήταν μόλις 8 μήνες (!!!). Για ποια ανωριμότητα έργου και για ποιο κίνδυνο απώλειας πιστώσεων λοιπόν μιλάει ο κ. Βερελής ; Όσο για την ένταξη ή μη του εν λόγω έργου στα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση έργα, για να διαλυθεί κάθε παρεξήγηση, σκόπιμη ή μη, σας γνωρίζω ότι όλα τα προς χρηματοδότηση «έργα» «προεντάσσονται», κατά κάποιο τρόπο, και, όταν υπογραφούν οι σχετικές συμβάσεις, γίνεται η οριστική ένταξη. Κάθε δε «έργο» μπορεί να περιλαμβάνει πολλά «υποέργα», για κάθε ένα εκ των οποίων υπογράφεται ξεχωριστή σύμβαση. Έτσι, λοιπόν, και στη συγκεκριμένη περίπτωση όλο το «έργο» του Προαστιακού, με όλα του τα τμήματα, είχε «προενταχθεί» στα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση έργα και η εκτέλεσή του ανατέθηκε με την υπ’ αριθμ. Φ24/14615/1153 /6-6-2001 Κοινή Υπουργική Απόφαση ( ΦΕΚ Αρ.Φύλλου 776/19/6/2001 ) στην ΕΡΓΟΣΕ, η οποία , όπως αναφέρει και ο κ. Βερελής, εκτελεί όλα τα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση έργα του ΟΣΕ. Στη συνέχεια η ΕΡΓΟΣΕ προχώρησε σε τρεις ξεχωριστούς διαγωνισμούς ( 264,265,266), εκ των οποίων ο διαγωνισμός 266, που αφορούσε το τμήμα Τρεις Γέφυρες – Ρέντης, ακυρώθηκε, γιατί κατέπεσε στο ΣτΕ η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) του έργου. Για να προχωρήσει το έργο έπρεπε να γίνει νέα Μ.Π.Ε., η οποία θα εξέταζε και την λύση της «υπογειοποίησης», η μη εξέταση της οποίας ήταν ο λόγος απόρριψης της προηγούμενης Μ.Π.Ε. Αντί όμως να γίνει αυτό, εμφανίζεται ο κ. Γιαννακός, ο οποίος με το «τέχνασμα» της απλής ανακαίνισης και των «Υπηρεσιακών – Εργοταξιακών γραμμών », πήρε απαλλαγή του έργου από Περιβαλλοντικές Μελέτες και ανέλαβε την εκτέλεσή του (μέχρι Πειραιά ), με Εθνικούς πλέον Πόρους, ο ΟΣΕ, αντί της ΕΡΓΟΣΕ. Αυτή είναι η αλήθεια και καμιά άλλη. Όλα τα υπόλοιπα περί λόγων ασφαλείας, περί κινδύνου απώλειας Κοινοτικών κονδυλίων , περί μη ένταξης ποτέ του εν λόγω έργου κ.λ.π. είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις» και εφευρέθηκαν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Εξ άλλου, τόσο ο κ. Βερελής , όσο και ο κ. Γιαννακός για να αποκρούσουν την παραπάνω «κατηγορία» της απώλειας Κοινοτικών κονδυλίων, όπως γνωρίζετε, αρχικά υποστήριξαν, ότι έγινε «προσωρινή» απένταξη του έργου για να μη χαθούν, δήθεν, Κοινοτικά κονδύλια και στη συνέχεια, όταν είδαν ότι δεν πείθουν, ανακάλυψαν, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός, όπως αναφέρω παραπάνω, ότι η οριστική ένταξη κάθε έργου γίνεται μετά τη συμβασιοποίησή του, «ότι το έργο δεν είχε ποτέ ενταχθεί για να απενταχθεί». Αλλά, αν ήταν έτσι, προς τι τα επιχειρήματα περί κινδύνου απώλειας Κοινοτικών κονδυλίων και επανένταξης, σημειωτέον το 2009, σχεδόν πέντε χρόνια μετά την έναρξη κατασκευής του έργου ; Απόλυτη, δηλαδή, «τρικυμία στο κρανίο». Το χειρότερο όμως όλων, , αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, είναι ότι το ΣτΕ κατάλαβε το «τέχνασμα» της «απλής ανακαίνισης» και των «Υπηρεσιακών – Εργοταξιακών γραμμών » και σταμάτησε η εκτέλεση του έργου μέχρι να εκπονηθεί και να εγκριθεί νέα Μ.Π.Ε., που θα ελάμβανε υπόψη, όπως έπρεπε να γίνει αμέσως μετά την προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ, τη λύση της «υπογειοποίησης». Παρά ταύτα και παρά το γεγονός ότι με τη νέα Μ.Π.Ε. το συμβατικό αντικείμενο δεν μπορεί να εκτελεστεί, δίνονται συνεχείς παρατάσεις και εκτελείται, με καταστρατήγηση της Νομοθεσίας των Δημοσίων Έργων, άλλο έργο, ενώ ο ανάδοχος έχει θεμελιώσει και δικαιώματα αποζημιώσεων για τις καθυστερήσεις, αφού όλες οι παρατάσεις δόθηκαν χωρίς υπαιτιότητά του. Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα και οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο.
4) Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του ο κ. Βερελής, απαντώντας σε ερώτηση του κ. Ρήγα, που του ζητούσε, μεταξύ των άλλων, να δώσει «μια εξήγηση γιατί εκ μέρους του κ. Παναγιώτου υπήρξε όλη αυτή η προσπάθεια ενοχοποίησης», αναφέρει : «Επί χρόνια υπήρχε μια προσπάθεια παραπομπής στη δικαιοσύνη των υποθέσεων αυτών. Εγώ εμφανίζομαι το 2006. Δηλαδή, αν δείτε προσεκτικά τις καταθέσεις του κ. Παναγιώτου και του κ. Καραπάνου, θα δείτε πως σε ό,τι κάνουν πριν το 2006 δεν υπάρχει οποιαδήποτε ανάμειξή μου. Για τις προγραμματικές, για παράδειγμα, λέει ο κ. Καραπάνος ότι προτείνει μάρτυρες τότε, το 2004, κάποιους. Και αναφέρει και Υπουργούς και στελέχη. Δεν βάζει εμένα. Ξαφνικά εμφανίζομαι το 2006. Δεν μπορώ να ξέρω μετά βεβαιότητας ποιος είναι ο λόγος. Εγώ σας είπα ένα πολύ απλό πράγμα: Ότι θεωρώ ότι η απαξίωση της μαρτυρίας μου ωφελεί ισχυρά κάποιους. Και δεν μπορώ να γνωρίζω, εάν αυτή η απαξίωση έχει να κάνει με κάποια θέματα». Όμως, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, ο κ. Βερελής δεν σας είπε την αλήθεια ή, για να ακριβολογώ, δεν σας είπε όλη την αλήθεια. Η αλήθεια , λοιπόν, όσο αφορά εμένα, είναι ότι πριν το 2006 δεν είχα ασχοληθεί, εκτός από την υπηρεσιακή μου ενασχόληση, ποτέ επισήμως, ούτε με τον κ. Βερελή, ούτε με κανένα άλλο, για ευθύνες τους όσο αφορά το θέμα του Προαστιακού. Η επίσημη ανάμιξή μου άρχισε, όταν άρχισε, το 2006, η δικαστική διερεύνηση του θέματος Και, όσο αφορά τον κ. Βερελή, του καταλόγισα ευθύνες, για συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις των φορέων των οποίων είχε την ευθύνη , ως αρμόδιος Υπουργός. Πέραν τούτου, ουδέν. Ή, μάλλον, για να ακριβολογώ, αναφέρθηκα και σε δημοσιεύματα, που υπέπεσαν στην αντίληψή μου. Δυο απ’ αυτά είναι δημοσιεύματα της εφημερίδας «ΑΞΙΑ» και μιλάνε το μεν ένα (συνημ.1 ) για : « υπουργό που συνεργάζεται στενά με τον προκάτοχό του για : μελέτες, ρουλεμάν, ερωτήσεις στη Βουλή κ.λ.π.»,το δε άλλο (συνημ.2 ) για : «απευθείας αναθέσεις» συμβάσεων του ΟΣΕ στον κ. Μπογδάνο, πεθερό τότε του κ. Λιάπη, για τις οποίες αναφέρει, μεταξύ των άλλων, επί λέξει: «οι πιο μεγάλες συμβάσεις υπογράφηκαν επί Γιαννακού. Αυτά όλα είναι αρκετά να δικαιολογήσουν τις σχέσεις «στοργής» Λιάπη – Γιαννακού». Όταν, λοιπόν ερωτήθηκα από σας, κατά τη διάρκεια της πρώτης κατάθεσής μου στις 16/3/2010, να δώσω μια εξήγηση για την παραμονή του κ. Γιαννακού, εκλεκτού σκεύους του κ. Βερελή, στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΣΕ και επί υπουργίας του κ. Λιάπη, έχοντας υπόψη μου τα παραπάνω δημοσιεύματα , τα οποία δεν γνωρίζω να τα έχει διαψεύσει κανένας, αλλά και γνωρίζοντας ότι στον πεθερό του κ. Λιάπη είχαν πράγματι ανατεθεί συμβάσεις του ΟΣΕ, ανέφερα για τον πεθερό του κ. Λιάπη ότι «είχε συμφέροντα με τον ΟΣΕ». Τίποτα λιγότερο και τίποτα παραπάνω. Ούτε σας μίλησα, ούτε υπονόησα ότι ο κ. Βερελής «ήταν σε κόλπο», όπως σας ανέφερε, με τον κ. Λιάπη. Αντί, λοιπόν, ο κ. Βερελής να σας λέει: «Δηλαδή, να καγχάσω; Δεν τον είδα, δεν τον ξέρω τον άνθρωπο!», έπρεπε να σας εξηγήσει, γιατί δεν διέψευσε τα παραπάνω δημοσιεύματα, τότε που αυτά γράφτηκαν, και διαψεύδει εμένα που τα επικαλούμαι, ενώ για το πραγματικό γεγονός της υπογραφής, επί εποχής του εκλεκτού του κ. Γιαννακού, συμβάσεων του ΟΣΕ με τον τότε πεθερό του κ. Λιάπη δεν σας έδωσε καμιά εξήγηση. Και, όσο αφορά την κ. Δεριτζή, που επικαλείται ο κ. Βερελής στο ίδιο σημείο της κατάθεσής του, εγώ δεν είπα ποτέ και σε κανένα, όπως ισχυρίσθηκε ο κ. Βερελής ενώπιόν σας, ότι η κ. Δεριτζή «προσελήφθη επί των ημερών του κ. Βερελή στην ΕΡΓΟΣΕ». Ή ο κ. Βερελής με μπερδεύει με κάποιον άλλο ή κάνει αυτή την αναφορά στην κ. Δεριτζή, γνωρίζοντας ότι η κ. Δεριτζή προσελήφθη στην ΕΡΓΟΣΕ το 1997, όχι δηλαδή επί της δικής του υπουργίας, προκειμένου να με παρουσιάσει και πάλι ως αναξιόπιστο μάρτυρα απέναντί σας… Αλλά και, όσο αφορά τον κ. Καραπάνο, ο κ. Βερελής δεν σας είπε την αλήθεια. Ο κ. Καραπάνος είχε μιλήσει και πριν το 2006 αρκετές φορές για τις ευθύνες του κ. Βερελή , όσο αφορά τον Προαστιακό. Ενδεικτικά σας προσκομίζω δημόσια ανακοίνωσή του στις 4/4/2001, ως μέλος του Δ.Σ του ΟΣΕ, με τίτλο «Τα κατά ΒΕΡΕΛΗ πάθη του ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΥ» (συνημ.3 ) και κύριο άρθρο του, ως αρχισυντάκτη, στην εφημερίδα της ΔΑΚΕ ΟΣΕ τον Ιούλιο του 2002., με τίτλο «Ταφόπλακα στον Προαστιακό» (συνμ.4 ). Επίσης, πέραν του κ. Καραπάνου, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Αριστέα Μπουγάτσου στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (συνημ.5), και ο πρώην Πρόεδρος του ΟΣΕ κ. Γρατσίας, σε κατάθεσή του ενώπιον της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, «υποστήριξε ευθέως ότι η καθυστέρηση ενός και πλέον έτους του προαστιακού σιδηροδρόμου (προϋπολογισμός 666 εκ. ευρώ) οφείλεται στην προσπάθεια χειραγώγησης του έργου με τον διορισμό από τον κ. Βερελή του κ. Ι. Παραδεισόπουλου ως εντεταλμένου στην ΕΡΓΟΣΕ με εντολή την τριχοτόμηση του έργου». Μπορείτε, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, να αναζητήσετε τα σχετικά πρακτικά, για να δείτε τι ακριβώς είπε ο κ. Γρατσίας, γιατί, αν είναι αυτά που αναφέρει η έγκριτη δημοσιογράφος, θα συμφωνήσετε, πως είναι πράγματι εξόχως αποκαλυπτικά και συγκλονιστικά. Επομένως, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όσα σας κατέθεσε ο κ. Βερελής, ότι δηλαδή « πριν το 2006 δεν υπάρχει οποιαδήποτε ανάμιξή του».
5) Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του, ο κ. Βερελής αναφέρει : « Είπε ο κ. Παναγιώτου αυτά τα οποία είπε για μένα, ότι επί της εποχής Βερελή και Λιάπη γινόταν ό,τι ήθελε η SIEMENS στον ΟΣΕ, « γι αυτό » - και το αιτιολόγησε – «καταργήθηκε η Διεύθυνσή μου». Και συνεχίζει, παρακάτω, στο ίδιο θέμα : «Το 2005 λοιπόν εγώ ήμουν πολύ μακριά από την ιστορία του Υπουργείου Μεταφορών. Πώς λοιπόν κάποιος έρχεται και λέει ότι αυτό είναι αποδεικτικό στοιχείο, ότι γινόταν ό,τι ήθελε η SIEMENS μέσα και «μου κατήργησαν τη Διεύθυνσή μου» ..». Δεν μπορώ να καταλάβω πού είδε, σε ποια κατάθεσή μου, αυτό που λέει ο κ. Βερελής ότι είπα. Εγώ, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, δεν είπα ποτέ και πουθενά ότι επί της εποχής Βερελή και Λιάπη γινόταν ό,τι ήθελε η SIEMENS στον ΟΣΕ, ούτε ότι η SIEMENS βρίσκεται πίσω από την κατάργηση της Διεύθυνσής μου. Απεναντίας, σας είπα, και τις δυο φορές που ήρθα στην Επιτροπή σας, ότι η Διεύθυνσή μου καταργήθηκε από μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες , τις οποίες κατονομάζω σε επίσημες υπηρεσιακές μου αναφορές που σας παρέδωσα, αλλά και από τη στάση μου απέναντι στην αμαρτωλή σύμβαση του Προαστιακού, για την οποία έφθασα μέχρι τον Πρωθυπουργό για να καταγγείλω την υπογραφή της. Μάλιστα, όπως γνωρίζετε από έγγραφο της δικογραφίας της SIEMENS που σας παρέδωσα, η προώθηση της κατάργησης της Διεύθυνσής μου (ΔΗΣΤΗΕ) από τις εν λόγω κατασκευαστικές εταιρείες γνωστοποιείται, πριν αυτή γίνει, με εσωτερικό σημείωμα προς το Χριστοφοράκο, με την επισήμανση ότι αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της SIEMENS, ο οποίος, όμως, δεν έκανε τίποτα, αφού ήταν σε κοινοπραξία με τις εν λόγω κατασκευαστικές στην εκτέλεση της παραπάνω σύμβασης. Όπως σας εξήγησα, η «υποστήριξη» που διαφαίνεται να υπάρχει στο εσωτερικό σημείωμα της SIEMENS για τη Διεύθυνσή μου δεν οφείλεται σε καμιά σχέση της SIEMENS με τη Διεύθυνσή μου και τα στελέχη της, αφού δεν είχαμε συνάψει ποτέ καμιά σύμβαση μ’ αυτή, αλλά οφείλεται καθαρά στο φόβο των στελεχών της SIEMENS, ότι , με την κατάργησή της ΔΗΣΤΗΕ, τα ηλεκτρομηχανολογικά έργα μεταφέρονται σε Διευθύνσεις, «οι οποίες βρίσκονται στα χέρια Πολιτικών Μηχανικών», που είναι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, ο στόχος των μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών (ΑΚΤΩΡ, ΤΕΡΝΑ ) «για να ελέγχουν όλα τα έργα». Και στην περίπτωση αυτή δηλαδή ο κ. Βερελής δεν σας είπε την αλήθεια και προσπαθεί, παίζοντας με τις ημερομηνίες και παραποιώντας τις καταθέσεις μου να με εμφανίσει και πάλι αναξιόπιστο μάρτυρα απέναντί σας.
6) Σας είπε ακόμη ο κ. Βερελής, ότι δεν νοείται Προαστιακός, που «να φτάνει στο πουθενά» κι όχι στον Πειραιά, και ότι «υπήρχε μια άποψη
» , κυρίως από «καθηγητές Πολυτεχνείου
», «ότι είναι πολύ μεγάλη η αξία των εκτάσεων που κατείχε ή ήταν σε δουλεία από τον ΟΣΕ, προκειμένου να γίνει ανάπτυξη πολιτικών γης, real estate» και «ότι δεν θα πρέπει να πάει μέχρι κάτω ο σιδηρόδρομος», δηλαδή , η γραμμή του τρένου να τελειώνει στην περιοχή του Ρέντη και όχι στον Πειραιά. Αυτό, όπως σας κατέθεσε ο κ. Βερελής, το θεώρησε «εκτός λογικής και ένα πράγμα το οποίο έγινε ήταν το έργο αυτό να δημοπρατηθεί με τον Πειραιά μέσα και τον σταθμό του προαστιακού του Πειραιά». Δεν θα διαφωνήσω σ’ αυτό με τον κ. Βερελή, αλλά ο λόγος που το έργο με αριθμ. Διακήρυξης 266 της ΕΡΓΟΣΕ έφθανε μέχρι Ρέντη και όχι Πειραιά, όπως προκύπτει από «ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΣΥΣΚΕΨΗΣ 19/6/2002» (συνημ. 6 ) , ήταν η ανωριμότητα μελετών , σε συνδυασμό με την ανάγκη απαλλοτρίωσης χώρου ( περιοχή Ρετσίνα ) που δεν ανήκε στον ΟΣΕ, αλλά στην Εθνική Τράπεζα, που δεν επέτρεπαν την υλοποίηση του έργου μέχρι Πειραιά στο χρονικό διάστημα μέχρι τους Ο.Α 2004. Όπως δε γνωρίζετε, η καθυστέρηση της παραπάνω απαλλοτρίωσης χρησιμοποιήθηκε από τους παράγοντες της σύμβασης 994/2005 σαν δικαιολογία για να δοθεί παράταση της προθεσμίας εκτέλεσης της εν λόγω σύμβασης. Δηλαδή, όπως αποδείχθηκε από τα πράγματα, είχε δίκιο η ΕΡΓΟΣΕ, η οποία εκτίμησε ότι δεν θα επιλυθούν σύντομα τα παραπάνω προβλήματα και τερμάτιζε, προσωρινά βέβαια , το έργο στην περιοχή του Ρέντη και δεν είχαν καθόλου δίκιο ο κ. Βερελής και ο κ. Γιαννακός που αποφάσισαν να συμπεριλάβουν και το τμήμα Ρέντη – Πειραιά στη σύμβαση 994/2005, ενώ αυτό δεν ήταν ώριμο, για να χρησιμοποιήσω το επιχείρημα του κ. Βερελή. Επομένως, και στην περίπτωση αυτή, ο κ. Βερελής δεν σας είπε όλη την αλήθεια, στην προσπάθειά του να εμφανισθεί, ότι τα έβαλε με συμφέροντα που δεν ήθελαν να πάει ο προαστιακός στον Πειραιά. Αντιθέτως μάλιστα, η αλήθεια είναι, ότι ο ανάδοχος της σύμβασης 994/2005 και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί βρήκαν μια καλή δικαιολογία για να υπερβούν την «ανυπέρβλητη», κατά τη διακήρυξη, προθεσμία του έργου.
