...Αλλά ποιοι απεργούν και συχνά παραλύουν τα πάντα διεκδικώντας αντισυνταγματικές και παράνομες εξοικονομήσεις; Απεργούν οι πιο ευνοημένοι. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, στον ΟΣΕ, στον ΟΑΣΑ, στους ΟΤΑ, στο ΔΗΜΟΣΙΟ.. Σπάνια και δίχως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι εκτός Δημοσίου. Και ποιοι ελέγχουν τη ΓΣΕΕ; Μονίμως οι κρατικοδίαιτοι, που από θέση ισχύος εκβιάζουν το Κράτος.
Στις 10.11.17 -τόσο πίσω- ο Δημήτρης Καπράνος είχε γράψει σε επιφυλλίδα της «ΕΣΤΙΑΣ» για την επένδυση της COSCO. «Αποφάσισα να επισκεφθώ το κτίριο του ΟΛΠ.
Νόμισα πως βρέθηκα σε άλλο κόσμο. Πουθενά οι πολύβουοι διάδρομοι, όπου όλο κάποιοι εργαζόμενοι πήγαιναν κυλικείο και αίθριο να καπνίσουν και να πιούν τον καφέ τους. Άκρα ησυχία. Δεν ακουγόταν ούτε «μύγα πετούμενη». Καθαριότητα αστραφτερή. Σκυμμένα κεφάλια σε χαρτιά και φακέλους. Πουθενά η παλιά κατάσταση. Αίσθηση πρωτόγνωρη… την οποία επιβάλλει η κινεζική διοίκηση της Cosco».
Τα πιο πάνω δεν χρειάζονται σχόλια. Ειναι απόδειξη της ορθής εκχώρησης κρατικής επιχειρηματικής δομής στην ιδιωτική πρωτοβουλία, αν και η κινεζική εταιρεία είναι… κρατική, άλλης όμως νοοτροπίας και εργασιακής ηθικής. Το παράδειγμα των Κινέζων οδηγεί σε δυσκολοχώνευτους συνειρμούς για την ανικανότητα και τον πελατειασμό στην ελληνική ενδοχώρα. Σ' εμάς δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική διοίκηση κρατικών επιχειρήσεων, που είναι χιλιάδες. Εδώ οι πολιτικοί διορίζουν στις διοικήσεις με κάθε αλλαγή Κυβέρνησης αποτυχόντες βουλευτές, συγγενείς και κομματικούς στόκους.. Γι' αυτό όλες οι ΔΕΚΟ παράγουν ελλείμματα. Ολο και μεγαλύτερα, όλο και διαρκέστερα… Οι οκτώ εμβληματικές ΔΕΚΟ (ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ, ΕΑΒ, ΕΑΣ, ΟΑΣΑ) έχουν σήμερα σωρευτικά ελλείμματα 12 δισ. ευρώ. Είχαν το ‘18 έσοδα 942 και έξοδα 1,36 δισ. ευρώ. Τα τελευταία 15 χρόνια τα έξοδα ήταν 45% περισσότερα των εσόδων τους. Και όμως. Παρόλο που και η τωρινή Κυβέρνηση συνέχισε με χειρότερο ρυθμό το... γαϊτανάκι της συγγενικής και κομματικής συντεχνίας, η αντιπολίτευση κάνει τη... μουγκή. Τι να πει ,όταν δεκάδες χρόνια τώρα- για να μη γράψω από συστάσεως Κράτους- δεν θέλουμε να βάλουμε μυαλό. Τα ίδια μυαλά κουβαλάει και ο ελληνικός συνδικαλισμός, μαζί με τον συντεχνιασμό και τα μέλη τους. Κατέληξε αυτό το εκρηκτικό μείγμα τοξικότητας να εισχωρήσει στο DNA των συνελλήνων.
