Εννέα δεκαετίες πέρασαν από τότε που οι Ευρυτάνες πίστεψαν σε ένα όραμα, την σύνδεση της περιοχής τους με το σιδηροδρομικό δίκτυο και την Δυτική Ελλάδα, ένα αίτημα που εξακολουθούν και σήμερα να κρατούν ζωντανό, πιστεύοντας ότι αυτό το σημαντικό έργο για τον νόμο τους μπορεί να πάρει σάρκα και οστά και να συμβάλει αποφασιστικά στην οικονομική ανάπτυξη της Ευρυτανίας και να την βγάλει από την απομόνωση και την στασιμότητα της. Φορείς του Νομού έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα δρόμου προκείμενου να πείσουν την Πολιτεία για την αναγκαιότητα πραγματοποίησης αυτού του έργου, διοργανώνοντας ημερίδες και προβάλλοντας μέσα από τα Μέσα Επικοινωνίας το δίκαιο του αιτήματος τους.
Το χρονικό
Στο χρονικό της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Ευρυτανίας με την δυτική Ελλάδα αναφέρεται έγγραφο της Διεύθυνσης Μελετών και Προγραμματισμού του ΟΣΕ σε αίτημα των Ευρυτάνων για την τύχη αυτού του έργου το 1985. Η σχετική απάντηση αναφέρει: « Η σιδηροδρομική σύνδεση του Νομού Ευρυτανίας αποτελούσε μέ¬ρος του γενικότερου έργου της κατασκευής σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιά - Λάρισας - Αυλώνα, μέσω Ιωαννίνων. Η σύμβαση για την εκπόνηση της σχετικής μελέτης εγκρίθηκε με το Β.Δ. της 1 0 - 1 . 1920 ,. περί εγκρίσεως συμβάσεως περί εκτελέσεως μελέτης και προμελέτης εκτελέσεως σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιώς - Λαρίσης - Αυλώνας , μέσω Ιωαννίνων {ΦΕΚ 1920, φυλ. 13 , σελ. 77 ) σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί η σι¬δηροδρομική γραμμή Πειραιάς-Αθήνα -,Λιανοκλάδι ενώ από το Λιανοκλάδι θα κατασκευαζόταν διακλάδωση, προς τα δυτικά, θα περνούσε από το Καρπενήσι ,. και δια μέσου της κοιλάδας του Αχελώου, θα κατέβαινε στην Αμφιλοχία. Από εκεί θα προχωρού¬σε προς βορρά, θα περνούσε από τα Γιάννενα και θα κατέληγε στα ελληνο-αλβανικά σύνορα, στη θέση Κακαβιά. Από τη θέση αυτή μέχρι τον Αυλώνα, η αρμοδιότητα της κατασκευής ανήκε στην Αλβανία. Η γραμμή αυτή θα ήταν τελικά διεθνούς ενδιαφέροντος δεδομένου μάλιστα ότι ο Αυλώνας βρίσκεται στο πλησιέστερο σημείο προς την Ιταλία, και, υπήρχε πρόδηλο ιταλικό ενδιαφέρον. . Ταυτόχρονα, ιταλικές κατασκευαστικές εταιρίες είχαν δείξει ενδιαφέρον για τις σχετικές κατασκευές. Το έργο θα πραγματοποιούνταν σε δύο παράλληλα στάδια. .Το ένα αφορούσε το τμήμα του δικτύου από νότο προς βορρά, δηλαδή από την περιοχή Αχελώου μέχρι, τα Ιωάννινα-Κακαβιά, και το άλλο από ανατολικά προς δυτικά, δηλαδή από Λιανοκλάδι μέχρι περιοχή Αχελώου, περνώντας από το Καρπενήσι.».
Ο Γεώργιος Καφαντάρης το 1932
Σε προεκλογική ομιλία του στο Καρπενήσι το 1932 ο μεγάλος πολιτικός Γεώργιος Καφαντάρης είχε πει για το σημαντικό αυτό έργο: «Δύο φοράς, τό 1920 και τό 1928 επίστευσα ότι είχεν έλθει πλέον ή ώρα να πλήρωθή το όνειρον όλων ημών, να προικισθή ή Επαρχία με τα στοιχειώδη μέσα μιας ανωτέρας διαβιώσεως. Και είχε συντελεσθή το 1920 όλη ή αναγκαία προεργασία, προεργασία δια την κατασκευήν τής σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών - Αύλώνος, ή οποία επρόκειτο κατόπιν επίμονων ενεργειών μου να πέραση δια της Ευρυτανίας, ειχεν αρχίσει η κατασκευή της αμαξιτής οδού Αγρινίου – Καρπενησίου, είχε ληφθή η απόφασης και περατωθή η μελέτη δια την χρησημοποίησιν των υδραυλικών πτώσεων του Αχελώου, η οποία θα επέτρεπε την εγκαθίδρυσιν εις την επαρχίαν μας μεγάλον βιομηχανιών που θα εξησφάλιζαν εργασίαν και πόρον ζωής εις τους Ευρυτάνας».
Οι φίλοι του σιδηροδρόμου Ευρυτανίας
Σημαντική είναι η πρόσφορα και το έργο του Συλλόγου Φίλων του Σιδηροδρόμου Νομού Ευρυτανίας στην προσπάθεια ανάδειξης της σημαντικότητας του έργου κατασκευής της σιδηροδρομικής σύνδεση του νομού με το υπόλοιπο δίκτυο και την Δυτική Ελλάδα. Πρωτεργάτης σε αυτήν την προσπάθεια είναι ο πρόεδρο του συλλόγου κ. Γιώργος Κουκούτσης ο οποίος μαζί με τους άλλους φορείς της περιοχής δίνει την δική του μάχη για την υλοποίηση αυτό του μεγάλου έργου που είναι όραμα όλων των Ευρυτάνων. « Η Ρούμελη χρειάζεται το δικό της σιδηροδρομικό δίκτυο που θα ενώνει τα λιμάνια της Στυλίδας και του Αστακού» υπογράμμισε ο κ. Κουκούτσης.