7) Όμως, ο κ. Βερελής, ξέροντας πολύ καλά, ότι η υπογραφή της σύμβασης 994/2005 7 και πλέον μήνες μετά τους Ο.Α.2004, για τις ανάγκες των οποίων, υποτίθεται, προοριζόταν , και 18 ολόκληρους μήνες μετά την κατακυρωτική απόφαση του Δ.Σ. του ΟΣΕ, το οποίο, λόγω του κατεπείγοντος των Ο.Α, κατακύρωσε έργο με μια μόνο προσφορά και με μηδενική σχεδόν έκπτωση, συνιστά από μόνη της τεράστιο σκάνδαλο, προσπαθεί να οριοθετήσει τις ευθύνες και να τις μετακυλήσει στον επόμενο Υπουργό. Έτσι διερωτάται ενώπιόν σας: « Ποια είναι η νομική κατάσταση τη στιγμή που εγώ αποχωρώ από το Υπουργείο το Μάρτιο του 2004;» Και συνεχίζει, λέγοντας πράγματα, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα ισχυρίστηκαν τόσο ο κ. Λιάπης , όσο και ο κ. Γιαννακός, οι οποίοι οχυρώθηκαν πίσω από την παραπάνω απόφαση του Δ.Σ. του ΟΣΕ και υποστήριξαν, ότι αυτή «θεωρείται οιονεί σύμβαση και προκαλεί έννομες συνέπειες και τη βεβαιότητα, ότι ο ανάδοχος θα ζητούσε αποζημίωση». Λέει, λοιπόν, ο κ. Βερελής, ότι: «Η νομική κατάσταση περιγράφεται από το προεδρικό διάταγμα 609, το οποίο μιλά για τον τρόπο διαχείρισης των δημοσίων έργων……Το προεδρικό διάταγμα 609 λοιπόν – είναι στη διάθεσή σας και αυτό – τι λέει; Λέει δυο πράγματα. Το πρώτο το οποίο λέει είναι ότι όταν τελειώνει η πρώτη φάση ενός διαγωνισμού η Υπηρεσία που κάνει το διαγωνισμό αυτό δεν δικαιούται να ενημερώσει – τα ξέρετε εσείς που ήσασταν νομάρχες- αυτόν ο οποίος είναι προσωρινός μειοδότης, παρά μόνον όταν τον φωνάξει να υπογράψει τη σύμβαση, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ολοκληρωθούν όλα τα στάδια, τα οποία υποχρεωτικά πρέπει να ακολουθηθούν , μέσα στα οποία είναι και το Ελεγκτικό Συνέδριο. Άρα λοιπόν δεν ενημερώνεται, δεν επιτρέπεται να ενημερωθεί. Το δεύτερο, το οποίο λέει το προεδρικό διάταγμα 609, είναι το εξής. Σας το διαβάζω συγκεκριμένα: « Η προϊσταμένη Αρχή μπορεί αιτιολογημένα να μην εγκρίνει το αποτέλεσμα δημοπρασίας και να δημοπρατήσει πάλι το έργο». Δηλαδή, μετά το Ελεγκτικό Συνέδριο, όταν έρθει η στιγμή για υπογραφή- μπορεί αιτιολογημένα να μην εγκρίνει το αποτέλεσμα της δημοπρασίας και να δημοπρατήσει πάλι το έργο, με τους ίδιους ή τροποποιημένους όρους ή να προχωρήσει στην κατασκευή του κατά οποιοδήποτε άλλο νόμιμο τρόπο. Αυτό σημαίνει υποχρέωση υπογραφής της σύμβασης. Νομίζω ότι αυτό είναι πέραν του σαφούς.». Τα όσα βέβαια σας είπε ο κ. Βερελής τα έχω πει προηγουμένως σε όλες μου τις καταθέσεις για το θέμα αυτό και είναι γνωστά και αυτονόητα για όσους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις της Νομοθεσίας των Δημοσίων έργων και είναι απορίας άξιο πώς τα αγνοεί τόσο ο κ. Λιάπης και οι νομικές του υπηρεσίες, όσο και ο κ. Γιαννακός και οι νομικές υπηρεσίες του ΟΣΕ. Ιδίως δε, πώς είναι δυνατό να τα αγνοεί ο Καθηγητής του Αστικού Δικαίου και μέλος του Δ.Σ. του ΟΣΕ κ. Φίλιππος Σπυρόπουλος, ο οποίος, μαζί με τον κ. Γιαννακό και τον Νομικό Σύμβουλο του ΟΣΕ κ. Ζαχόπουλο, στα πρακτικά του Δ.Σ του ΟΣΕ που σας προσκόμισα, παραπλανούν το υπόλοιπο Διοικητικό Συμβούλιο, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί από τον μεταξύ τους, όπως εύκολα μπορεί κανείς ν’ αντιληφθεί, «στημένο» διάλογο, ότι σε περίπτωση μη υπογραφής της σύμβασης, ο ανάδοχος δικαιούται αποζημίωσης, την οποία ο κ. Λιάπης και ο κ. Γιαννακός ανεβάζουν στο 6 % της συμβατικής της αξίας. Πρέπει επίσης να λάβετε υπόψη σας, ότι ο κ. Σπυρόπουλος ήταν και μυστικοσύμβουλος του κ. Λιάπη, συμμετέχοντας, όπως προκύπτει από έγγραφα της δικογραφίας της SIEMENS που είδαν το φως της δημοσιότητας, σε συσκέψεις για θέματα SIEMENS στο Υπουργείο Μεταφορών, καθώς επίσης και μάρτυρας υπεράσπισης του κατηγορούμενου στελέχους της SIEMENS κ. Διον. Δενδρινού και , σύμφωνα με δημοσιεύματα που έχω υπόψη μου, μόνιμος συνδαιτυμόνας του φυγόδικου κ. Μιχ. Χριστοφοράκου. Επί πλέον, όπως προκύπτει από έγγραφα της δικογραφίας που έχω υπόψη μου, ο κ. Φίλιππος Σπυρόπουλος έχει γνωμοδοτήσει και έχει συμβουλεύσει τον κ. Χριστοφοράκο για θέματα ΟΣΕ ( Προγραμματικές Συμφωνίες, τροχαίο υλικό κ.λ.π. ) , ενώ συμμετείχε συμβουλευτικά και στην Ομάδα των διαπρεπών Νομικών ( κ, Σιούτη, κ. Γιαννίδης, κ. Φλογαΐτης ), που ήγειραν προσκόμματα στους ελεγκτές της Αμερικανικής εταιρείας D & P. Είναι ποτέ δυνατό, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, να θεωρηθούν όλα αυτά τυχαία;