Δυό πράγματα αναδεικνύονται ανάγλυφα, πλην ανομολόγητα στη νεοελληνική πραγματικότητα. Η ιδιοκτησιακή αντίληψη άσκησης της εξουσίας από τη μια και η ιδιοτέλεια των πολιτών από την άλλη. Η οικογενειοκρατία πολλών πολιτικών μας είναι προϊόν αυτής της αντίληψης. Μικρή παρένθεση εδώ. Αν σκεφθεί κανείς, πώς η πολιτική απαιτεί χρήματα, πώς μπορεί μια οικογένεια που δεν ανήκει στην ευδαίμονα τάξη, να διοχετεύει επιγόνους στην πολιτική κονίστρα; Υπάρχουν απαντήσεις, αλλά βρίσκονται εκτός θέματος. Εδώ μας απασχολεί ο κρατισμός και ο συντεχνιασμός, που υπήρξαν ανέκαθεν χαίνουσες πληγές στο σώμα του Ελληνισμού. Προσθέτοντας κάποιος σ' αυτές την εχθροπάθεια και τη... γονιδιακή ανομία μας ,έχει εμπρός του το πανόραμα της ιδιαίτερης Χώρας μας, που μπορώντας να πρωτοστατεί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ανεξαρτήτως μεγέθους της, έχει καταφέρει διαχρονικά να αυτοκτονεί κατά..ριπάς. Η COSCO,που ανέφερα, δεν μπορούσε να είναι ελληνική; Όχι. Επειδή …αριστερά και… δεξιά της είχε πάντοτε το ελληνικό Κράτος, που εξέθρεψε τον άρρωστο συνδικαλισμό της κομματοκρατίας. Συνδικαλισμό που χρηματοδοτεί η Κοινωνία. Φαίνεται οξύμωρο να πληρώνεις αυτούς που ασεβούν συχνά σε βάρος σου. Αλλά ποιοι απεργούν και συχνά παραλύουν τα πάντα διεκδικώντας αντισυνταγματικές και παράνομες εξοικονομήσεις; Απεργούν οι πιο ευνοημένοι. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, στον ΟΣΕ, στον ΟΑΣΑ, στους ΟΤΑ, στο ΔΗΜΟΣΙΟ.. Σπάνια και δίχως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι εκτός Δημοσίου. Και ποιοι ελέγχουν τη ΓΣΕΕ; Μονίμως οι κρατικοδίαιτοι, που από θέση ισχύος εκβιάζουν το Κράτος.
Οι εργαζόμενοι στον παλιό ΟΛΠ είχαν τετραπλάσιους μισθούς του μέσου όρου των ιδιωτικών και τριπλάσιους των δημοσίων υπαλλήλων. Αναίσχυντη κραιπάλη κομματικών ημετέρων απέναντι σ' ένα ανίκανο πολιτικό προσωπικό, που συντηρούσε το αίσχος με αντάλλαγμα την ανοχή των λιμενεργατών στις κομματικές διοικήσεις της αέναης πλάκας, ώστε μέσω της εκβιαστικής «εργατικής πάλης» να λειτουργεί όπως- όπως και με ζημιά το μεγαλύτερο λιμάνι της Χώρας. Πριν πολλά χρόνια το σωματείο των λιμενεργατών αξίωσε και πήρε ειδικό επίδομα.. « δεσίματος κάβου». Μάλιστα. Επίδομα για την ίδια τη φύση της δουλειάς των πιο πλουσιοπάροχα αμειβόμενων εργαζόμενων της Χώρας. Γι' αυτό πολεμήθηκε λυσσαλέα η μνημονιακή εκχώρηση στους Κινέζους. Και γι’ αυτό ακόμα και τώρα εφευρίσκονται γελοία τεχνάσματα, ώστε όχι μόνον το λιμάνι, αλλά και το Ελληνικό, οι σκουριές και κάθε επενδυτική προσπάθεια είτε να κινδυνεύει, είτε να τινάζεται στον αέρα από τους κομματικούς εγκαθέτους και ιδεοληπτικούς του τίποτα. Και αν νομίζετε, πως υπάρχουν απλά ιδεοληψίες, κάνετε λάθος. Συμφέροντα υπάρχουν παντού. Συντεχνιακά συμφέροντα (στον πρώην κρατικό ΟΛΠ, ΟΛΘ κ.α., τις ελάχιστες υποχρεωτικές αμοιβές επαγγελματικών κλάδων, συντάξεις χωρίς ένσημα κ.λπ.). Προσωπικά συμφέροντα (στις φωτογραφικές νομοθετικές εξυπηρετήσεις, σε «βολέματα» κάθε είδους, σε μίζες, σε αναξιοκρατικές τακτοποιήσεις κ.λπ.). Και κομματικά συμφέροντα. (Στελέχωση 6.000 και πλέον κομματικών παραγόντων ή αποτυχόντων υποψηφίων και συγγενών σε θέσεις ευθύνης με κάθε νέα Κυβέρνηση).
