Η σχέση των Θεσσαλών με το σιδηρόδρομο ήταν πάντα ιδιαίτερη. Πόσο μάλιστα των κατοίκων του νομού Λάρισας κι αυτό διότι υπάρχουν περιοχές στις οποίες έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο τόσο σε δύσκολες περιόδους όσο και σε περιόδους ανάπτυξης. Η Larissanet έκανε μια επίσκεψη σ’ έναν όχι και τόσο γνωστό, μα ιδιαίτερα όμορφο και σημαντικό, σιδηροδρομικό σταθμό, αυτόν της περιοχής των Φαρσάλων.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Φαρσάλων, βρίσκεται σε απόσταση ελάχιστων χιλιομέτρων από την ομώνυμη πόλη. Συγκεκριμένα βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του δρόμου με κατεύθυνση από Λάρισα προς Φάρσαλα.
Παλιότερα οι εγκαταστάσεις αυτές ήταν σε άσχημη κατάσταση. Το σκηνικό συνέθεταν σπασμένες πόρτες, τζάμια ενώ γύρω ήταν πεταμένα σκουπίδια. Πάντοτε οι κάτοικοι ζητούσαν την συντήρηση και ανακαίνιση των κτιρίων για να χρησιμοποιηθούν για πολιτιστικούς λόγους. Όμως πριν από λίγα χρόνια κυρίως με την πρωτοβουλία ανθρώπων που αγαπούν τόσο τον τόπο τους όσο και το σιδηρόδρομο επανέφεραν τον Σταθμό σε πολύ καλή κατάσταση. Σχεδόν άριστη, αν σκεφτούμε την μεγάλη του ιστορία.
Πλέον ο Σταθμός είναι ένα μικρό «μουσείο» όπου οι κάτοικοι και ειδικά οι νεότεροι μπορούν να επισκεφτούν και να δούνε πως ήταν ο σιδηρόδρομος στο ξεκίνημά του.
Στην πρόσοψη του κτιρίου, υπάρχει ένα έγγραφο σε κάδρο που αναφέρει το μικρό ιστορικό των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων. Από αυτό ο επισκέπτης μπορεί να μάθει ότι ο σχεδιασμός των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων ξεκίνησε αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881. Οι λόγοι που υπαγόρευσαν την ίδρυση τους, ήταν κυρίως οικονομικοί και συγκεκριμένα η μεταφορά προϊόντων από τον κάμπο της Θεσσαλίας στο λιμάνι του Βόλου και αντίστροφα. Οι κάτοικοι της Θεσσαλίας διευκολύνονταν έτσι στις μετακινήσεις τους και στις μεταφορές των προϊόντων.
Στις 22 Ιουνίου 1882 επικυρώθηκε η αναθεωρημένη σύμβαση και ο σχεδιασμός της γραμμής από το Βόλο προς τη Λάρισα και από Βόλο προς Καλαμπάκα διαμέσου Φαρσάλων, Καρδίτσας και Τρικάλων.
Την ίδια χρονιά ο Ιταλός Εβαρίστα Ντε Κίρικο μαζί με άλλους μηχανικούς ίδρυσε κατασκευαστική εταιρεία και ανέλαβε την κατασκευή του έργου. Η επιχορήγηση του έργου ήταν 20.000 δραχμές για κάθε χιλιόμετρο.
Στις 11 Ιουλίου 1883 η σιδηροδρομική γραμμή φτάνει στη Λάρισα. Η μη κατασκευή όμως των απαραίτητων εγκαταστάσεων και οι μεγάλες πλημμύρες στον θεσσαλικό κάμπο τον επόμενο Οκτώβριο, που προκαλούν μεγάλες ζημιές στην γραμμή, δεν θα επιτρέπουν την παράδοσή της. Τα επίσημα εγκαίνια γίνονται με μεγάλη λαμπρότητα παρουσία της Βασιλικής οικογένειας στις 23 Απριλίου 1884.
Στις 13 Νοεμβρίου 1884 η γραμμή παραδίδεται στα Φάρσαλα, στις 30 Ιουνίου 1885 μέχρι τους Σοφάδες, στις 3 Οκτωβρίου 1885 μέχρι την Καρδίτσα και τέλος στις 16 Ιουνίου 1886 μέχρι την Καλαμπάκα.
Σύμφωνα με την ανοιχτή διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια της Wikipedia oι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (Σ.Ε.Κ.) απορρόφησαν τους Σιδηροδρόμους Θεσσαλίας το 1955. Το 1960 η γραμμή από τη Λάρισα προς το Βόλο μετατράπηκε σε κανονικού εύρους και συνδέθηκε στη Λάρισα με τη κύρια γραμμή από τη Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Για το τμήμα μεταξύ Λατομείου και Βόλου, η κανονικού εύρους γραμμή ακολουθεί διαφορετική διαδρομή με επιπλέον στάση στα Μελισσιάτικα. Η κανονικού εύρους γραμμή συνδέεται με φυσικό τρόπο στην κύρια γραμμή Αθήνας – Θεσσαλονίκης, επιτρέποντας στους Σ.Ε.Κ. να εκτελούν δρομολόγια από το Βόλο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ο σταθμός του Βόλου είχε μετατραπεί σε διπλού εύρους, ώστε να εξυπηρετεί συρμούς και από τις δύο διακλαδώσεις.
Τμήματα του σταθμού και της τροχιάς προς το κέντρο της πόλης ήταν αυτή τη στιγμή τριπλού εύρους: κανονικό εύρος για τα τρένα προς Λάρισα, μετρικού εύρους για τα τρένα προς Καλαμπάκα, και εύρους 600 χιλιοστών για τα τρένα προς Πήλιο.
Το 1970 το δίκτυο ανελήφθη από τη νέα εταιρεία, διάδοχο των Σιδηροδρόμων Ελληνικού Κράτους, τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος.
Το ενδιαφέρον για το Σιδηροδρομικό Σταθμού Φαρσάλων (ΣΣΦ) είναι μεγάλο και γι αυτό το λόγο ακόμα και στο Facebook υπάρχει σελίδα φίλων που αριθμεί χιλιάδες μέλη.
Περισσότερα στο