8) Ο κ. Βερελής, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, μπορεί να έχει απόλυτο δίκιο σε όσα αναφέρω παραπάνω στην παρ. 7, πλην όμως είναι υπαρκτές και συγκεκριμένες και οι δικές του ευθύνες, ως αρμόδιου Υπουργού, ο οποίος επόπτευε τον ΟΣΕ και την ΕΡΓΟΣΕ. Συγκεκριμένα, ο κ. Βερελής, όταν το ΣτΕ ακύρωσε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ( Μ.Π.Ε.) του έργου 266 της ΕΡΓΟΣΕ, αντί να δώσει εντολή στην ΕΡΓΟΣΕ να προβεί στην εκπόνηση νέας Μ.Π.Ε., η οποία θα εξέταζε και τη λύση της υπογειοποίησης, προκειμένου ν’ αποφευχθούν νέες εμπλοκές του έργου στο ΣτΕ μελλοντικά, κάλυψε απόλυτα και περιέβαλε με μανδύα «νομιμότητας», δια της υπογραφής του σε Κ.Υ.Α. που έδινε στο έργο με αριθμ. Διακ.994 απαλλαγή από Μ.Π.Ε., τις ενέργειες του κ. Γιαννακού, ο οποίος, όπως αναφέρω παραπάνω, προσπάθησε, με το «τέχνασμα» της «απλής ανακαίνισης» και των «Υπηρεσιακών – Εργοταξιακών γραμμών », να αποφύγει το «μπλοκάρισμα» του έργου από τυχόν νέες προσφυγές στο ΣτΕ και να προωθήσει πάση θυσία το έργο, ως δήθεν Ολυμπιακό, με ασφυκτικές προθεσμίες, , οι οποίες αποθάρρυναν την κατάθεση άλλων προσφορών, ενώ μπαίνει εύλογα το ερώτημα, στο οποίο θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση παρακάτω, ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούσε η κατάθεση της μοναδικής προσφοράς από τον ανάδοχο, στον οποίο κατακυρώθηκε τελικά το έργο; Στο βωμό δε αυτών των επιδιώξεων θυσιάστηκαν χρηματοδοτήσεις και παραβιάστηκε βάναυσα η Νομοθεσία των Δημοσίων Έργων, καθώς και η σχετική Κοινοτική Νομοθεσία, που ήταν ο κυριότερος λόγος «απένταξης» του έργου, καθότι την εποχή εκείνη ήταν έντονος και συστηματικός ο έλεγχος της ΕΡΓΟΣΕ από τα αρμόδια Κοινοτικά Όργανα για παραβίαση των κανόνων επιλεξιμότητας και εκτέλεσης των συγχρηματοδοτούμενων έργων. Αυτή είναι η αλήθεια, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, και, όπως αναφέρω παραπάνω, όλα τα υπόλοιπα που ισχυρίζονται οι κύριοι Βερελής και Γιαννακός είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις» και εφευρέθηκαν αργότερα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Θα με ρωτήσετε, ίσως, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, αν με δεδομένες τις πιεστικές, λόγω των Ο.Α 2004, ανάγκες, τι θα έπρεπε να γίνει, για να αποφύγουμε τις πιέσεις και τους κινδύνους που υπήρχαν, λόγω της διαφαινόμενης ασυνέπειάς μας προς υποχρεώσεις που είχαν αναληφθεί από τη Χώρα μας; Θα σας απαντήσω απλά, ότι, με γνώμονα πάντα το Εθνικό συμφέρον, έπρεπε στην προκειμένη περίπτωση να εκπονηθεί από την ΕΡΓΟΣΕ νέα Μ.Π.Ε. , η οποία θα εξέταζε, όπως επέβαλλε η απόφαση του ΣτΕ, τη λύση της υπογειοποίησης και εφόσον, όπως ήταν βέβαιο, η υλοποίηση του σχετικού έργου δεν ήταν δυνατό να γίνει μέχρι τους Ο.Α. 2004, έπρεπε ν’ αναζητηθεί το πλέον εφικτό σενάριο, που θα επέτρεπε τη λειτουργία του Προαστιακού με τις καλύτερες δυνατές, με βάση τα δεδομένα, συνθήκες. Και τέτοιο σενάριο υπήρχε, αφού είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η σηματοδότηση, επί των υφισταμένων γραμμών, μέχρι την Αθήνα και ήταν εύκολη η απαιτούμενη προσαρμογή της στη θέση «Λυκότρυπα», προκειμένου να γίνεται σηματοτεχνικά η κυκλοφορία των τρένων του Προαστιακού από και προς το Αεροδρόμιο. Με το σενάριο αυτό θα επιτυγχάνονταν συνθήκες εκμετάλλευσης του Προαστιακού πολύ καλύτερες από αυτές που είχαμε, λόγω των αποτυχημένων επιλογών του κ. Γιαννακού, κατά τη διάρκεια των Ο.Α. 2004, ενώ παράλληλα θα προχωρούσαν και οι διαδικασίες δημοπράτησης του υπογειοποιημένου πλέον, με τη νέα Μ.Π.Ε, έργου από την ΕΡΓΟΣΕ και έτσι δεν θα είχαμε ούτε σκάνδαλα, ούτε απώλειες Κοινοτικών κονδυλίων, ούτε καθυστερήσεις, και το έργο θα είχε, προ πολλού, δοθεί σε εκμετάλλευση. Και εκεί ακριβώς, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης, όπως θα προσπαθήσω να σας δώσω να καταλάβετε παρακάτω.
9) Γιατί, λοιπόν, κατέθεσε προσφορά η κοινοπραξία SIEMENS – ΑΚΤΩΡ – ΤΕΡΝΑ ; Δεν έβλεπε αυτή αυτό που έβλεπαν όλοι οι άλλοι κατασκευαστές; Ότι, δηλαδή, δεν είναι εφικτή η αποπεράτωση του έργου μέσα στις ασφυκτικές προθεσμίες της διακήρυξης; Με δεδομένη τη μεγάλη εμπειρία και το μέγεθος των εταιρειών που απαρτίζουν την κοινοπραξία, είναι απίθανη μια τέτοια εκδοχή. Κινήθηκε, λοιπόν, αποβλέποντας μόνο στο οικονομικό όφελος από την ανάθεση ενός τέτοιου μεγάλου έργου και υπολογίζοντας ότι τα προβλήματα που θα ανέκυπταν οπωσδήποτε θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί της» έτσι, ώστε, εκ του ασφαλούς και με την κατάλληλη εσωτερική «υποστήριξη», να υπάρχουν οι δικαιολογίες για τις επανειλημμένες παρατάσεις της «ανυπέρβλητης», κατά τη διακήρυξη, οκτάμηνης προθεσμίας του έργου ; Αυτό, όμως, πιθανότατα ίσχυε και για τις άλλες μεγάλες εταιρείες, οι οποίες θα μπορούσαν να καταθέσουν προσφορά ( π.χ. J & P ΑΒΑΞ, ALSTOM κ.λ.π ), τη στιγμή μάλιστα που εκτελούσαν γειτονικό και ίδιας φύσεως έργο, τη σύμβαση 265 της ΕΡΓΟΣΕ. Γιατί ,λοιπόν, οι εν λόγω εταιρείες δεν κατέθεσαν προσφορά, αλλά αρκέστηκαν στο έγγραφο που έστειλαν στον κ. Βερελή στις 28/8/2003; Σημειωτέον, ότι για το εν λόγω έγγραφο, το οποίο σας έχω προσκομίσει, πουθενά εγώ δεν είπα ότι εστάλη στις 20/3/2003 και δεν γνωρίζω γιατί ο κ. Βερελής επανέλαβε ενώπιόν σας αυτή την ανακρίβεια. Για να επανέλθω , όμως, στο προηγούμενο ερώτημα, γιατί δηλαδή οι εν λόγω εταιρείες δεν κατέθεσαν προσφορά, αφού, σύμφωνα με το παραπάνω έγγραφο, ενδιαφέρονταν για το έργο, έχω τη γνώμη, ότι θα μας βοηθήσει να δώσουμε απάντηση, αν ανατρέξουμε στη στάση που τήρησε η εταιρεία. J & P ΑΒΑΞ στη συνέχεια της υπόθεσης. Όπως γνωρίζετε, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές ,η εν λόγω εταιρεία αρχικά έκανε στις 15/10/2003 Ασφαλιστικά