Ποιος και γιατί να εμπιστευθεί ετούτη τη Χώρα; Γιατί να επενδύσει εδώ; Πώς θα δημιουργηθούν δουλειές; για να αυξηθεί το εθνικό και ατομικό εισόδημα; Αυτά υπήρξαν από παλιά (και τώρα περισσότερο) μεγάλα ερωτηματικά για το μέλλον της Δημοκρατίας μας. Είναι μεγάλες οι ανατροπές, που πρέπει να εγκαταβιώσουν στο ελληνικό σύμπαν». Μνημόνια» έπρεπε πριν χρόνια να… εφεύρουμε μόνοι μας. Όχι να τα νομοθετήσουμε, γιατί Νόμοι υπάρχουν. Τα πάντα προβλέπονται για… τους άλλους. Απαγορεύουμε το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, όμως το..έρμο δεν το σταματάμε. Το Σύνταγμα απαγορεύει μονιμοποιήσεις εκτάκτων ,αλλά μονιμοποιούνται πάντα. Τον Νόμο Πεπονή τον κάναμε κουρελόχαρτο. Νόμος προέβλεπε, πως οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται σε τετράμηνο. Λόγω… πίεσης έγινε οκτάμηνο, αλλά αυτό σπάνια αρκεί. Νόμοι ρυθμίζουν το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων. Ελάχιστοι το σέβονται. Νόμοι λοιπόν υπάρχουν για όλα..Στα χαρτιά.
Μας ενοχλεί που Δημόσιοι Φορείς (λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες κ.ά.) πηγαίνουν λόγω μνημονίων σε ξένα χέρια, αλλά κάνουμε πως δεν ξέρουμε, ότι τους… ξεσκίσαμε στα δικά μας. Τεράστια κέρδη έχει ο κινέζικος ΟΛΠ, επειδή δεν τον εκμεταλλεύονται πλέον οι ανίκανες ελληνικές «διοικήσεις» και τα άπληστα συνδικάτα των λιμενεργατών..Το δαιμόνιο Δημόσιο χρεοκόπησε την Ολυμπιακή, επειδή οι κομματικοί Διοικητές τακτοποίησαν εκεί χιλιάδες ψηφοφόρους τους. Μεσουρανεί σήμερα η οικογένεια Βασιλάκη, που πήρε και επεξέτεινε με το ένα τέταρτο των δαπανών την Ολυμπιακή. Είναι περιττή η απαρίθμηση περιπτώσεων.. του προφανούς. Το Κράτος μας είναι βαριά άρρωστο. Ασθενεί το πολιτικό προσωπικό. Σε κώμα και η Κοινωνία. Μπροστά μας ένα χρέος. Τώρα. Αύριο, στο άμεσο μέλλον. Να κάνουμε την Ελλάδα κανονικό Κράτος και τους εαυτούς μας κανονικούς πολίτες. Όπου κι αν υπάρχει ένα θέλω, υπάρχει κι ένα μπορώ.
Γράφει ο «Όμηρος»
eleftheria.gr
