Ίσως η λέξη ευτυχία να μην μπορεί να οριστεί με κανόνες και συγκεκριμένες κύριες και δευτερεύουσες προτάσεις. Ίσως, εν τέλει, να υπάρχουν μόνο ευτυχισμένες στιγμές - λίγες, πολλές, ξεχωριστές, ιδιαίτερες στη ζωή μας.
Πότε ήταν η τελευταία στιγμή που ζήσαμε μια ευτυχισμένη στιγμή; Ποια είναι τα απαραίτητα συστατικά για να δημιουργηθεί μια ευτυχισμένη στιγμή;
Η λέξη party με την παλιά, παραδοσιακή έννοια και σημασία έχει χαθεί. Ο χαμηλός φωτισμός, τα παραδοσιακά τυροπιτάκια της μαμάς, και ο χορός στο σπίτι αποτελεί παλιά ανάμνηση, ξεχασμένη στο παρελθόν. Τότε, το party αποτελούσε ολόκληρο τελτουργικό, ήταν μία ιερή στιγμή που ακόμη και η προετοιμασία του, ήταν μέρος της απόλαυσης και της ικανοποίησης. Βέβαια, τώρα τα parties δεν γίνονται στο σπίτι, αλλά έξω.
Λίγο απρόσωπα, χωρίς σπιτικό φαγητό και δίχως την αμήχανη στιγμή του μπλουζ. Δύσκολο να πούμε ότι τα σύγχρονα parties είναι χειρότερα ή καλύτερα από τα παλιά. Ωστόσο αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι μας έχουν λείψει τα parties.
Μας έχουν λείψει οι ευτυχισμένες στιγμές. Σε αυτές συνήθως συναντάμε ανθρώπους με χαμόγελο και επικοινωνούμε με τις ευδιάθετες ψυχές τους. Απ' ότι φαίνεται, αυτό δεν έχει λείψει μόνο από εμάς αλλά και από τον Peter Sharp και όλη του την παρέα.
Ποιος είναι ο Peter; Ο Peter δεν είναι κάποιο δημόσιο πρόσωπο της μεγάλης οθόνης ή κάποιος γνωστός. Είναι απλά ένας άνθρωπος που θέλει να βλέπει και άλλους ανθρώπους να χαμογελάνε. Μαζί με την παρέα του, στο Περθ της Αυστραλίας όπου κατοικούνε, συνειδητοποίησαν πως ο κόσμος πλεόν δεν χαμογελά. Βγαίνει έξω, χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του με κενότητα.
Έτσι, λοιπόν, με πολλή και καλή διάθεση, ο Peter και η παρέα του μπήκαν μέσα σε ένα βαγόνι τρένου. Εφοδιασμένοι με μουσική και αρκετό πάθος για χαμόγελο αποφάσισαν να κάνουν ένα party. Ο Peter ξεκινώντας με έναν πρόλογο λέει στους επιβάτες: «Γεια σας παιδιά, δεν θέλω χρήματα. Απλά θέλω να εξαπλωθεί λίγο η ευτυχία. Έτσι, πάμε να το κάνουμε σήμερα αυτό, με λίγο χορό».
Η μουσική ξεκινάει και ο Peter κάνει αυτό που χρειάζεται για να χαρίσει μερικά χαμόγελα. Το έγκλημα είναι οργανωμένο, και μερικοί από τους συνεπιβάτες είναι φίλοι του Peter. Σέρνουν πρώτοι τον χορό, και έπειτα παρασέρνουν και όλους τους υπόλοιπους.
Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να απολαμβάνουμε μικρές στιγμές ευτυχίας. Και αυτό μπορεί να συμβεί ανυποψίαστα, κάπου, κάπως κάποτε. Την επόμενη φορά μπορεί να σύρουμε εμείς πρώτοι τον χορό στο επόμενο βαγόνι.
Το Party στο τρένο με τα πιο απλά συστατικά:
pathfinder.gr