Μέτρα κατά του ΟΣΕ, τα οποία κέρδισε με την υπ’ αριθμ.8712/12/2003 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία υποχρέωνε τον ΟΣΕ να απόσχει της υπογραφής συμβάσεως μέχρι και 15 μέρες από της κοινοποιήσεως της πράξεως – γνωμοδοτήσεως του αρμοδίου κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Είναι αρκετά ενδιαφέρον, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές να ανατρέξετε στο σκεπτικό της εν λόγω απόφασης , την οποία σας έχω προσκομίσει, και θα διαπιστώσετε, ότι η γνωμοδότηση 489/2000 του ΝΣΚ, στην οποία στηρίχθηκε αποκλειστικά η ανάθεση της σύμβασης και η νομιμότητα της κατακύρωσης διαγωνισμού με μια μόνο προσφορά, χαρακτηρίζεται «άνευ σημασίας» (!!!). Η υπογραφή όμως της σύμβασης δεν σκόνταψε μόνο στην παραπάνω απόφαση, αλλά και στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο, αφού αρχικά γνωμοδότησε αρνητικά, εξέδωσε τελικά το Νοέμβριο του 2004 (!!!) τη περίφημη απόφαση της «συγγνωστής πλάνης» (αριθμ.100/12-11-2004 ), με την οποία δινόταν το πράσινο φως στον ΟΣΕ για την υπογραφή της σύμβασης. θα περίμενε κανένας, ότι η Διοίκηση του ΟΣΕ, η οποία έκανε τόσο αγώνα και, όπως αποδείχθηκε στην πράξη αργότερα, εξακολουθούσε να ενδιαφέρεται, παρά την παρέλευση των Ο.Α. 2004, για την εκτέλεση του έργου, μόλις περνούσαν, σύμφωνα με την παραπάνω Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι 15 μέρες από την Απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, θα καλούσε την Κοινοπραξία να προσκομίσει εντός 15 ημερών, σύμφωνα με το Νόμο, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την υπογραφή της σύμβασης. Δεν το έκανε όμως, παραβιάζοντας τις σχετικές προθεσμίες, που προβλέπονται από τη Νομοθεσία των Δημοσίων Έργων (παρ.2 του άρθρου 26 του Π.Δ. 609/85 ). Και ξέρετε, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές , γιατί; Απλούστατα, γιατί, αν το έκανε, η εταιρεία ΑΚΤΩΡ, η οποία ήταν μέλος της Κοινοπραξίας , θα είχε , λόγω του προβλήματος του «βασικού μετόχου», που δεν είχε ακόμη τότε «επιλυθεί», αδυναμία έκδοσης «πιστοποιητικού διαφάνειας» , το οποίο περιλαμβανόταν στα απαιτούμενα για την υπογραφή της σύμβασης δικαιολογητικά, οπότε θα είχαμε προφανή αδυναμία σύναψης σύμβασης με υπαιτιότητα του αναδόχου και κατά συνέπεια δεν θα υπήρχαν ούτε αποζημιώσεις, ούτε «οιονεί συμβάσεις», που ισχυρίζονται ο κ. Λιάπης και ο κ. Γιαννακός. Και τι «σκαρφίστηκαν», αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές , για να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να καταφέρουν να απαλλαγούν από τον σκόπελο του «βασικού μετόχου»; Η εταιρεία J & P ΑΒΑΞ , με το αιτιολογικό, ότι δεν είχε το δικαίωμα άσκησης αίτησης ανάκλησης στο Ελεγκτικό Συνέδριο επί της παραπάνω απόφασής του, άσκησε την υπ’ αριθμ. 14446/6-12-2004 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για τη μη υπογραφή της σύμβασης, ως προσωρινό μέτρο μέχρι την άσκηση «αγωγής αναγνωρίσεως της ακυρότητας (ΑΚ 174 ) της υπ’ αριθμ. 994/2003 προκηρύξεως και της υπ’ αριθμ. 2180074/5.9.2003 πράξης κατακύρωσης του διαγωνισμού». Δεν είμαι Νομικός για να κρίνω τη νομιμότητα άσκησης και τις πιθανότητες επιτυχίας του παραπάνω ενδίκου μέσου. Όμως, γνωρίζω πολύ καλά, ότι η άσκηση της εν λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων με κανένα τρόπο δεν εμπόδιζε τον ΟΣΕ να προχωρήσει στην υπογραφή της σύμβασης. Εκτός αυτού, η άσκηση της εν λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων έγινε στις 6/12/2004 και η συζήτησή της προσδιορίστηκε για τις 30/3/2005 , οπότε, αν ο ΟΣΕ τηρούσε τις προθεσμίες που προβλέπει, όπως αναφέρουμε παραπάνω, η Νομοθεσία των Δημοσίων Έργων και επεδείκνυε την ίδια σπουδή που επέδειξε κατά τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, έπρεπε να είχε καλέσει αμέσως τον ανάδοχο για την υπογραφή της σύμβασης και αν μεν η εταιρεία ΑΚΤΩΡ δεν ήταν σε θέση, όπως αναφέρουμε παραπάνω, να προσκομίσει «πιστοποιητικό διαφάνειας» θα ματαιωνόταν, με υπαιτιότητα του αναδόχου, η υπογραφή της σύμβασης, αν δε προσκομιζόταν το εν λόγω πιστοποιητικό η σύμβαση θα είχε υπογραφεί πολύ πριν συζητηθεί η παραπάνω αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων ήταν χωρίς νόημα και εκ προοιμίου ατελέσφορη, ακόμη κι αν η απόφαση επί αυτής ήταν ευνοϊκή, ενώ, εξ όσων γνωρίζω, δεν ασκήθηκε ποτέ η «αγωγή αναγνωρίσεως ακυρότητας», προσωρινό μέτρο της οποίας αποτελούσε η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Κατά συνέπεια, η άσκηση της εν λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων από την εταιρεία J & P ΑΒΑΞ ήταν προσχηματική, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τους ενδιαφερομένους σαν «δικαιολογία» για τη μη υπογραφή της σύμβασης, παρότι, σύμφωνα με την υπάρχουσα Νομοθεσία, δεν κωλύονταν από πουθενά. Απόδειξη γι αυτό είναι, ότι, μόλις «λύθηκε» το πρόβλημα του «βασικού μετόχου», η εταιρεία J & P ΑΒΑΞ παραιτήθηκε από την παραπάνω αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στις 25/2/2005, δηλαδή 1 και πλέον μήνα πριν αυτή συζητηθεί…Και, όπως