Γράφει ο Σωτήρης Βενέτης
Αγαπητά «Σ.Ν.»
Μετά από την προκήρυξη του Σιδηροδρομικού Έργου «Διπλασιασμός της σιδ/κής γραμμής μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Ορμενίου Έβρου», έργο το οποίο έχει επιστημονικώς τεκμηριωθεί ότι πρόκειται για «χρήματα στον κουβά» καθότι αφενός ο λιμένας Αλεξανδρούπολης αποδεδειγμένα δεν μπορεί να φορτοεκφορτώσει μεγάλου αριθμού και μεγάλου φόρτου εμπορικά πλοία και αφετέρου η σιδηροδρομική γραμμή επί βουλγαρικού εδάφους δεν συνεχίζει «βόρεια και παραλιακά στον Εύξεινο Πόντο» αλλά κινείται σε μεγάλο μήκος προς τα βορειοδυτικά, εμφανίστηκε και δεύτερος επενδυτικός… «κουβάς» για να πεταχτούν μέσα του χρήματα των Ελλήνων και Ευρωπαίων Φορολογουμένων, με αφορμή την προκήρυξη του σιδ/κού έργου: «Αναβάθμιση υφισταμένης σιδηροδρομικής επιδομής μεταξύ του Σιδηροδρομικού Κέντρου Αχαρνών (ΣΚΑ) και του Σιδηροδρομικού Σταθμού Οινόης, μήκους 54 χιλιομέτρων»:
Είναι γνωστό «τοις πάσι» ότι εάν διατηρηθεί η υφιστάμενη χάραξη, μια τυχόν «ανανέωση» της παλαιάς σιδηροδρομικής επιδομής στο τμήμα ΣΚΑ – Οινόη ουδόλως θα προσέφερε κέρδος στο χρόνο των σιδηροδρομικών δρομολογίων. Άλλωστε, η υπάρχουσα χάραξη δεν θα επέτρεπε αύξηση της ταχύτητας των διερχομένων συρμών, καθότι το εν λόγω τμήμα των ελληνικών σιδηροδρόμων είναι πλήρες από καμπές, μικρής σχετικά ακτίνας καμπυλότητας, οπότε θεωρείται μάλλον αδύνατη εκεί μια σημαντική, «χειροπιαστή» αύξηση της ταχύτητας των διερχόμενων συρμών. Σημαντική αύξηση στην ταχύτητα των διερχομένων συρμών πιθανόν να υπήρχε αν μεταβαλλόταν η υφιστάμενη χάραξη με σημαντικές διατρήσεις, για διπλή σιδηροδρομική γραμμή, στο παρακείμενο βουνό, αλλά τότε το κόστος του έργου θα εκτινασσόταν «στα ουράνια»!
Αντίθετα, αν επιλεγόταν η χάραξη από το δυτικά της Αττικής, τόσο για τον αυτοκινητόδρομο όσο και για τον σιδηρόδρομο, στην κατεύθυνση Μάνδρα – Βίλια – Θήβα, θα υπήρχε σημαντική ελάττωση της διαδρομής μεταξύ Αθήνας – Θεσσαλονίκης, θα αποσυμφοριζόταν τόσο ο υπάρχων οδικός και σιδηροδρομικός διάδρομος και η νέα χάραξη θα μπορούσε να σχεδιαστεί κατά τέτοιο τρόπο ο οποίος να επιτρέπει στους διερχόμενους συρμούς να αναπτύξουν πολύ υψηλές ταχύτητες.
Αντί λοιπόν να σχεδιάζονται «ανανεώσεις» της σιδ/κής επιδομής σε σιδηροδρομική χάραξη που έλαβε χώρα στα τέλη του 19ου αιώνα, αντί να σχεδιάζονται επεκτάσεις στην Αττική Οδό ή «Φλάι Όβερ» εκεί που πραγματικά δεν χρειάζονται, εθνικός αυτοκινητόδρομος (Ε1) και σιδηρόδρομος έχουν την ευκαιρία αφενός να ελαττώσουν σημαντικά την απόσταση και τον χρόνο ταξιδιού μεταξύ Αθήνας – Θεσσαλονίκης, αφετέρου να δύνανται εκ των προτέρων και εξ αρχής να χαράξουν σύγχρονους δρόμους και σιδηροδρόμους, οι οποίοι αρμόζουν στον 21ο αιώνα και επέκεινα και είναι κατάλληλες για τις ανάγκες των σημερινών και αυριανών πολιτών για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελλάδα, λόγω κακής διαχείρισης και άστοχων επιλογών στην κατασκευή έργων, έχει μείνει ουραγός σε σοβαρές υποδομές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και από χώρες που εισήλθαν σε αυτή δεκαετίες αργότερα, δεν «καλεί» αλλά «επιβάλει» το βέλτιστο δυνατό στην επιλογή των προτεινόμενων έργων. Πλέον, κάθε λανθασμένη επιλογή μπορεί να είναι μοιραία ακόμα και για την ύπαρξη αυτής της χώρας και δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε καν για το ελαχιστότερο λάθος!
Με εκτίμηση
Σ. Βενέτης
sidirodromikanea.blogspot.com
