Λίγη προσπάθεια ακόμη και ο ΟΣΕ θα καταφέρει το ακατόρθωτο. Θα αποκατασταθεί η οδική συγκοινωνία στα Τέμπη, αλλά δε θα έχουν δρομολογηθεί τα ειδικά τρένα που θα μετέφεραν φορτηγά από τη μία στην άλλη πλευρά της κοιλάδας. Τη μια μέρα δε βρίσκονται βαγόνια, την άλλη μέρα συζητάνε πόσα τρένα «χωράει» η γραμμή, την τρίτη αν επαρκεί η υποδομή των σταθμών και στο τέλος, μηδέν εις το πηλίκον. Αλλά τι έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ο ΟΣΕ για να κάνει και αυτό; Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται την πιο προνομιακή γραμμή του, τον άξονα Αθήνας - Θεσσαλονίκης, φτάνει και περισσεύει για να πεισθεί κανείς ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη επιχείρηση που λειτουργεί συμβατικά, έστω με τους ρυθμούς και τις αγκυλώσεις του Δημοσίου. Έχουμε να κάνουμε με μια επιχείρηση που προσπαθεί να διώξει πελάτες και να τους στείλει στους ανταγωνιστές της. Δε χρειάζεται να είσαι Deutshe Bahn για να ξέρεις. Στη διαδρομή, όπου τα τρένα σου έχουν απόλυτη πληρότητα προσθέτεις και άλλα. Ο ΟΣΕ, αντί να προσθέσει, αφαιρεί. Ο κόσμος θέλει να ταξιδέψει με το τρένο, αλλά οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι τον διώχνουν. Ακόμη και αν χρειάζεται να του πουν ότι η δηζελάμαξες ξέμειναν από ανταλλακτικούς τροχούς. Ή ότι δε φτάνουν τα επιβατικά βαγόνια. Ή ότι δε γίνεται κράτηση μέσω του διαδικτύου. Ακόμη, και ότι δεν προκήρυξαν διαγωνισμό, γι' αυτό το τηλεφωνικό κέντρο χτυπάει στο γάμο του Καραγκιόζη Με μικρές εξαιρέσεις, πάντα έτσι ήταν. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50, η απαξίωση του σιδηροδρόμου υπήρξε σταθερή πολιτική επιλογή, προκειμένου το μεταφορικό έργο να εκχωρηθεί στους ιδιώτες. Εδώ και τρεις δεκαετίες, η Ευρωπαϊκή Ένωση διοχετεύει ποταμούς χρημάτων για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου, αλλά η Ελλάδα δεν κατάφερε ούτε καν να ηλεκτροδοτήσει την αρτηριακή γραμμή της. Η ιδέα να επαναχαράξει και να κάνει διπλής κατεύθυνσης το δίκτυο στη Βόρεια Ελλάδα ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, ενώ η συζήτηση για τη «σιδηροδρομική Εγνατία» είναι το πιο διαχρονικό ανέκδοτο δύο λέξεων. Και ειδικά τα τελευταία χρόνια, ο ΟΣΕ κατάφερε ακόμη περισσότερα. Για παράδειγμα, να μεταφέρει αδήλωτα βαγόνια και τα χρήματα να πηγαίνουν στις τσέπες υπαλλήλων του (το αδιανόητο που αποκάλυψε το ατύχημα στον Μπράλο), να χάσει το έργο της μεταφοράς των τεύτλων της Δυτικής Μακεδονίας, ακόμη και να πουλήσει για παλιοσίδερα μουσειακό υλικό του. Αλλά εδώ που τα λέμε τι είναι πλέον έκπληξη όταν μιλάμε για τον ΟΣΕ;