γνωρίζετε, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, η J & P ΑΒΑΞ «αμείφθηκε» για την παραπάνω «βοήθεια» που πρόσφερε, με την αφανή (πριν το 2008 ) ή την εμφανή ( από το 2008 ) συμμετοχή της στην εκτέλεση του έργου. Μετά τα παραπάνω, τα οποία ομολογώ δεν τα είχα αντιληφθεί, σ’ αυτή τους την έκταση και με αυτή την πληρότητα, ούτε εγώ που ασχολούμαι τόσα χρόνια με αυτό το θέμα και γι αυτό δεν ήμουν ενώπιόν σας τόσο αναλυτικός και διαφωτιστικός, είμαι περίεργος πού θα κρυφτούν όσοι συμμετείχαν σ’ αυτό το μεγάλο σκάνδαλο, την έκταση του οποίου και τους πρωταγωνιστές πιστεύω, ότι, μετά από τόσα στοιχεία που έχετε, μπορείτε πλέον να προσδιορίσετε. Όμως, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, εξακολουθώ να σας οφείλω την απάντηση στο ερώτημα γιατί κατέθεσε τη μοναδική προσφορά η Κοινοπραξία SIEMENS – ΑΚΤΩΡ – ΤΕΡΝΑ και επεδίωξε με τόση επιμονή και ένταση να υπογράψει αυτή τη σύμβαση, παρά τα δημοσιεύματα που προϋπήρχαν και παρά την εκφρασμένη αντίθεση σύσσωμης της Νέας Δημοκρατίας, πριν αυτή γίνει Κυβέρνηση. Κατέληξα, λοιπόν, στο συμπέρασμα, ότι η σκοπιμότητα που εξυπηρετούσε η υπογραφή της εν λόγω σύμβασης ήταν πολύ πιο πάνω από το προσδοκώμενο οικονομικό όφελος από την ανάληψη μιας σύμβασης τέτοιου οικονομικού μεγέθους. Γιατί, το να προσπαθείς , «με νύχια και με δόντια», να κρατήσεις ανοιχτή μια σύμβαση, για την οποία έχουν γραφτεί τόσα, για την οποία έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη, της οποίας το φυσικό αντικείμενο έχει αλλάξει και δεν μπορεί να εκτελεστεί, με την οποία ασχολείται η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και ενώ έχεις αφενός εκτελέσει το μεγαλύτερο μέρος της σύμβασης και αφετέρου δημιουργήσει τις προϋποθέσεις σίγουρης ανάληψης του μελλοντικού έργου της «υπογειοποίησης», δείχνει ότι κάτι άλλο παίζεται. Για να φτάσω στο σημείο να καταλάβω τι είναι αυτό, με βοήθησε η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας, σήμερα πέντε και πλέον χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης, αλλά και κάποια ερωτήματα Βουλευτών της Εξεταστικής σας σχετικά με τη σύμβαση παραχώρησης της Αττικής Οδού, που γνωρίζετε ποια συμφέροντα την εκμεταλλεύονται. Ποια είναι, λοιπόν, η σημερινή πραγματικότητα του Προαστιακού; Έχουμε, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, ένα Προαστιακό «κολοβό», ημιτελή και μη ανταγωνιστικό με τα άλλα μέσα μεταφοράς, παρά το γεγονός ότι «φαγώθηκαν» όλα τα προβλεπόμενα κονδύλια, Κοινοτικά και Εθνικά. Μήπως, επομένως, κάποιοι, των οποίων τα συμφέροντα ήταν και είναι στα άλλα μέσα μεταφοράς (ο νοών νοείτω ), χρησιμοποίησαν τον ΟΣΕ και τον Προαστιακό όχι μόνο για να αναλάβουν την εκτέλεση της επίμαχης σύμβασης, αλλά με κύριο και πρωταρχικό σκοπό τους να καθυστερήσουν την αποπεράτωση του ζωτικής σημασίας αυτού έργου και ο Προαστιακός να μείνει ημιτελής και μη ανταγωνιστικός , μέχρις ότου όλα τα μέσα μεταφοράς, αμέσως ή εμμέσως, μπουν κάτω από την ομπρέλα των αδηφάγων και αδίστακτων συμφερόντων τους; Δηλαδή, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, όπως διαπιστώνετε, κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα, που είχε καταλήξει ο πρώην Υπουργός κ. Αναστάσης Παπαληγούρας σε σχετικό άρθρο του, το οποίο σας κατέθεσα, στην έγκριτη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το 2002 με τίτλο «Τα μετέωρα βήματα του Προαστιακού». Ότι, δηλαδή: « Ο ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ ΣΙΔ/ΜΟΣ, ένα έργο πνοής και ζωτικής σημασίας για τα εκατομμύρια των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, χορεύει εδώ και πολλά χρόνια στους ρυθμούς ύποπτων μεθοδεύσεων και αδιαφανών διαδικασιών, που μοναδικό τους στόχο έχουν την «εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων που βρίσκονται πίσω από την κατασκευή της Αττικής Οδού και του Μετρό». Και στο σημείο αυτό πρέπει να σας πω, ότι το πρώτο μεγάλο «χτύπημα» στον Προαστιακό από τα συμφέροντα αυτά ήταν η απόφαση, επί Υπουργίας του κ. Βερελή, για την κυκλοφορία και του Μετρό στις ράγες του Προαστιακού στο τμήμα Πλακεντίας – Αεροδρόμιο, η οποία ήταν παγκόσμιας πρωτοτυπίας και για να υλοποιηθεί έγινε προμήθεια από το Μετρό ειδικών συρμών, διπλής έλξεως και τριπλάσιου κόστους που αποτέλεσε άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο της περιόδου εκείνης, το οποίο «κουκούλωσαν» τα εν λόγω συμφέροντα. Στην καταστρεπτική για τα συμφέροντα του ΟΣΕ και του Προαστιακού αυτή απόφαση αντιτάχθηκε η Διεύθυνσή μου, η περίφημη από την κατάργησή της ΔΗΣΤΗΕ, με έγγραφο που συνέταξα προσωπικά (συνημ. 7 ), πλην όμως ο κ. Γιαννακός δεν έκανε τίποτα , για να προστατεύσει τα συμφέροντα του Οργανισμού, τον οποίο διοικούσε. Στη συνέχεια δε, η προώθηση και η υπογραφή της σύμβασης 994/2005 και η διαιώνιση της κατασκευής του έργου, με τις συνεχείς και σκανδαλώδεις παρατάσεις της επί πέντε και πλέον χρόνια, ήταν η ταφόπλακα στο εγχείρημα του Προαστιακού, στο οποίο βασίζονταν μεγάλο μέρος των προσδοκιών του ΟΣΕ να γίνει ανταγωνιστικός και να αρχίσει, επιτέλους, η οικονομική ανάκαμψή του. Επίσης, τον ίδιο στόχο, της υπονόμευσης δηλαδή του εγχειρήματος του Προαστιακού, εξυπηρέτησε και η «κατάρρευση» των συστημάτων ασφαλείας του τμήματος του Προαστιακού Σ.