Περνώντας από τον επιβατικό σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης, σταθήκαμε για λίγο στο γραφείο παραλαβής αποσκευών και ήρθαν στο νου μας τα χρόνια εκείνα που στην δυτική πλευρά του σταθμού, που σήμερα βρίσκονται τα εμπορικά καταστήματα, ήταν αίθουσες με εμπορεύματα και πλήθος κόσμου να πηγαινόρχεται για την παραλαβή και αποστολή εμπορευμάτων.
Σε μια άλλη αίθουσα ήταν η αποθήκη παραλαβής και φύλαξης χειραποσκευών που ήταν ανοικτή όλο το 24ωρο.
Την διαχείριση των εμπορευμάτων είχε το σωματείο των Αχθοφόρων με την επίβλεψη των υπάλληλων των ΣΕΚ και αργότερα του ΟΣΕ.
Την εικόνα εκείνης της εποχής μας την περιγράφει ένας από τους υπάλληλους του σωματείου ο κ. Δημήτριος Πετρίδης: «Εντάχθηκα στο σωματείο των αχθοφόρων το 1969.
Στη δυτική πλευρά του σταθμού ήταν οι αποθήκες με τα εμπορεύματα. Στην μεγάλη αίθουσα υπήρχαν ράφια όπου τοποθετούνταν με αρίθμηση τα εμπορεύματα έτσι ώστε να γίνεται εύκολη η παράδοση των εμπορευμάτων στους πελάτες. Στην μικρότερη αίθουσα οι επιβάτες άφηναν τις αποσκευές τους για φύλαξη. Τα χρόνια που εργάστηκα εγώ είχαμε πάρα πολλές μεταφορές εμπορευμάτων. Μεταφορές που αφορούσαν τρόφιμα όπως ψάρια, κρέατα –κουνέλια- και εμπορεύματα που έφερναν οι βιοτεχνίες κυρίως ρουχισμό. Αλλά μεταφέραμε στα βαγόνια και αποσκευές επιβατών. Τα πρώτα χρόνια που δούλευα ο κόσμος έφευγε στη ξενιτιά. Χαρακτηρίστηκα θυμάμαι επιβάτες από την Φλώρινα που έφευγαν για τον Καναδά, έπαιρναν μαζί τους μπαούλα με υφαντά για να στρώσουν στα νέα τους τα σπίτια. Ειχαμε τέσσερις μηχανές που κινούνταν με μπαταρίες και από πίσω βάζαμε πλατφόρμες και μεταφέραμε τα εμπορεύματα στα βαγόνια. Ειχαμε τα βαγόνια που τα λέγαμε επίκουρα και τις σκευοφόρους των επιβατικών συρμών. Όλα τα εμπορεύματα τοποθετούνταν κατά την σειρά των σταθμών αποβίβασης για να γίνεται γρήγορα η παράδοση στους σταθμούς. Πολλές φορές μας ήταν τόσο πολύ φορτωμένες οι πλατφόρμες που παίρνονταν τις γραμμές μας έπεφταν και αναγκαζόμασταν πάλι να τα σηκώσουμε και τα βάλουμε στις πλατφόρμες. Η μεγαλύτερη κίνηση εμπορευμάτων ήταν του θερινούς μήνες όταν έκλειναν τα σχολεία.
Πολύ δουλειά και βαριά δουλειά αυτή που κάναμε» υπογράμμισε ο κ. Πετρίδης.
Όλο αυτό το εμπορικό έργο είχε και τις προεκτάσεις του. Έξω από το σταθμό ήταν σε αναμονή δεκάδες τρίκυκλα που παραλάμβαναν η παρέδιδαν εμπορεύματα για την μεταφορά τους με τα τρένα. Μεγάλες ήταν τότε οι αποστολές λουλουδιών με τα τρένα όπως και ψαριών. Η αγωνία για να προωθηθούν γρήγορα στον προορισμό τους ήταν μεγάλη αφού ήταν από τα πιο ευπαθή προϊόντα.
Χρήστος Γιαννακίδης
sidirodromikanea.blogspot.com
