ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ-ΜΥΘΟΣ
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούν να υπερηφανεύονται οι Βρετανοί αυτό είναι οι σιδηρόδρομοι τους. Πρωτοπόρο του είδους, το Ηνωμένο Βασίλειο μεγαλούργησε εν πολλοίς υποστηριζόμενο από το εκτεταμένο σιδηροδρομικό δίκτυο του και τα εξελιγμένα για την εποχή τους τραίνα του.
Την Πέμπτη, οι θιασώτες του συγκεκριμένου μεταφορικού μέσου είχαν ένα ακόμη λόγο για να στρέψουν το βλέμμα τους στην αγγλική πρωτεύουσα και στα εγκαίνια του «Ιπτάμενου Σκωτσέζου», του θρυλικού ατμοτραίνου της Αγγλίας που ξεκίνησε ξανά τα ταξίδια του.
Στις 6 το πρωί στον κεντρικό σταθμό του Λονδίνου, τον Κινγκ'ς Κρος, δεν υπήρχε σημείο κενό για να παρακολουθήσει κάποιος το «παρθενικό» ταξίδι του «Σκωτσέζου». Πλήθος κόσμου είχε από νωρίς συρρεύσει στις αποβάθρες, στις γέφυρες, ακόμη και πάνω στις γραμμές για να αποθανατίσουν με τις φωτογραφικές τους μηχανές και τα κινητά τους τηλέφωνα τα εγκαίνια της νέας υπηρεσίας της πασίγνωστης αμαξοστοιχίας.
Ο «Ιπτάμενος Σκωτσέζος» κατασκευάστηκε το 1923 στο Ντόνκαστερ της Αγγλίας και αμέσως τέθηκε σε λειτουργία, πραγματοποιώντας την πρώτη του διαδρομή από το Λονδίνο στο Εδιμβούργο.
Το 1928 πραγματοποιεί την χωρίς στάση διαδρομή από το Λονδίνο στο Εδιμβούργο σε μόλις 8 ώρες, ενώ το 1934 υπήρξε το πρώτο τραίνο που έσπασε με την ταχύτητα που ανέπτυξε το φράγμα των 100μιλιων/ώρα.
Το 1963, έχοντας συμπληρώσει 2.070.000 μίλια, το τραίνο αποσύρεται και λίγους μήνες αργότερα αγοράζεται από τον Άλαν Πέγκλερ και μεταφέρεται στις ΗΠΑ όπου ο Πέγκλερ ξοδεύει όλη την περιουσία του για να το ανακαινίσει και να το θέσει ξανά σε λειτουργία. Πολιτικές και οικονομικές όμως εξελίξεις στέλνουν σύντομα την εταιρεία σε πτώχευση με το εγχείρημα να παγώνει.
Το 1973 ένας ακόμη θιασώτης των σιδηροδρόμων, ο δισεκατομμυριούχος Γουίλιαμ ΜακΑλπιν, προσπαθεί να διασώσει τον Ιπτάμενο Σκωτσέζο, επιστρέφοντας τον στην πατρίδα του και πληρώνοντας τεράστια ποσά για την αγορά και επισκευή του. Και αυτό όμως το σχέδιο σύντομα ναυαγεί.
Ως σαν να ήταν καταραμένος, ο «Ιπτάμενος Σκωτσέζος» βλέπει άλλη μια προσπάθεια να τον φέρουν στην ζωή να αποτυγχάνει, αυτή την φορά το 1996, όταν ο Τόνυ Μάρτσινγκτον επενδύει πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ για την αγορά και εκσυγχρονισμό του, αλλά πολύ σύντομα και αυτός θα οδηγηθεί στην πτώχευση.
Προχθές όμως όλα αυτά αποτέλεσαν ένα μακρινό παρελθόν για τους 297 επιβάτες (περιλάμβαναν χρηματοδότες του πρότζεκτ, VIPs, νικητές διαγωνισμών και επιβάτες που κατέβαλαν τις 450 βρετανικές λίρες που απαιτούνταν για την αγορά του εισιτηρίου) που επιβιβάστηκαν για να πραγματοποιήσουν την διαδρομή Λονδίνο-Γιορκ, με την αναχώρηση του να καθυστερεί για περίπου 15 λεπτά από την προγραμματισμένη ώρα των 7:20, λόγω της κοσμοσυρροής και με την εταιρεία να προβαίνει σε ανακοίνωση/απολογία, τυπική αγγλική αντιμετώπιση των μικροπροβλημάτων.
Η αμαξοστοιχία αγοράστηκε από το Εθνικό Μουσείο Σιδηροδρόμων του Γιορκ το 2004 για 2,3 εκατομμύρια βρετανικές λίρες και το 2006 ξεκίνησε η ανακαίνιση του που κράτησε 10 χρόνια και κόστισε περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ.
Η ατμομηχανή του είναι μήκους 2 μέτρων ενώ ζυγίζει 96 τόννους.
Το τραίνο βαμμένο στο κλασσικό «british racing green» της δεκαετίας του '60 φιλοξένησε στην πρώτη του διαδρομή και τον παλαίμαχο οδηγό του, τον Ρον Κένεντι , που βρέθηκε στο πηδάλιο της αμαξοστοιχίας από το 1956 μέχρι και το 1963.
Πηγή: iefimerida.gr