Κ.Α – Κόρινθος –Κιάτο, που έχει σαν συνέπεια την προβληματική λειτουργία και του εν λόγω τμήματος. Και το έργο αυτό κατασκευάστηκε από τα ίδια συμφέροντα… Είναι δυνατό, όλα αυτά να είναι τυχαία και συμπτωματικά; Δύσκολα μπορεί να το πιστέψει κανείς. Ομολογώ, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, ότι δεν περίμενα , ότι ο κ. Παπαληγούρας θα δικαιωνόταν με τόσο απόλυτο τρόπο και ότι θα κατέληγα στο ίδιο συμπέρασμα και εγώ 8 ολόκληρα χρόνια μετά.. Αλλά πώς θα κατέληγα σε διαφορετικό συμπέρασμα και πώς θα εύρισκα πιο πειστική εξήγηση στο ερώτημα που σας απάντησα , τη στιγμή που διαπιστώνω, ότι , ακόμη και σήμερα, που υπάρχει Πολιτική βούληση, όπως σας κατέθεσε και ο καλά πληροφορημένος κ. Βερελής, για τη διάλυση της σύμβασης , ο ανάδοχος και οι συνεργοί του, όπως προκύπτει από έγγραφα που έχω στα χέρια μου, προσπαθούν απεγνωσμένα, παρά το γεγονός, όπως αναφέρουμε παραπάνω, ότι δεν κινδυνεύουν να χάσουν από κανένα το μελλοντικό «υπογειοποιημένο» έργο, να διατηρήσουν ανοιχτή, με τα ίδια προσχήματα που χρησιμοποίησαν μέχρι σήμερα, την αμαρτωλή αυτή σύμβαση, και παρά το ότι η αρμόδια Αρχή του Υπουργείου Οικονομίας ( Γενική Γραμματεία Επενδύσεων και Ανάπτυξης ), με έγγραφό της «βόμβα», που έχω στη διάθεσή μου, είναι κάθετα αντίθετη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Παραμένουν, δηλαδή, προσηλωμένοι στον αρχικό τους στόχο και δεν καταλαβαίνουν από Υπουργικές εντολές, τις οποίες «γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους».Η ιστορία , λοιπόν, επαναλαμβάνεται και, όποιο Κόμμα και να είναι στην Κυβέρνηση, όποιος και να είναι ο Υπουργός, υπάρχει απόλυτη υποταγή στις επιθυμίες τους και δεν διανοείται κανένας να πάει κόντρα στα συμφέροντά τους. Δυστυχώς, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε χρόνια τώρα στον ΟΣΕ, για το σημερινό κατάντημα του οποίου ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό τα εν λόγω συμφέροντα, αφού με την πολιτική και τις πρακτικές τους οδήγησαν τον πολύπαθο αυτό Οργανισμό στην μεγαλύτερη επενδυτική τραγωδία, κάνοντας πάρτι τόσα χρόνια με τα έργα του ΟΣΕ και, κυρίως, της ΕΡΓΟΣΕ, χωρίς κανένα αποτέλεσμα για τον εκσυγχρονισμό του δικτύου και την βελτίωση των συνθηκών εκμετάλλευσης, που θα έκαναν το Σιδηρόδρομο ελκυστικό και ανταγωνιστικό προς τα άλλα μέσα μεταφοράς . Και ενώ αυτή η διαπίστωση είναι σε όλους γνωστή, το σχέδιο εξυγίανσης του ΟΣΕ που προωθείται, δεν ακουμπά καθόλου την ΕΡΓΟΣΕ, η οποία εκτελεί σχεδόν αποκλειστικά από το 1996 το επενδυτικό πρόγραμμα του ΟΣΕ, αφήνοντας άθικτο το «άντρο» των εργολάβων και ρίχνοντας όλα τα βάρη της «εξυγίανσης» στους εργαζόμενους του ΟΣΕ, τους οποίους τα παραπάνω συμφέροντα φρόντισαν, με τα ΜΜΕ που διαθέτουν, να εκθέσουν και να σπιλώσουν ανεπανόρθωτα, με κατασκευασμένα ή διογκωμένα «σκάνδαλα», ενώ τα δικά τους εγκλήματα και τεράστια σκάνδαλα, όπως αυτό του Προαστιακού, τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης και προστασίας . Δηλαδή, ακόμη και τώρα, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, την ώρα της μεγάλης κρίσης για τον ΟΣΕ και τη χώρα μας, τα ίδια συμφέροντα παραμένουν απτόητα και ορέγονται να «τελειώσουν» με την ελεγχόμενη από αυτά ΕΡΓΟΣΕ και με ΣΔΙΤ, όσα έργα δεν κατάφεραν να τελειώσουν αρμέγοντας τον ΟΣΕ, την παχιά αγελάδα των Κρατικών και Κοινοτικών ενισχύσεων, και να «αξιοποιήσουν», μέσω του ελεγχόμενου, επίσης, από αυτά «κατασκευάσματος» που λέγεται ΓΑΙΑΟΣΕ, την τεράστια ακίνητη περιουσία που ο πολύπαθος Οργανισμός μας διαθέτει. Ας ελπίσουμε, ότι, έστω και την ύστατη στιγμή, το πολιτικό μας σύστημα θα αντιληφθεί την πραγματικότητα και η απαιτούμενη, πράγματι, εξυγίανση του ΟΣΕ γίνει προς τη σωστή κατεύθυνση και όχι προς αυτή που επιδιώκουν τα μεγάλα παραπάνω συμφέροντα.
10) Τελειώνοντας, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, σας γνωρίζω, ότι παραμένω πάντα στη διάθεσή σας με την ίδια τόλμη και αποφασιστικότητα, χωρίς να πτοούμαι από την σκόπιμη παραποίηση των καταθέσεών μου, από «παραπολιτικά», από ψεύτικα και συκοφαντικά δημοσιεύματα, από επιθέσεις λάσπης, ακόμη και από Πολιτικούς Αρχηγούς από του Βήματος της Βουλής, όπως σας γνώρισα με την προηγούμενη επιστολή μου. Ελπίζω δε, αυτό να το έχουν συνειδητοποιήσει και όσοι επεδίωξαν με τις παραπάνω μεθόδους να με τρομοκρατήσουν και να με απαξιώσουν ως μάρτυρα της Εξεταστικής σας, και να μην αντιμετωπίσω και πάλι νέο κύμα επιθέσεών τους…
Αθήνα 10 Σεπτεμβρίου 2010
Με ιδιαίτερη τιμή
Εμμανουήλ Παναγιώτου
Αρχιμηχανικός του ΟΣΕ
Συνημμένα : 1) 1 δημοσίευμα της «ΑΞΙΑΣ»
2) 1 δημοσίευμα της «ΑΞΙΑΣ»
3}1 Ανακοίνωση του κ. Καραπάνου
4) 1 Άρθρο του κ. Καραπάνου
5) 1 Δημοσίευμα της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»
6) 1 «ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΣΥΣΚΕΨΗΣ 19/06/2002»
7) 1 έγγραφο της ΔΗΣΤΗΕ
