Γράφει ο Σωτήρης Βενέτης
προσφάτως παρατηρήσαμε κάποιες δραστηριοποιήσεις πολιτών από κοινού με τοπικούς παράγοντες και εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης να διεκδικούν την (επανα) σύνδεση των περιοχών τους με το σιδηροδρομικό δίκτυο και τη δρομολόγηση σύγχρονων τρένων τα οποία να συνδέουν τους τόπους τους με τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Συγκεκριμένα είδαμε στην Πτολεμαΐδα της Δυτικής Μακεδονίας πολίτες να συγκεντρώνονται προκειμένου να συνδεθεί ο τόπος τους σιδηροδρομικώς με τη Θεσσαλονίκη. Παρατηρήσαμε όμως και στο Μεσολόγγι της Αιτωλοακαρνανίας να πραγματοποιείται ημερίδα για τη σιδηροδρομική σύνδεση του Αγρινίου και του Μεσολογγίου με τις ακτές του Πατραϊκού και του Ρίου και μέσω σιδηροδρομικού πορθμείου με τον προαστιακό που πρόκειται – ελπίζω σύντομα – να φτάσει εκεί, με την πρωτεύουσα και από εκεί με άλλες πόλεις της Ελλάδας. Τελευταία θαυμάσαμε τους πολίτες της Αμφίκλειας να διαμαρτύρονται για την απαράδεκτη περικοπή του καθημερινού ζεύγους δρομολογίου από την «ορεινή», μοναδική σε ομορφιά και φυσικό κάλος, σιδηροδρομική χάραξη Τιθορέας – Λιανοκλαδίου σε ένα ζεύγος δρομολογίου μεταξύ Παρασκευής και Κυριακής! Αν συμπεριλάβουμε σε αυτές τις πολύ όμορφες και ελπιδοφόρες εκδηλώσεις τους πολλούς φίλους των κατά τόπους σιδηροδρομικών συλλόγων ανά την Ελλάδα, τους φίλους του Προαστιακού της Πάτρας, του κεντρικού Συλλόγου «Φίλων του Σιδηροδρόμου» αλλά και μεμονωμένους «ακτιβιστές» και λάτρεις του μοναδικού αυτού μέσου μεταφοράς, μπορούμε σίγουρα να αισιοδοξούμε! Διότι τίποτα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν δεν υποστηρίζεται από τις τοπικές κοινωνίες, την τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού, τους τοπικούς συλλόγους εργαζομένων, φοιτητών, μαθητών, τους κατά τόπους φορείς, τα επιμελητήρια, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα πανεπιστήμια, τους ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών και γενικά από τις συνάξεις και τις κινήσεις των πολιτών ενός τόπου και μιας ευρύτερης κοινωνίας. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στις τοπικές αυτές κοινωνίες των μικρών πόλεων του Μεσολογγίου, της Πτολεμαΐδας και της Αμφίκλειας οι οποίες αν και… μικρές, μεγάλωσαν πολύ στη συνείδησή μας και μας χάρισαν λίγο περισσότερο «λευκό», μας «θέρμαναν», μας «ύψωσαν» και μας «γέμισαν» με αισιοδοξία, με χαρά και διάθεση να συνεχίσουμε τον αγώνα για έναν καλύτερο σιδηρόδρομο στην Ελλάδα.
Στον αντίποδα βρίσκονται οι ηγήτορες, οι υψηλά ιστάμενοι και διευθυντικοί παράγοντες οι οποίοι λαμβάνουν τις αποφάσεις και κρατούν τις τύχες των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα. Αναμασούν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, λες και βρίσκονται σε ένα είδος συνεννόησης μεταξύ τους ότι αν εξαγγείλουν ένα έργο πολλές φορές από διάφορα μέρη ή μέσα μαζικής ενημέρωσης, αν βγάλουν πολλές φορές τον ίδιο «λαγό» από το ίδιο «καπέλο», αλλά διαφορετικοί «ταχυδακτυλουργοί», τελικώς θα γίνουν «πιστευτοί» και θα «ενθουσιάσουν» το σιδηροδρομικό επιβατικό κοινό στην Ελλάδα! Τριακόσιες τριάντα τόσες φορές εξαγγέλθηκε η σιδηροδρομική επέκταση του προαστιακού από το Κορωπί στον Λιμένα του Λαυρίου και εκατόν ενενήντα τόσες φορές η επέκταση του προαστιακού από την Παλλήνη προς τη Ραφήνα. Άλλες πενήντα τόσες φορές εξαγγέλθηκε η επέκταση του προαστιακού από την Κόρινθο στο Άργος / Ναύπλιο, η ηλεκτροκίνηση Παλαιοφαρσάλου – Καλαμπάκας, η ηλεκτροκίνηση Λάρισας – Βόλου, οι συνδέσεις των Λιμένων Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Βόλου με το σιδηροδρομικό δίκτυο, η επέκταση του προαστιακού προς την Ελευσίνα, το City Train της Θεσσαλονίκης, το πρώτο κομμάτι της σιδηροδρομικής Εγνατίας μεταξύ Νέας Φιλαδέλφειας και Αμφίπολης, της σύνδεσης της Κοζάνης με την Καλαμπάκα, ενώ λιγότερες εξαγγελίες υπήρξαν για τα σιδηροδρομικά έργα της σιδ/κής σύνδεσης με την Αλβανία, της (επανα)σύνδεσης της Πάτρας με τον Πύργο και την Κυλλήνη, της Κορίνθου με την Τρίπολη και την Καλαμάτα, της σύνδεσης του Λουτρακίου με τον προαστιακό, της κανονικοποίησης της μετρικής σιδ/κής γραμμής στη Δυτική Πελοπόννησο, της Ιονίας σιδ/κής οδού, του βορείου σιδ/κού άξονα Κρήτης κ.λπ. Εξαγγέλλονται διαρκώς τα ίδια έργα, από τα ίδια ή διαφορετικά χείλη, πολλές φορές φορές και καθ’ επανάληψιν, τα ίδια και τα ίδια ακατάπαυστα, ενώ επί του πρακτέου δεν βιδώνεται ούτε ένα παξιμάδι, δεν μετακινείται ούτε ένα χαλίκι από σιδηροδρομικό έρμα! Όλοι αυτοί λοιπόν οι «κορδωμένοι» υπηρεσιακοί παράγοντες, με το ύφος και τα κουστουμάκια, μας «μαυρίζουν», μας «παγώνουν», μας «κονταίνουν» μας «αδειάζουν» με αυτήν την αμετροέπεια και την τεράστια απόσταση λόγων και έργων.
Εύγε λοιπόν στις συσπειρώσεις και τις κινήσεις των πολιτών και τη δίκαια διεκδίκηση υψηλού επιπέδου και σύγχρονου τρόπου μετακίνησης και μεταφοράς και αποδοκιμασία στην ασυνέπεια και κενή πολυλογία των ανωτέρων και ανωτάτων υπηρεσιακών παραγόντων των ελληνικών σιδηροδρόμων και του Υπομεδί, οι οποίοι μας έχουν εξαντλήσει και εξουθενώσει με την απαράδεκτη και ατέρμονη αναμάσηση και αναπαράσταση της ίδιας απελπιστικά κουραστικής κατάστασης: η πίττα «φαγωμένη» και ο σιδηρόδρομος «νηστικός»…
sidirodromikanea.blogspot.com
